Οι φιλενάδες...

Από το  diatrofi.gr Καλή η σχέση , ωραία περνάτε οι δύο σας. Όμως κάθε τι ωραίο έχει και την κακή του πλευρά. Και σε αυτή τη φάση που θέλει...

Από το diatrofi.gr

Καλή η σχέση, ωραία περνάτε οι δύο σας. Όμως κάθε τι ωραίο έχει και την κακή του πλευρά. Και σε αυτή τη φάση που θέλεις να είσαι διαρκώς μαζί της είναι οι...
φίλες της. Κολλητές από το σχολείο. Χρόνια φιλενάδες με κοινές εμπειρίες και μυστικά που θα έδινες ένα σεντούκι χρυσάφι για να τα μάθεις.
Από την αρχή, το έμαθες αργότερα αυτό, την παρότρυναν να κάνει κάτι με τον «καλούλη» συνάδελφο (αυτό το «καλούλης» σαν μέτρια ψημένη μπριζόλα σου κάνει). Όταν έδεσε το σιρόπι, έθεσαν ζήτημα να βγείτε όλοι μαζί κάπου έξω για φαγητό . Το ραντεβού κλείστηκε, χατίρια δεν χαλάς, έξοδος διαφυγής δεν υπάρχει οπότε ακολουθείς.
Αυτό το γενικό και αόριστο «να πάμε κάπου έξω να φάμε» σε τρομάζει λίγο. Γιατί γέμισε η Αθήνα με γεύσεις και εστιατόρια. Και αυτό δεν είναι κακό. Απλά από τη στιγμή που ανακάλυψες τη κουζίνα και τη μαγειρική, κάπου έχεις αποτραβηχτεί από τον κόσμο της gourmet μαγειρικής. Όσο gourmet μπορεί να χαρακτηριστεί η πιτσαρία του φίλου, το σουβλατζίδικο δίπλα στο σπίτι και η ταβέρνα που πήγαινες τα καλοκαίρια μετά από το μπάνιο.
Είναι και το κόστος που σε βασανίζει αλλά είναι και το ότι δεν θέλεις να φανείς λίγος.
Η μέρα του «να φάμε κάπου έξω» έφτασε και το μόνο που εύχεσαι είναι να μην είσαι ο μοναδικός αρσενικός στην παρέα. Οι ελπίδες όμως εξανεμίζονται γρήγορα και να που βρίσκεσαι μαζί με 4 γυναίκες μέσα σε ένα αυτοκίνητο να κατευθύνεσαι στο «κάπου έξω για φαγητό».
Ευτυχώς σε αντίθεση με το μοντέρνο ντύσιμό τους, είναι παραδοσιακές στις γευστικές τους επιλογές. Κλασσική ελληνική ταβέρνα με ψητά και μαγειρευτά οι πιο πολλές επιλογές. Γραφική μεν αλλά οι ελαφρολαϊκές μουσικές επιλογές μάλλον είναι αταίριαστες. «Είναι η ταβέρνα που συχνάζουμε» σου ανακοινώνουν και χιουμοριστικά στο μυαλό σου πλάθεις εικόνες που η κάθε μία τους αποτελεί μία καρικατούρα του Αυλωνίτη στον Μεθύστακα. Αφού περάσει το δεκάλεπτο της αμηχανίας και των τυπικοτήτων, έρχεται ο σερβιτόρος για την παραγγελία. Και εδώ ξεκινάει ο Γολγοθάς.
Το μαρτύριο ξεκίνησε με την λεπτομερή και αναλυτική επεξήγηση των εδεσμάτων του καταλόγου από το σερβιτόρο. Σίγουρα ο άνθρωπος ένιωσε σαν ανακρινόμενος για τρομοκρατία στη ΓΑΔΑ. «Δεν πειράζει, θα θέλουν να ξέρουν τι παραγγέλνουν» σκέφτεσαι από μέσα σου. Τελικά προσπαθούσαν να ανιχνεύσουν τις επιθυμίες σου να δουν τι θέλεις να φας εσύ και μετά να παραγγείλουν τα δικά τους. Εσύ όμως έχοντας σωστά προνοήσει από το μεσημέρι να φας μια σαλάτα με τυρί και το απόγευμα πριν την συνάντηση να φας ένα γιαούρτι με ένα φρούτο, δεν νοιώθεις την ατελείωτη πείνα που νοιώθουν αυτές, ξενηστικωμένες όλη μέρα.
«Μια σαλάτα, ένα δύο μεζεδάκια και το φαγητό μας... μην φάμε πολύ βραδιάτικα» ανακοινώνεις προσπαθώντας να δώσεις το μέτρο.
«Τι; και σήμερα δίαιτα; Έλα καλέ, κάνε μια μικρή εξαίρεση για σήμερα.» σου ανακοινώνει η πρώτη , « Μα καλά στεγνά θα την βγάλεις; Δεν θα φας τίποτα;» σου ανακοινώνει η δεύτερη. Η τρίτη έριξε το σύνθημα «Εμείς πεινάμε και όταν πεινάμε τρώμε!»
Ανίκανος να αντιδράσεις από ευγένεια, ακούς την παραγγελία τους που δεν διαφέρει από τη ανάγνωση του κατάλογου. Τα ονόματα των φαγητών διαδέχονται το ένα πίσω από το άλλο με ενδιάμεσες ρητορικές ερωτήσεις του τύπου «Να το δοκιμάσουμε και αυτό ε;» και πριν απαντήσει κανείς έχει παραγγελθεί και το επόμενο πιάτο.
Πριν το καταλάβεις η παραγγελία έχει ξεφύγει από τα φυσιολογικά πλαίσια του φαγητού 5 ατόμων, ακόμα και ο ίδιος ο σερβιτόρος διακριτικά προσπαθεί να σας ενημερώσει ότι η παραγγελία παρά είναι μεγάλη και με τρόπο πείθει να ακυρωθούν κάποια πιάτα. Μάταια προσπαθείς να τις μεταπείσεις να έρθουν όλα μαζί. Επιμένουν να έρθουν πρώτα τα μεζεδάκια για να τσιμπάνε κάτι μέχρι να έρθει το φαγητό.
Η συζήτηση μπορεί να είναι ευχάριστη αλλά αυτό δεν τις αποτρέπει από το να καταβροχθίζουν τα εδέσματα. Άδικα προσπάθησες να απομακρύνεις το πανεράκι με το ψωμί από το τραπέζι. Το περιεχόμενο του χάθηκε μέσα στο βάθος του πιάτου της σαλάτας. Εσύ βέβαια κράτησες τη δική σου στρατηγική. Περιορίστηκες στην σαλάτα, μιας και παράγγειλες τη δική σου χωρίς λάδι για να βάλεις όσο θέλεις εσύ, μετρημένες πιρουνιές στα ορεκτικά αποφεύγοντας όσο μπορούσες τα τηγανητά (που η αλήθεια είναι ότι κάπως σε πειράζουν όταν τα τρως από τότε που ξεκίνησες τη δίαιτα) και αγνόησες το ψωμί και τις πατάτες. Όχι ότι έχεις κάτι μαζί τους, αλλά προτίμησες να αφήσεις την όρεξή σου για το φαγητό.
Λίγο πριν φτάσουν τα κύρια πιάτα, τα πιρούνια είχαν σιγήσει... τα πιάτα είχαν αδειάσει... οι φιλενάδες είχαν γείρει πίσω στις καρέκλες τους και δήλωναν όλες σκασμένες από το φαγητό... Μοιραίο ήταν να μην ακουμπήσουν το φαγητό τους. (μόνο οι πατάτες μυστηριωδώς εξαφανιστήκαν από το πιάτο τους.) Απέμεινες μόνος να απολαμβάνεις το φαγητό σου μασώντας το καλά, προσπαθώντας να αγνοήσεις τα βλέμματά τους που αδημονούσαν να τελειώσεις. Το θέμα της συζήτησης είχε μετατοπιστεί από τα εργασιακά-κουτσομπολίστικα-κοινωνικά στο πως πρήζονται το βράδυ και πως ξαφνικά από την μία στιγμή στην άλλη φουσκώνουν τα στομάχια τους. Δεκάδες αιτιολογίες έπεσαν στο τραπέζι, από την λειτουργία του πεπτικού έως και την ψυχολογία. Καμία όμως δεν σχολίασε το φαγητό!
Φυσικά πριν φύγετε φαγώθηκε και το «γλυκάκι», για να κλείσει όμορφα η βραδιά. Ο λογαριασμός και φυσικά πληρώθηκε όλος από σένα προκαλώντας θετικά και επιδοκιμαστικά σχόλια. Μέσα στο αυτοκίνητο κατά την επιστροφή μόνο αγκομαχητά άκουγες, όλες αποφάσισαν να πάνε σπίτι τους, δεν άντεχαν μια έξοδο για ποτό, ήταν φουσκωμένες και ναρκωμένες από το φαγητό.
Πολλές μέρες αργότερα η κοπελιά σου, σου εκμυστηρεύτηκε ότι ήσουν ο ήρωας της βραδιάς, η κίνησή σου να πληρώσεις το λογαριασμό της σκλάβωσε κυριολεκτικά, καιρό είχαν να δουν άντρα να πληρώνει μόνος του το λογαριασμό. Το μόνο αρνητικό που βρήκαν ήταν ότι έτρωγες όλη την ώρα.....