Ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει…ροζ!..

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου  Ψάχνοντας για τίτλο θυμήθηκα τον στίχο από το γνωστό τραγούδι του συμπατριώτη μου Γιάννη Μηλιώκα (πρώτ...

Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

 Ψάχνοντας για τίτλο θυμήθηκα τον στίχο από το γνωστό τραγούδι του συμπατριώτη μου Γιάννη Μηλιώκα (πρώτη εκτέλεση Γιάννης Μηλιώκας - Αφροδίτη Μάνου μετά Αλεξίου - Πάριος) και τον χρησιμοποιώ, χωρίς να ζητήσω άδεια:
«…Πόσο άλλαξες πόσο άλλαξα/τα όνειρά μου κόκκινα/τα όνειρά μου άσπρα/ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ…»
 Έγραφα τις προάλλες στην ανάρτηση με τίτλο «Έχασαν οι λέξεις τα νοήματά τους» για το που μας έφτασαν οι “ηγέτες μας» οι οποίοι ως Αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στηρίχτηκαν...
στις «δήθεν» ιδεολογικές αντιπαλότητες «προόδου και συντήρησης» και με τον ιδεολογικό διαποτισμό που είχαμε σε 24-ώρη βάση από τα συνεργαζόμενα μαζί τους επίσης «δήθεν» αυτοδύναμα και ανεξάρτητα ΜΜΕ (τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο) μας Κυβερνούν επί 38 συναπτά έτη (1974-2012) μετά την μεταπολίτευση.
Οι ευθύνες, όμως, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να εξαντληθούν μόνο και αποκλειστικά στα πρόσωπα των ΗΓΕΤΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, Αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά πρέπει κάποια στιγμή να γίνει ο σχετικός τους επιμερισμός και στα χιλιάδες πράσινα και μπλε στελέχη:
Πρώτον, της Νομοθετικής Εξουσίας τα οποία με τις καταστροφικές μονοκομματικές πλειοψηφίες στη Βουλή πέρασαν Νόμους που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε απαλλάσσοντας όμως την ίδια στιγμή εαυτούς και αλλήλους από…ΕΥΘΥΝΕΣ και,
 Δεύτερον της Εκτελεστικής όπου οι θώκοι εξουσίας που τους ανέθεσαν οι Κομματικές τους Ηγεσίες με την άνεση των μονοκομματικών Κυβερνήσεων τους παρείχαν χρυσές απολαβές και απέραντο κοινωνικό κύρος.
 Τα γράφω αυτά σήμερα επειδή αρχίζουν να πυκνώνουν οι αναφορές στα σενάρια περί ΣΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ της «Νέας» Νέας Δημοκρατίας του κ Σαμαρά με το «Νέο» ΠΑΣΟΚ (ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ του κ Βενιζέλου, ίσως και με την παρουσία του κ Παπαδήμου αλλά όχι σε θέση…Πρωθυπουργού).
 ΠΑΡΑΛΟΓΟ ένα τέτοιο σενάριο;
 ΟΧΙ, υποχρεωτικά, και μάλιστα όταν εδώ και μερικούς μήνες και μέχρι τον Μάιο στη συνέχεια ήδη έχουμε αγαστή ΣΥΝ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και μάλιστα από τη στιγμή που από το «Σχήμα της Εθνικής Σωτηρίας» απεχώρησε ο ΛΑΟΣ η συνύπαρξη των κκ Παπανδρέου (με 40 και βάλε στελέχη του) και Σαμαρά (με 6 Υπουργούς και στο παρασκήνιο ΟΛΑ τα δικά του στελέχη) γιατί να μας ξαφνιάζει το συγκεκριμένο σενάριο που όπως διαβάζω ήδη 2 Αντιπρόεδροι των 2 Κομμάτων Εξουσίας, οι κκ Πάγκαλος και Αβραμόπουλος μάλλον δεν το θεωρούν…εξωπραγματικό και…εξωγήινο!..
 Στην Ελλάδα του 2012 καθώς η Πράσινο-μπλε ΣΥΝ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ μειώνει καθημερινά μισθούς, συντάξεις, επιδόματα έχουν πλέον χάσει «οι λέξεις τα νοήματά τους» όπως έχασαν και οι «Ιδεολογίες» των 2 Κομμάτων εξουσίας την…σημασία τους! Δεν φαίνεται να είναι, λοιπόν, καθόλου δύσκολη ή δυσλειτουργική η συνέχιση της ιλαροτραγωδίας της ΣΥΝ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ του τόπου μας από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καθώς έτσι:
 Σίγουρα ΧΑΘΗΚΑΝ πολλά ΝΟΗΜΑΤΑ σε λέξεις, όρους, προγράμματα που χρησιμοποίησε επί 38 χρόνια το Σύστημα του Δικομματισμού, αλλά:
ΔΕΝ χάνεται η ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και των θώκων που αυτή παρέχει σε Αρχηγούς, Στελέχη και μερικές χιλιάδες…παρατρεχάμενους,
 Και παραμένουν ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ στο απυρόβλητο της «Ανευθυνότητας» ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΙ ΜΠΛΕ Υπουργοί, Βουλευτές και Στελέχη που μας οδήγησαν εάν όχι από πρόθεση σίγουρα από ανικανότητα και έλλειψη του «φόβου που φυλάει τα…έρμα» στο δρόμο της Οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής, πολιτικής πτώχευσης και απώλειας Εθνικής αξιοπρέπειας, εθνικού πλούτου και εθνικής κυριαρχίας…
Την θεωρώ πολύ, πάρα πολύ πιθανή την ΣΥΝ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εκτός εάν μπροστά στην κάλπη θυμηθούμε:
πού βρισκόμαστε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας,
ποιοι μας έφεραν ως εδώ και παραμένουν ατιμώρητοι, και
ποιο θα είναι το μέλλον μας ατομικά, ομαδικά, συλλογικά, ΕΘΝΙΚΑ εάν
ΔΕΝ αποφασίσουμε να στείλουμε τον πράσινο-μπλε ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ εκεί
που του…αξίζει!!!
Αλλιώς ας μην κατηγορούμε τους Ευρωπαίους ηγέτες και τις περιώνυμες ΑΓΟΡΕΣ αλλά τους…εαυτούς μας και την αδυναμία μας να διαπιστώσουμε ότι αν δεν το κάνουμε τότε «αυτοί που έζησαν καλά θα ζήσουν ακόμη καλύτερα αλλά εμείς που νομίσαμε ότι…ζούμε καλά, ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!...»