Ανοιχτή Επιστολή προς τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε...

Του Γιώργου Στάμκου Kύριε Σόιμπλε , αναγνωρίζω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε όντας στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών της Ομοσπονδιακ...

Του Γιώργου Στάμκου

Kύριε Σόιμπλε, αναγνωρίζω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε όντας στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η οποία είναι η πιο κεντρική και η πιο ισχυρή οικονομία της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ευθύνες σας είναι πολλές και τα λάθη σας δεν συγχωρούνται, διότι η Γερμανία έχει βεβαρημένο παρελθόν και κάθε κίνησή της μετριέται διαφορετικά από εχθρούς ή φίλους.
Ειδικά αυτή την περίοδο, όπου απειλείται όχι μόνον η οικονομική σταθερότητα αλλά και...
οι μελλοντικές προοπτικές ολόκληρης της Ευρώπης. Κατανοώ λοιπόν τους προβληματισμούς και τους δισταγμούς σας. Έχω βλέπετε μεγαλώσει στη (Δυτική τότε) Γερμανία και γνωρίζω από πρώτο χέρι τα θετικά και τα αρνητικά αντανακλαστικά της γερμανικής κοινωνίας καθώς έχω ζήσει, κατά την περίοδο της Δικτατορίας, την έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράσταση του γερμανικού λαού προς τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Γι’ αυτό μη θεωρήσετε πως παρακινούμαι από μια αρνητική προκατάληψη προς το λαό σας. Τουναντίον.
Κύριε Σόιμπλε, επειδή ο ίδιος αρνείστε ότι έχετε εκφράσει θέσεις εχθρικές προς τον ελληνικό λαό και τις θυσίες στις οποίες υποβάλλεται και φαίνεστε ευφυής άνθρωπος –παρότι συντηρητικός– σας καλώ να αναλογιστείτε τα εξής:

Πως θα αντιδρούσαν οι συμπολίτες σας Γερμανοί αν έβλεπαν, μέσα σε τέσσερα χρόνια, το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει τουλάχιστον κατά 30%;
Πως θα αντιδρούσαν αν έβλεπαν την επίσημη ανεργία να γιγαντώνεται από το 7% στο 21% μέσα σε δύο μόλις χρόνια, δηλαδή είχατε στη χώρα σας τουλάχιστον 8.000.000 άνεργους;
Πως θα αισθάνονταν βλέποντας τις δημόσιες δαπάνες μειωμένες κατά 34%, να κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία, να κόβονται αναπηρικά επιδόματα και κοινωνικές υπηρεσίες;
Θα δεχόντουσαν αδιαμαρτύρητα οι συμπολίτες σας τη μείωση του βασικού τους μισθού κατά 22% και οι πιο νεαροί Γερμανοί κατά 32%;
Θα δεχόντουσαν να εργάζονται σκληρά και τα χρήματα που έπαιρναν να μην έφταναν ούτε για τα βασικά τους έξοδα;
Θα ξεχνούσαν το όνειρο των καλοκαιρινών διακοπών;
Θα κοιμόντουσαν ήσυχοι αν έβλεπαν στις πόλεις τους δεκάδες χιλιάδες άστεγους, ουρές στα συσσίτια και πολλά εκατομμύρια συμπολίτες τους να έχουν χρεοκοπήσει, και να τους κάνουν κατάσχεση τα σπίτια τους;
Πώς θα αισθανόσασταν αν οι Γερμανοί, που από τη δεκαετία του 1960 έχουν συνηθίσει να υποδέχονται εκατομμύρια μετανάστες, να ετοιμάζονται οι ίδιοι κατά εκατομμύρια να μεταναστεύσουν, για να αναζητήσουν εργασία, στην Αμερική και την Αυστραλία;
Κύριε Σόιμπλε, όπως γνωρίζετε, οι λαοί της Ευρώπης και ειδικά ο ελληνικός λαός δεν ζει για τα χρήματα. Υπάρχουν κι άλλες αξίες, όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό λοιπόν σαν ερωτώ:
Θα δεχόταν ποτέ ο γερμανικός λαός το διορισμό Ευρωπαίου τοποτηρητή (Επιτρόπου) ή τη δημιουργία ειδικού λογαριασμού για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας του;
Θα δεχόταν να ξεπουληθεί με «συνοπτικές διαδικασίες» η δημόσια περιουσία και ο φυσικός πλούτος της χώρας του, προκείμενου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αγορών και των δανειστών του;
Θα δεχόταν ο γερμανικός λαός να λοιδορείται, να εξευτελίζεται η αξιοπρέπεια του από όλους τους άλλους και μάλιστα τους «εταίρους» του, για τα λάθη των –ανεύθυνων και λαϊκιστών, το παραδέχομαι– πολιτικών του;
Θα δεχόσασταν οι εταίροι σας να επιβάλλουν στο λαό σας πότε να εκφραστεί δημοκρατικά και πότε όχι (με την αναβολή των εκλογών) ή να επιβάλλουν τη διατήρηση στην εξουσία ενός τεχνοκράτη πρωθυπουργού, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση;
Θα δεχόσασταν η χώρα σας να απολέσει την εθνική της ανεξαρτησία και να γίνει η «πρώτη αποικία» της Ευρωζώνης;

Όχι, «τέτοιες προτάσεις στη Γερμανία δεν θα γίνονταν ουδέποτε δεκτές διότι είναι αντιδημοκρατικές και ανήθικες», παραδέχεται άλλωστε και ο συμπατριώτης σας Βόλφγκανγκ Μίνχαου, αρθρογράφος των Financial Times.
Όχι, αγαπητέ κύριε Σόιμπλε, οι σημερινοί Γερμανοί, από όσο τουλάχιστον γνωρίζω (καθώς έζησα, όπως σας είπα και στην αρχή, στη χώρα σας) δεν θα δεχόντουσαν ποτέ κάτι τέτοιο. Γι' αυτό λοιπόν αφήστε κατά μέρος τα παιχνίδια εντυπωσιασμού (για εσωτερική κατανάλωση του δικού σας συντηρητικού ακροατηρίου) και δείξτε πραγματική αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό.
Δεν χρειαζόμαστε την ελεημοσύνη σας. Δεν θέλουμε να μας λυπηθείτε, ούτε και να ταυτιστείτε μαζί μας, απλά να δείξετε τη στοιχειώδη κατανόηση και ευφυΐα που πρέπει να διακατέχει έναν υπεύθυνο συμπατριώτη του Γκαίτε και του Σοπενχάουερ. Η βοήθεια που προσφέρετε είναι δανειακή και θα σας επιστραφεί. Ο συμβολισμός της κίνησης είναι που μετράει. Αν ο ελληνικός λαός πέσει, τότε θα πέσουν κι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί και θα έρθει και η σειρά του δικού σας λαού. Οι Γερμανοί έχουν την εμπειρία της οικονομικής καταστροφής, που οδήγησε στην άνοδο του Ναζισμού και του Χίτλερ. Η Γερμανία του Μεσοπολέμου αναζητούσε έναν «λυτρωτή», έναν ηγέτη που θα αναλάμβανε να υλοποιήσει τα ανεκπλήρωτα όνειρα του γερμανικού λαού, ενώνοντας τον σ’ ένα κοινό πεπρωμένο Ωστόσο ήταν μια πορεία η οποία οδήγησε αναπόφευκτα στο σφαγείο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και, εν τέλει, στην ήττα, στην καταστροφή και στο διαμελισμό της Γερμανίας; Θέλετε μήπως να επαναληφθεί κάτι παρόμοιο;
Εύχομαι, κύριε Σόιμπλε, να μην επιβεβαιωθεί με τίποτε η ρήση του Jean Paul (1763-1825): «Κανείς σχεδόν δεν παίρνει μαθήματα από την Ιστορία, εκτός από εκείνους που τη μελετούν και τη διδάσκουν. Οι ισχυροί της Γης, που οι ίδιοι παράγουν γεγονότα και κατευθύνουν την Ιστορία, σπάνια παραδειγματίζονται από αυτήν». Για το καλό των λαών μας και όλων των λαών της Ευρώπης, εύχομαι να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και δημιουργός του εναλλακτικού περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com)