Το ΠΑΣΟΚ στις...κάλτσες

Του Γιάννη Σιδέρη Γιορτή της Δημοκρατίας χαρακτήρισε ο Β. Βενιζέλος τη σημερινή ημέρα, όπου οι εναπομείναντες πασόκοι, βαρύθυμοι, απογοητε...

Του Γιάννη Σιδέρη

Γιορτή της Δημοκρατίας χαρακτήρισε ο Β. Βενιζέλος τη σημερινή ημέρα, όπου οι εναπομείναντες πασόκοι, βαρύθυμοι, απογοητευμένοι, θα προσέλθουν στις κάλπες να...
εκλέξουν τον ένα και μοναδικό υποψήφιο για πρόεδρο του κόμματος.
Περιττή πολυτέλεια, σπατάλη χρημάτων, αστεία τυπολατρία οι εκλογές από τη βάση για ένα κόμμα που ποτέ δεν είχε στο αξιακό του οπλοστάσιο την τήρηση του καταστατικού. Παράξενη η εμμονή του απερχόμενου αρχηγού Γ. Παπανδρέου που στη θητεία του απαξίωσε το κόμμα αντιμετωπίζοντάς το σαν ευκαιριακό εκλογικό μηχανισμό, ενώ φρόντισε να το αφυδατώσει από ιδέες και να το διαλύσει οργανωτικά. Φυσική συνέπεια η τάση του αφού ποτέ δεν πίστεψε στο κόμμα που δημιούργησε ο πατέρας του, ήταν γι' αυτόν ένα μόρφωμα παρωχημένο, μπανάλ, μακριά από τις ενατενίσεις της αταξικής κοινωνίας των ΜΚΟ και νεοταξίτικης α-πολιτικής αφασίας του ιδίου.
Γι' αυτό και μεθόδευσε την εκλογή του από τον λαό. Παρουσίασε τη συγκεκριμένη διαδικασία ως απαύγασμα της Δημοκρατίας - ο λαός θα εκλέξει κατ´ ευθείαν τον ηγέτη του, άρα τι πιο αντιπροσωπευτικό της λαϊκής συμμετοχής και της άμεσης έκφρασης του πολίτη; Έτσι όποιος γούσταρε, ακόμη και αν δεν συμφωνούσε με τις αρχές και την - λέμε τώρα- ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ, έβγαζε αρχηγό στο κόμμα!
Πώς το είχε πει Αντρέας σε μια κακόηχη φράση που θα την ζήλευε και …η Εβίτα Περόν; Κανένας θεσμός παρά μόνο ο λαός! Απόλυτος άρχων εκείνος στο κόμμα, εμβληματική προσωπικότητα στην κοινωνία, πολιτικό μέγεθος με σχεδόν «μεταφυσική» επίδραση στα πλήθη, τον έπαιρνε, δεδομένης και της ιστορικής συγκυρίας, να κηρύξει άμεση επαφή με τα πλήθη, χωρίς τις διαμεσολαβήσεις των θεσμών –εν προκειμένω, την εποχή που το είπε, της Δικαιοσύνης...
Απόλυτος άρχων θέλησε να γίνει και ο γιος. Η απευθείας εκλογή από τον λαό του πρόσφερε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με αυτόν. Δεν θέλησε να εκλεγεί από κάποιο συγκροτημένο σώμα, Κεντρική Επιτροπή, Συνδιάσκεψη, Συνέδριο, άρα δεν ελεγχόταν και δεν λογοδοτούσε σε κανένα οργανωμένο σώμα! Λογοδοτούσε στο λαό που τον εξέλεξε, δηλαδή σε κανέναν! Το κόμμα του, συνέδρια, Συνδιασκέψεις, Κεντρικές Επιτροπές, Πολιτικά γραφεία, Οργανώσεις, απλώς διεκπεραίωναν την εκλογική διαδικασία...
Επέμενε και τώρα, την ύστατη στιγμή, καθώς αποχωρεί, να τηρηθεί το καταστατικό που επέβαλε. Δεν έχει σημασία, όπως κακώς και απολίτικα κριτικάρεται το γεγονός ότι θα γίνουν εκλογές με έναν υποψήφιο. Αυτός συγκέντρωσε τις προϋποθέσεις, αυτός θα κατέβει.
Έχει σημασία, ότι όσοι και να ήταν οι υποψήφιοι, το κυβερνητικό κόμμα θα έπρεπε να αποφύγει αυτή τη βάσανο. Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει εκατομμύρια. Εχει δανεισθεί με εγγύηση μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις με βάση τα ποσοστά που είχε εκείνη την εποχή. Για να μην το αδικούμε, όλα τα κόμματα διοικήθηκαν με εύκολες κρατικές επιχορηγήσεις και απροβλημάτιστα δανεικά που σπαταλήθηκαν ανέμελα (με εξαίρεση το οικονομικά νοικοκυρεμένο ΛΑΟΣ!). Οι υπάλληλοι των κεντρικών γραφείων του, υπάλληλοι των 800 ευρώ, μένουν απλήρωτοι από τον Οκτώβριο. Οι Τοπικές Οργανώσεις του κόμματος έχουν ερημώσει, κάποιες έχουν έχουν υποστεί έξωση λόγω μη καταβολής ενοικίων (κινδύνεψε ακόμη και η Νομαρχιακή Θεσσαλονίκης), σε άλλες έχουν κόψει φως και τηλέφωνο. Πολλές είναι θεόκλειστες από καιρό, μερικών τα μέλη «αυτομόλησαν» προς ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ.
Και μέσα σε αυτό το ανεκδιήγητο χάλι (συνάμα και σουρεαλιστικό, αφού αυτοί που θα έφτιαχναν τα οικονομικά της χώρας δεν μπορούσαν να φτιάξουν τα οικονομικά των κομμάτων τους) ο κ. Παπανδρέου δεν δέχτηκε η εκλογή του νέου προέδρου να γίνει από συνέδριο. Έπρεπε να τηρηθεί πιστά το καταστατικό, πάση θυσία σε μια διαδικασία που θα κοστίσει! (πώς το λέει ο λαός: ψωμί-φαΐ δεν είχαμε… ραπανάκια για την όρεξη γυρεύαμε…).
Η μόνη - λογική - εξήγηση της εμμονικής πίστης στο καταστατικό είναι ίσως ο εκ των υστέρων κομπασμός του ότι αυτός συγκέντρωσε ένα εκατομμύριο ενώ ο διάδοχός του μερικές δεκάδες χιλιάδες. Πάσα άλλη εξήγηση δεκτή!

ΥΓ: Έξ´ αυτής της άσκοπης εκλογικής διαδικασίας και ο σκωπτικός τίτλος του κειμένου, από εκφωνηθέν σαρδάμ του απερχόμενου προέδρου του ΠΑΣΟΚ.