Τι έμαθε τίποτα η Ευρώπη από τα λάθη κρίση του ελληνικού χρέους;;..

Οι αγορές φάνηκε να τα βγάζουν πέρα σχετικά καλά με τη ‘μεγαλύτερη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους που έγινε ποτέ’ την περασμένη βδομάδα. Να ό...

Οι αγορές φάνηκε να τα βγάζουν πέρα σχετικά καλά με τη ‘μεγαλύτερη αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους που έγινε ποτέ’ την περασμένη βδομάδα. Να όμως που ήδη εστιάζουν στο επόμενο θύμα τους: οι αποδόσεις των ομολόγων της Πορτογαλίας έχουν βρεθεί σε...
επίπεδα πολύ κοντά σε εκείνα που ήταν της Ελλάδας πριν λίγους μήνες.
Οι ευρωπαϊκές αρχές δήλωσαν ότι η Ελλάδα αποτελεί ‘μοναδική περίπτωση’ και ότι δεν θα υπάρξει άλλη αναδιάρθρωση χρέους στην Ευρωζώνη. Δίχως καμία αμφιβολία όμως η αλήθεια του ισχυρισμού τους θα δοκιμαστεί σκληρά μέσα στους επόμενους μήνες. Έχουν στη διάθεσή τους δύο στρατηγικές.
Η μία είναι να συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο που έκαναν στην περίπτωση της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει πως θα παρακολουθούν την εκτόξευση των σπρεντ των πορτογαλικών CDS χωρίς να κάνουν τίποτα μέχρι την ώρα που θα γίνει πασιφανές ότι η αμφισβητούμενη χώρα δεν υπάρχει περίπτωση να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές. Στη συνέχεια, θα αρχίσουν να αρνούνται δημοσίως ότι υπάρχει έστω και η παραμικρή περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους της Πορτογαλίας αν και ταυτόχρονα κατ’ ιδίαν θα συζητούν το ενδεχόμενο ‘συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών’ στο πορτογαλικό χρέος ή ακόμα - ακόμα θα συζητούν και τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος με κάποιους παράγοντες των αγορών. Τέλος, θα προωθήσουν ένα ακόμη πακέτο χρηματοδότησης και θα ζητήσουν την έγκρισή του από τα Κοινοβούλια των κρατών της Ευρωζώνης τα οποία εντάξει… μπορεί να θελήσουν να το σκεφτούν… , αλλά μόνο με όρο την αναδιάρθρωση του πορτογαλικού δημόσιου χρέους.
Αν αυτή η προσέγγιση δεν εγκαταλειφθεί άμεσα, η Ελλάδα δεν θα αποδειχτεί εξαίρεση. Οι αγορές θα στραφούν στο επόμενο θύμα τους όπως γινόταν στους ‘Δέκα Μικρούς Νέγρους’ της Αγκάθα Κρίστι. Και ποιος θα ακολουθήσει μετά; Η Ιρλανδία; Η Ισπανία; Η Ιταλία; Και πού θα σταματήσει αυτή η διαδικασία;
Η εναλλακτική στρατηγική για τους Ευρωπαίους είναι να οικοδομήσουν άμεσα ένα ‘τείχος προστασίας’ που θα διασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα μείνει πράγματι η εξαίρεση. Καταρχήν θα πρέπει να αναγνωρίσουν εδώ και τώρα ότι η Πορτογαλία κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές του χρόνου και θα χρειαστεί ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης. Αν η Λισσαβόνα δεν καταφέρει να βγει στις αγορές ως το 2016 θα χρειαστεί περίπου 100 δις ευρώ. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει τη δυνατότητα να παράσχει αυτά τα κονδύλια.
Δεύτερον, το ίδιο πρέπει να κάνουν και για την Ιρλανδία που χρειάζεται άλλα 80 δις ευρώ. Οι διαδικασίες για τη διασφάλιση και τη μεταφορά αυτών των κεφαλαίων στις δύο αυτές χώρες πρέπει να αρχίσουν από σήμερα, με πρωτοβουλία των εθνικών και ευρωπαϊκών αρχών.
Τρίτον, η δανειοδοτική ισχύς του προσωρινού ευρωπαϊκού μηχανισμού και του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω προκειμένου να μπορέσουν να παράσχουν τα επιπρόσθετα κεφάλαια στις δύο χώρες.
Τέταρτον, οι Ευρωπαίοι μέτοχοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα πρέπει να πάνε στην εαρινή σύνοδο του Ταμείου έχοντας εξασφαλίσει επαρκή στήριξη από τις άλλες προηγμένες οικονομίες, καταρχήν από τις ΗΠΑ, αλλά και από τις αναδυόμενες χώρες προκειμένου να πετύχουν την αύξηση των κονδυλίων του ΔΝΤ.
Το πρόβλημα αυτής της στρατηγικής είναι ότι δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ηθικού κινδύνου. Πώς μπορεί να διασφαλιστεί ότι οι χώρες που θα δεχτούν αυξημένη χρηματοδοτική βοήθεια και καταρχήν η Πορτογαλία θα εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και δεν θα το ρίξουν στο σορολόπ όπως έκανε η Ελλάδα;
Ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι να υπάρξει από την αρχή συμφωνία ότι οι κανόνες και οι διαδικασίες, άρα και οι κυρώσεις που προτείνονται στο νέο δημοσιονομικό σύμφωνο, θα επιβληθούν άμεσα – ακόμα και πριν την επικύρωση του ίδιου του συμφώνου. Πρέπει να υπάρξει ισχυρότερη εποπτεία για το πώς προχωρά η εφαρμογή της δημοσιονομικής προσαρμογής προκειμένου να αποφύγουμε μια επανάληψη της ενοχλητική κατάστασης που είδαμε στην Ισπανία όπου τη Δευτέρα το πρωί ανακάλυψαν ότι το δημόσιο έλλειμμα ήταν 30% υψηλότερο απ’ ό,τι περίμεναν την Παρασκευή το βράδυ.
Θα πρέπει επίσης να ζητηθεί από τα κράτη που παίρνουν προκαταβολικά σημαντική οικονομική βοήθεια να επεξεργαστούν προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων, τα οποία θα συμπεριλαμβάνουν και τον τραπεζικό τους κλάδο και που θα ενεργοποιούνται αυτομάτως αν μια χώρα δεν επιτυγχάνει τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Μόνο με ισχυρή δράση και προεξοφλώντας το πού θα εστιάσουν οι αγορές την επόμενη φορά αντί να υποκύπτουν στις πιέσεις τους, θα μπορέσουν οι ευρωπαϊκές αρχές να μας πείσουν ότι η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση και να αποδείξουν τη δέσμευσή τους να κάνουν ‘όλα όσα χρειάζονται για τη σωτηρία του ευρώ’.
sofokleous10.gr