Σε λόγια και σιωπές*...

Tης Διονυσίας Μπίθα , Κοινωνικής Λειτουργού Μαθαίνω δίπλα σου . Mαθαίνεις κι εσύ κοντά μου. Τα λόγια που ανήσυχα μιλούσες, τώρα τα παίρνε...

Tης Διονυσίας Μπίθα,
Κοινωνικής Λειτουργού

Μαθαίνω δίπλα σου. Mαθαίνεις κι εσύ κοντά μου. Τα λόγια που ανήσυχα μιλούσες, τώρα τα παίρνεις όλα πίσω και κλείνεσαι στις σιωπές σου... Λέξεις κοφτές κι ανάσες βαριές. Εχθροί της μέρας... Λέξεις τρυπώνουν και σφίγγουν το μυαλό. Λόγια που πονάνε. Λόγια που ματώνουν. Με λέξεις γλιστρά και η μοναξιά από τα χέρια μου. Με είδωλα με ξεγελά κι ο καθρέφτης. Κι εσύ με αναπνοή κοφτή μου θυμίζεις να κοιτάζω γύρω μου... Να ψάχνω για λέξεις μικρές έστω κι ανούσιες! Ανάμεσα σε πόνους που γνώρισες να αναζητώ εσένα...
Σου δίνω να ακούσεις μουσικές… Και κλείνεις τα μάτια! Μετράς αργά για να μη νιώθεις μόνος. Κλείνεις τα μάτια και πας εκεί που έχεις πιο πολύ ανάγκη… Κλείνεις τα μάτια κι όλα σβήνουν γύρω… Μένεις εσύ και οι...
χτύποι σου…
-Πες μου τι είδες μες στο σκοτάδι, τι ένιωσες μετρώντας…
Μίλα μου… Μονάχα μίλα μου…
Μια ιστορία να μου πεις για εκείνα που ονειρεύεσαι. Βάλε με στις λέξεις σου. Φόρα με στα βήματά σου. Πάρε με ψηλά στα ταξίδια σου. Κρύψε με στα μυστικά σου. Φανέρωσε με στις αλήθειες σου… Εκεί που στον ίσκιο του ουρανού ζωντανεύουν και όμορφο το μαύρο πάντα βλέπουν… Εκεί που τα μάτια σου μόνο χαμογελούν και έχουν για θύμησες μόνο χαρές και γέλια για να αντανακλούν.. Εκεί που τις σκιές της μέρας διαλύουν οι χαρές και σε παρηγορούν τα γέλια τους.
Γυρνάς πριν έρθει ακόμη η νύχτα. Μαζί σου κουβαλάς σκιές και λέξεις, ξεθωριασμένες. Κι είναι παντού. Φωνάζουν. Κι εγώ τις κρύβω για λίγο ή και για πολύ! Κι αν είναι παντού, βάζω στο πλάϊ και τις δικές μου. Και μουσικές και χρώματα. Για να στεγνώνουν τα μάτια σου. Για να σε παίρνουν από το χέρι και να σε βάζουν στον δικό μου κόσμο. Σου φωνάζουν όλα μαζί να πας κοντά… Γιατί έχω χρώματα στα χέρια και θέλω να σε «λερώσω». Να διώξω τις σκιές σου… Με μαγεία που ποτέ δεν χάνεται και κρατά καλά τα μυστικά της.
Μονάχα μίλα μου… Κοίτα με στα μάτια κι εγώ θα καταλάβω! Θα τα κάνω όλα λέξεις και μουσικές για να διώξω τις σκιές σου! Μίλα μου κι εγώ θα σε φτάνω με τη μουσική! Θα ψάχνω τις νότες που σε ταξιδεύουν! Τις νότες που σε πάνε πιο ψηλά! Τις μελωδίες που σε φέρνουν σε απέραντα πράσινα λιβάδια! Εκεί που τρέχεις ανάμεσα σε ηλιοτρόπια ανθισμένα, υψωμένα με το πρόσωπο στον καυτό ήλιο! Εκεί που χάνεσαι με τ' απλά σε μονοπάτια με μωβ λεβάντες και παίρνεις αγκαλιές τις μυρωδιές για να ομορφαίνουν τα όνειρά σου... Μίλα μου κι εγώ θα βρίσκω τέτοιες μουσικές μοναχά για σένα...
Κι ήταν τότε που με ρώτησες ποιός μου τα 'μαθε όλα αυτά... Και σου είπα κανείς! Μονάχα τα ταξίδια με το μυαλό! Οι αναμνήσεις μου! Οι μυρωδιές μου και οι εικόνες μου! Τα τραγούδια μου και οι μουσικές μου! Τα μυστικά και τα μονοπάτια μου! Οι λέξεις κι οι σιωπές μου... Μα πιότερο, οι σιωπές και τα σκοτάδια μου!
Κι αν ποτέ τα χαρίσω κάπου θα'ναι μόνο για αγάπη, θα'ναι για χαμόγελο!
-Να, σου χαμογελάω... Βλέπεις; Μίλα μου... Ακου... Χαμογέλα...
Κι αν είναι θέμα χημείας ... θα φτιάξουμε μαζί το πιο όμορφο παραμύθι! Και θα έχει μέσα λίγο από σένα, λίγο από μένα και πολύ από εκείνη...
Τι λες;
-Μια φορά κι έναν καιρό...

* http://youtu.be/MSIGWEcR5Dc

Photo source: http://feel-dont-think.tumblr.com/