Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΟΥΛΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΥΓΕΙΑ!!!

Απόσπασμα από το Βιβλίο «Μαζί τα φάγαΤε»  του Γιώργου Μακράκη …….Παρότι νομοθετεί και νομοθέτησε για το ομολογουμένως αξιόλογο πρόγραμμα...

Απόσπασμα από το Βιβλίο
«Μαζί τα φάγαΤε»
 του Γιώργου Μακράκη

…….Παρότι νομοθετεί και νομοθέτησε για το ομολογουμένως αξιόλογο πρόγραμμα Διαύγεια (ξέρετε αυτό που όλες οι πράξεις της διοίκησης λούζονται από το εκτυφλωτικό φως του διαδικτύου), η ίδια δεν διαθέτει τέτοια …διαύγεια. Έμεινα πραγματικά έκπληκτος ανακαλύπτοντας πως η βουλή δεν έχει υποχρέωση ανάρτησης των αποφάσεων της στο πρωτοποριακό αυτό σύστημα με την υψηλή δημοκρατική του διαφήμιση για διαφάνεια και ενημέρωση. Διαβάστε λοιπόν πως οριοθετεί την Διαύγεια ο νομοθέτης: « To Πρόγραμμα Δι@ύγεια (νόμος 3861/2010) στοχεύει στην επίτευξη της μέγιστης δυνατής δημοσιότητας της κυβερνητικής πολιτικής και της διοικητικής δραστηριότητας, τη διασφάλιση της διαφάνειας και την εμπέδωση της υπευθυνότητας και της λογοδοσίας από...
 την πλευρά των φορέων άσκησης της δημόσιας εξουσίας.» Ένας ορισμός που σε πάει κατευθείαν στη βουλή, έτσι πήγα κι εγώ ψάχνοντας την αυτονόητη διαφάνεια και θέλοντας να δω και να διαβάσω τα τεκταινόμενα στο Μέγαρον της Δημοκρατίας που έχει απολέσει πραγματικά το κύρος του. Δεν υιοθετώ ασφαλώς τους χαρακτηρισμούς περί μ….. αλλά σίγουρα δεν φρόντισε να διατηρήσει το κύρος και την αίγλη που του αρμόζει και σίγουρα δεν φροντίζει, έστω, να το αποκτήσει.
Έτσι, λοιπόν, διαπίστωσα και το διαπιστώνετε και εσείς τώρα πως η ελληνική βουλή, ο ιερός αυτός χώρος, είναι υπεράνω διαφάνειας και διαύγειας, και ούτε θεωρεί την ενημέρωση των πολιτών στην εποχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τόσο αναγκαία!!! Θα μου πείτε σιγά, κι άμα είχε τι θα γινότανε, θα άλλαζε η ποιότητα της Δημοκρατίας μας; Όχι, αλλά εκτός του ότι η γυναίκα του Καίσαρα, ως γνωστόν, πρέπει όχι μόνο να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται τίμια, έχω τη γνώμη ότι σ αυτή την κρίση του κοινοβουλευτισμού και τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, θα έπρεπε να δίνονται μάχες πραγματικής διαφάνειας και διαύγειας, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη όχι απλώς η συμμετοχή της βουλής σ’ αυτές τις μάχες αλλά θα έπρεπε να είναι μπροστά, θα έπρεπε να είναι η πρώτη που θα εφάρμοζε τυπικά και ουσιαστικά όποιες αλλαγές αποδεικνύουν ή συμβάλουν προς την κατεύθυνση της αξιοπιστίας.
Εδώ όμως έχουμε το θέατρο του παραλόγου στην απόλυτη έκφανσή του. Οι νομοθετούντες τη διαύγεια ξεχνούν (;) να την εφαρμόσουν εν τω οίκω τους!!! Τουλάχιστον ύποπτο θα πει κάποιος, τουλάχιστον προσβλητικό θα πω εγώ, που βλέπω ολόκληρο το δημόσιο βίο να στερείται της εμπιστοσύνης των αρχικοπριτών, γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν αποφασίζεις να βλέπουν όλοι όλα εκτός από εσένα σημαίνει ότι δεν το δέχεσαι για εσένα, γιατί είναι προσβλητικό! Το πιάσατε το πνεύμα μου; Και αν δεν το πιάσατε δεν πειράζει, κι ας συνεχίσει ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει, να διδάσκει και να μας διδάσκει πως σε κάθε νόμο, σε κάθε ηθικό κανόνα, σε κάθε αλλαγή θα υπάρχει πάντα μια εξαίρεση, για να βασίζονται πάνω της όλοι της γης οι Καίσαρες και οι συζύγοι αυτών, που τελικά το πρόβλημά τους δεν είναι ότι δεν φαίνονται και τόσο τίμιες, αλλά ότι δεν είναι και τόσο τίμιες.
Πάντως, αυτή η ανακολουθία λόγων και έργων από τους εκπροσώπους του Ελληνικού λαού συνεχίζει να κλονίζει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, και επαναφέρει μνήμες στο μυαλό των Ελλήνων, μνήμες ζοφερές, πράξεις ωχαδερφισμού, που επανέρχονται τώρα που ο λαός σιγά-σιγά ξυπνάει από το λήθαργο της ευημερούσας, ονειρικής, πολιτικής απραξίας. Η ελληνική βουλή λοιπόν με επιτροπές αμειβόμενες και συγκροτούμενες για «ψιλού πήδημα», με τους βουλευτές να έχουν γίνει μικροί δικαστές, κάνοντας εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές χωρίς ποτέ να εκδίδουν κοινό πόρισμα – ένα πράγμα σαν τους φοιτητικούς συλλόγους στις φοιτητικές εκλογές που δεν εκδίδουν ποτέ κοινά αποτελέσματα- και έτσι να περνούν οι μήνες, τα χρόνια και οι αμειβόμενες κοινοβουλευτικές θητείες. 67 εξεταστικές επιτροπές χωρίς κανένα κοινό πόρισμα, χωρίς καμιά κοινή λογική. Έτσι, λοιπόν, εξέλειπε παντελώς η κοινή λογική, εξέλειπε η αξιοπιστία του πολιτικού λόγου, εξέλειπε η πολιτική και ιδεολογική θεώρηση των πραγμάτων και απέμεινε η –πως την είπατε;- εξευτελιστική λογική των κομματικών και προσωπικών τακτικών που οδήγησαν την κοινωνία μας σε χρεοκοπία και τη δημοκρατία μας φρουρούμενη και αιωρούμενη……