Λά.Ο.Σ και Σεισάχθεια...

Tου Σωτήρη Γλυκοφρύδη           Εχθές το βράδυ, στην τηλεόραση, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ ευαγγελίστηκε τη Σεισάχθεια. Ας δούμε όμως τ...

Tου Σωτήρη Γλυκοφρύδη

         

Εχθές το βράδυ, στην τηλεόραση, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ ευαγγελίστηκε τη Σεισάχθεια. Ας δούμε όμως τι σημαίνει, αυτή η ασκούσα έντονη γοητεία, λέξη.

Σεισάχθεια, σημαίνει «άρση άχθους», δηλαδή την απόσυρση των οικονομικών βαρών που είχαν στις πλάτες τους οι χρεωμένοι, και εφαρμόστηκε  επί Σόλωνα κατά το 592, όταν έγινε επώνυμος άρχων στην Αθήνα, αναλαμβάνοντας να...
συμβιβάσει τις διαφορές πλουσίων και φτωχών που στην πόλη του ήταν κραυγαλέες. Απετέλεσε ομολογουμένως ένα σημαντικό μέτρο ανακούφισης των φτωχών και χρεωμένων οι οποίοι αν δεν επέστρεφαν τα δανεικά κατέληγαν στους οφειλέτες τους, δούλοι. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν πως το μέτρο αυτό κατέληξε στην αυτοεξορία του Σόλωνα, ο οποίος «αεί σ’ οικτήρισε» τους συμπατριώτες του, τόσο γιατί κάποιοι πλούσιοι φίλοι του που ήταν γνώστες πρόλαβαν να δανειστούν να αγοράσουν και να μην επιστρέψουν τα δανεικά, όσο και διότι αρκετοί πένητες δεν έμειναν ευχαριστημένοι απο αυτό το φιλολαϊκό ομολογουμένως μέτρο. Αλλά ας δούμε τα πράγματα καλύτερα.

Κατ’ αρχήν, η Σεισάχθεια δεν εξαγγέλλεται, αλλά εφαρμόζεται χωρίς προειδοποίηση. Εάν εξαγγελθεί καταντάει μπούμερανγκ που βγαίνουν ωφελημένοι οι αετονύχηδες.    

Κατά δεύτερον, Σεισάχθεια χωρίς υποτίμηση του νομίσματος δεν είναι δυνατή. 
Ο Σόλων, για να την εφαρμόσει αναγκάστηκε να κόψει το νόμισμα στα δυο, κάνοντας την πρώτη υποτίμηση με τη γέννηση της Δημοκρατίας. Εξ αυτής της υποτίμησης βρήκε πόρους και αγόρασε δημοσία δαπάνη τη δουλεία των συμπατριωτών του, ώστε κανείς Αθηναίος να μην είναι δούλος, αλλά και θέσπισε νόμο ώστε να μη μπορεί να γίνει ούτε μετά. Η Σεισάχθεια αποδείχτηκε κατά βάση «άρση δουλείας» και μετά «οικονομική ανακούφιση».

Το τρίτο που ενέσκηψε με το μέτρο της Σεισάχθειας ήταν ότι με την ισχύ της αναδύθηκε το πρώτο μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο της Δημοκρατίας, από την απληστία, σε σημείο που επειδή ο Σόλων αισθανόταν «σαν τον λύκο που τον κυνηγούν οι σκύλοι», έφυγε από την Αθήνα (αυτοεξορίστηκε) για 10 χρόνια. Πέραν από το ανικανοποίητο των πλούσιων που ωφελήθηκαν και αυτοί, οι φτωχοί Αθηναίοι του ζητούσαν με φορτικότητα αναδασμό της γης, την οποία εκείνος δεν ήθελε, διότι «εξίσωνε εργατικούς και ακαμάτες» (εφαρμόστηκε όμως από τον «τύραννο» Πεισίστρατο). Οι χρεωμένοι του έλεγαν πως η Σεισάχθεια, χωρίς να πάρουν γη καταντάει δώρο άδωρο, γιατί δεν θα ήταν πια δούλοι χορτασμένοι αλλά ελεύθεροι πεινασμένοι, οπότε, μικρή η διαφορά, πέραν ότι κάποια «λαμόγια» έβγαιναν πολύ ωφελημένα.

Επομένως, συμμαζεύοντας τα πράγματα, αποδεικνύεται: 1) Η Σεισάχθεια είναι ένα μέτρο που πρέπει να εφαρμόζεται απότομα, εν κρυπτώ. 2) Για την εφαρμογή της χρειάζεται γενναία υποτίμηση του νομίσματος για εύρεση πόρων. 3) Εν τέλει η Σεισάχθεια απαιτεί αναδιανομή του πλούτου μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Αυτά εννοούσε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ; Κανείς δεν ξέρει, αλλά μάλλον η εξαγγελία του για αυτή προκύπτει εκλογικό τέχνασμα, ανάλογο του Γ.Α.Π. ο οποίος προεκλογικά μιλούσε για αυξήσεις μισθών - συντάξεων περί του 2% και έφτασε σε μειώσεις του 20% τουλάχιστον. Ως εκ τούτου, λόγω της πολυπλοκότητας του θέματος, ο κος Καρατζαφέρης δεν επεκτάθηκε επί του τρόπου εφαρμογής της «Σεισάχθειάς του», η οποία καταλήγει ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση δεδομένου ότι η Ελλάδα χρωστάει στο εξωτερικό και στερείται της δυνατότητας υποτίμησης (εφόσον παραμένει στο Ευρώ την οποία υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ)

Επομένως, η «Σεισάχθεια» του κου Καρατζαφέρη προκύπτει «για τα παραμύθια», δεδομένου επιπλέον ότι αντί να επεξηγήσει τι είδους Σεισάχθειας εννοεί, στράφηκε σε αντι - Σκοπιανές  Μακεδονικές κορώνες στη συνέχεια. Σε άλλα λόγια, δηλαδή, για να αγαπιόμαστε…  

Εν τέλει,  η Σεισάχθεια του κου ΛΑ.Ο.Σ αποδεικνύεται μη σοβαρή εξαγγελία ή αν έχει κάποια σοβαρότητα ας αναλάβει ο κος Κύρτσος ο οποίος δεν φημίζεται για «κολοτούμπες», κοινώς «ανακυβιστήσεις» και θεωρείται πρώτος εν τιμή, να την εξηγήσει. Αν δεν την εξηγήσει. όμως, αποδεικνύεται και αυτός, μετα λύπης αρκετών, στερούμενος σοβαρότητας. 

Διότι, όπως λέγεται, «ο σιωπών δοκεί συναινείν».