Η καθημερινότητα δεν περιμένει τις εκλογές...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας Οικονομολόγος–Ψυχολόγος Ο Μάρτιος του 2012 θα καταγραφεί από τον ιστορικό του μέλλοντος ως ο μήνας που... δρομολο...

Γράφει ο Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Ο Μάρτιος του 2012 θα καταγραφεί από τον ιστορικό του μέλλοντος ως ο μήνας που... δρομολογήθηκαν(μοναδική λέξη για τον προσδιορισμό της μελλοντικής ασάφειας στην πολιτική!) οι λύσεις για όλα τα καίρια θέματα της καθημερινότητας. Αυτά που μπορεί επί πολλά χρόνια να ταλαιπωρούν τον μέσο πολίτη, αλλά η οικονομική κρίση επιδείνωσε όχι μόνο την έκταση και... την ένταση τους, μα όξυνε και τον τρόπο με τον οποίο τα αντιλαμβανόμαστε ως κρίσιμο μέρος της ζωής μας. Λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, ακρίβεια, γραφειοκρατία – διαφθορά, όλα αποκτούν διακριτή... νοητή διαδρομή προς την επίλυση ελέω προεκλογικής περιόδου και ανάγκης να ανοίξει ο διάλογος πέρα από την διαπραγματευτική κι εκτελεστική ικανότητα της κυβέρνησης στον πολιτικοοικονομικό μνημονιακό Αρμαγεδώνα!
Το περιβόητο «τείχος» στον Έβρο... ετοιμάζεται πλέον πυρετωδώς. Η Αθήνα θα ανακτήσει τις αναπνοές της, αφού αυτή τη φορά η κρατική «σκούπα» θα είναι εξελιγμένης τεχνολογίας. Μόνο που την Άνοιξη μαζεύονται τα χειμωνιάτικα χαλιά και η σκόνη δεν κρύβεται απλά τακτοποιώντας την, με καταμερισμό στις τέσσερις γωνίες του σπιτιού!
Η λαθρομετανάστευση για μια χώρα εισόδου όπως η δική μας, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στη ρίζα της με επιθετικές ρητορίες καιπροεκλογικές... ασκήσεις θάρρους! Η επαναπροώθηση προς την Τουρκία δεν θα προχωρήσει με ευχολόγια, ούτε οι δεσμεύσεις του Δουβλίνου ΙΙ θα τροποποιηθούν χωρίς διεθνείς συμμαχίες. Είναι κοινό μυστικό ότι το ζήτημα απαιτεί υψηλού επιπέδου διαπραγμάτευση και πίεση κι όχι ανακύκλωση ενός ανέξοδου δυναμισμού εσωτερικής κατανάλωσης!
Η πατατολαγνεία άνοιξε και πάλι τη συζήτηση για το ρόλο των μεσαζόντων και των καρτέλ στη συντήρηση της ακρίβειας, αλλά μοιάζει να εξαντλείται μαζί με τα αποθέματα από το Νευροκόπι, μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι αυτοοργάνωσης περιορισμένων δυνατοτήτων καιθεωρητικές γενικεύσεις για τη σύγχρονη οργάνωση της κάθετης παραγωγής.
Όσο το κράτος δεν αναλαμβάνει με συνέπεια την εποπτική ευθύνη της αναμορφώνοντας πρωτίστως τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και την επιτροπή ανταγωνισμού και δεν γίνεται κοινός τόπος στον αγροτικό, κι όχι μόνο, πληθυσμό ότι οι συνέργιες και οι οικονομίες κλίμακαςμπορούν να αναμορφώσουν πλήρως τις παραγωγικές δομές, η όλη συζήτηση θα παραμένει στο φιλολογικό επίπεδο.
Επιτροπές ξηλώνονται, δημόσιοι λειτουργοί κατηγορούνται για υπεξαίρεση, παρατυπίες, παράκαμψη του νόμου, ρουσφετολογικά επιδόματα και συντάξεις αποκαλύπτονται. Θετική εξέλιξη, ξηλώνεται τοκουβάρι της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, θα έλεγε κανείς, εύλογα! Θα συμφωνούσαμε απόλυτα αν όλα αυτά δεν έμεναν στην περιπτωσιολογία και τον τηλεοπτικό εντυπωσιασμό.
Μια χώρα που μετά από 30 χρόνια Ευρωπαϊκής πορείας δεν έχει ολοκληρώσει το κτηματολόγιο και το περιουσιολόγιο της, συνεχίζει ακόμα να προσδοκά την ολοκληρωμένη μηχανογράφηση και την ηλεκτρονική διασύνδεση των δημοσίων υπηρεσιών, αδυνατεί να περιορίσει άχρηστες κοστοβόρες διαδικασίες που διαιωνίζουν ένα σύστημα ταλαιπωρίας του πολίτη, δεν μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένη επειδή «ξύθηκε» λίγο η κορυφή του παγόβουνου.
Τα ζητήματα της καθημερινότητας συχνά παραβλέπονται ως δευτερεύοντα και οι πολιτικοί καταφεύγουν στην πρόσκαιρη ανάδειξη τους, όταν επιδιώκουν την ανάκτηση ενός εναλλακτικού εκλογικού πλεονεκτήματος. Όλα όμως αυτά τα θέματα έχουν τη ρίζα τους στιςχρόνιες παθογένειες της κρατικής διαχείρισης, στην έλλειψη πολιτικής βούλησης για σύγκρουση με τα αντίστοιχα συμφέροντα κι ενός επεξεργασμένου, πραγματοποιήσιμου σχεδίου με επιλεγμένους αδιαπραγμάτευτους στόχους.