O Δάνης Κουμασίδης μιλά για το "Ερωτικό Παραλήρημά" του...

...στη Γιώτα Κωνσταντινίδου ,  αποκλειστικά για το PRESS-GR Υποψήφιος διδάκτορας φιλοσοφίας με πλήθος πολιτικών, επιστημονικών, φιλοσ...

...στη Γιώτα Κωνσταντινίδου, 

αποκλειστικά για το PRESS-GR

Υποψήφιος διδάκτορας φιλοσοφίας με πλήθος πολιτικών, επιστημονικών, φιλοσοφικών λογοτεχνικών άρθρων στο ενεργητικό του, συγγραφέας του αφηγήματος περί ερώτων και αντι-ερώτων ''Ερωτικό Παραλήρημα'' και θεατρικός συγγραφέας με τη "Στάχτη του Καλοκαιριού''.

Το ''Ερωτικό Παραλήρημα'' είναι η πρώτη σου λογοτεχνική απόπειρα, θα υπάρξει συνέχεια; Άλλωστε οφείλουμε να βγούμε από τον αγωνιώδη λαβύρινθο του παραληρήματος...

Ναι, υπό τον (προσωρινό) τίτλο ''Μηδέν-Μηδέν, 24 στιγμιότυπα που έκριναν τον αγώνα'' και αφορά σε μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία κυκλοφορούν μικρές αλληλοσυνδεόμενες ιστορίες εμμονών. Βασικό μέλημα, όμως, αυτής της περιόδου είναι η προετοιμασία του φανταστικού θεατρικού μονολόγου ''Γεώργιος Βαφόπουλος - εν ονόματι της ποιήσεως '', που θα παρουσιαστεί το φθινόπωρο στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο μέσα στο χώρο του αρχείου του ποιητή.
Διαβάζοντας το ''Ερωτικό Παραλήρημα'', σου δημιουργεί αντιφατικά αλλά καταλυτικά συναισθήματα, αγωνίας, σαν να συμπάσχεις, σου κόβεται η ανάσα μετά ξαφνική ηρεμία, βουβός πόνος και πάλι αδιάκοπη αγωνία... έτσι κάπως βιώνουμε και τον έρωτα;
Προφανώς δεν υπάρχει συνταγή για το πώς βιώνουμε τον έρωτα. Κατά ένα τρόπο όλα τα ερωτικής θεματολογίας λογοτεχνήματα αποτελούν μικρές ψηφίδες ενός παζλ , συνεκδοχές της συνεχούς προσπάθειας ερμηνείας και απόδοσης ερωτισμού. Πιθανόν να είναι σισύφεια αυτή η υπόθεση αλλά έχει αισθητική αξία.

Με το Παραλήρημα ξετυλίγεται μπροστά μας ένας εσωτερικός μονόλογος, οι μύχιες σκέψεις κάποιου, οι δικές μας, οι δικές σου, ατέρμονες ερωτήσεις, κραδασμοί ψυχής, εμμονές για το αντικείμενο του πόθου, εσύ ποιες ορίζεις ως εμμονές;
Θα μπορούσε να είναι απλώς ένα γράμμα ή ένα εκτενές ποίημα. Αυτό που έχει σημασία είναι οι εμμονές, οι νευρώσεις και γενικώς οι νοητικές και εμπειρικές συλλήψεις του καθενός να μπορούν να μετατρέπονται σε καλλιτεχνήματα ιδιαίτερης αισθητικής. Το κλειδί είναι το παραγωγικό ως προσδοκώμενο. Από και πέρα οι εμμονές, οι ιστορίες διηγούνται μόνες τους το καλλιτεχνικό υποκείμενο και διατηρούν μια αυτόνομη ζωή και αξία.
Όταν μιλάς στο τελείωμα των εκφράσεών σου, μας δίνεις μια ιδέα από Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή ή Παναγιώτη Σούτσο. Εκπέμπεις στις συζητήσεις σου έναν άκρατο ρομαντισμό και μια διάχυτη ευγένεια βγαλμένα από άλλη εποχή. Όμως είσαι νέος, με μοντέρνο ντύσιμο, οδηγείς μηχανή... πώς συνδυάζονται αυτά;
Θα με φανταζόσουν δηλαδή ως αραχνιασμένο φιλόλογο;; (γέλια Δάνη). Η σμίλεψη του εαυτού είναι αμιγώς υπόθεση βούλησης και επιλογών και δε μπορεί να μπαίνει σε οριστικά καλούπια τύπου ''ακολουθώ με ευλάβεια αυτό το στυλ, αυτή την εποχή, αυτό το ρεύμα''. Κάθε εποχή και κάθε ρεύμα έχει τα όμορφα και τα αρνητικά του.Όπως και κάθε άνθρωπος. Συνήθως οι ''αντιφάσεις'', Γιώτα, κάνουν τους ανθρώπους ενδιαφέροντες.

Η γνώση μας κάνει υπερφίαλους , νάρκισσους , εγωκεντρικούς , σνομπ ή μας εξευγενίζει το νου; Γιατί δε ζούμε χωρίς αυτή αλλά με αυτήν παύουμε να ζούμε;
Η γνώση από ποία άποψη;; Σου υπενθυμίζω ότι έχει ειπωθεί πώς η γνώση αποτελεί μια μορφή μετουσιωμένης ηδονής. Όπως επίσης και περί της στενής της συσχέτισης με την εξουσία. Σε γενικές γραμμές η γνώση είναι απαραίτητη για την ολοκλήρωση των ανθρώπων, αρκεί να μην αποτελεί άλλοθι για την αποκοπή από την κοινωνία. Ειδικότερα, η επιστημονική γνώση είναι καθοριστική αναφορικά με τις κοινωνικές της χρήσεις.Θα πήγαινα ένα βήμα παραπέρα για να ισχυριστώ το ίδιο και για την αισθητική γνώση.

Ο Δάνης Κουμασίδης, τη Παρασκευή 11 Μαίου 2012 παρουσίασε το πρώτο τεύχος του Αντι-λόγου, περιοδικό φιλοσοφίας και κριτικής που ξεκίνησαν υποψήφιοι διδάκτορες και μεταπτυχιακοί του Α.Π.Θ.. Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν Νίκος Σεβαστάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και ο Παναγιώτης Δόικος, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφία και Παιδαγωγικής.