Ένας λαός που του αρέσουν τα παραμύθια για πριγκίπισσες…

Γράφει ο D.M. Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και φτιάχνεται από την αρχή και ο λαός δεν δίνει πια λευκή επιταγή σε κανέναν, πολλοί έλληνες γ...

Γράφει ο D.M.

Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και φτιάχνεται από την αρχή και ο λαός δεν δίνει πια λευκή επιταγή σε κανέναν, πολλοί έλληνες γοητεύονται (;) από μία ευχάριστη φρέσκια ρητορική που δεν εμπεριέχει κανένα δυσάρεστο λόγο και μιλάει για κοινωνική δικαιοσύνη.

Απέναντι σε αυτή την ρητορική τίθενται κάποια ερωτήματα. Και δεν έχουμε ακόμα απαντήσεις γιατί όταν τίθενται στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αυτές οι ερωτήσεις στα ΜΜΕ (π.χ. των Λαμπράκηδων) και δεν δίνονται απαντήσεις οι δημοσιογράφοι λένε ότι τελείωσε ο χρόνος της εκπομπής. Τώρα ποιος στηρίζει ποιον είναι άλλο θέμα…

1. Με ποιες διεθνείς συμμαχίες θα προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να πείσει για την εφαρμοζόμενη πολιτική του και να περάσει την αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης; Πότε άραγε θα κατέβουμε από το συννεφάκι ότι εμείς οι καλοί Έλληνες έχουμε πειράξει τους κακούς ξένους και ότι περίπου από την κατοχή μας το φύλαγαν οι Γερμανοί; Είναι δεδομένο πως στην τεράστια συζήτηση που έχει ανοίξει στην Ευρώπη για μετατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής προς πιο αναπτυξιακά πρότυπα συμμετέχουν πλέον τα 3 βασικά ευρωπαϊκά κόμματα (ΕΣΚ, ΕΛΚ και Φιλελεύθεροι) που σε λίγο θα κατεβαίνουν σε εθνικές εκλογές αντικαθιστώντας τα παραδοσιακά και κόμματα. Και στην Ευρώπη πλέον θα αναγνωρίσουν ως εταίρους τους στα μεγάλα αυτά κόμματα την μετεξέλιξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (όχι φυσικά τα πελατειακά κόμματα του χθες). Ή κάτι πραγματικά καινούργιο που οδηγεί σε εξυγίανση της χώρας και πραγματική ευρωπαϊκή ανταγωνιστική προοπτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπα…

2. Από ποια πηγή θα αντληθούν οι πόροι ώστε να μειωθεί το τεράστιο έλλειμα (αφού κανένας πλέον δεν χρηματοδοτεί ελλείματα) και να χρηματοδοτηθούν και όλα αυτά τα ωραία (και κοστοβόρα) που εξαγγέλονται; Οι πηγές είναι συγκεριμένες: Οι τραπεζικές καταθέσεις (ενίοτε οικονομίες μίας ζωής ή και γενεών) και η επιχειρηματικότητα (ναι αυτή η επιχειρηματικότητα των κατά 95% μικρομεσαίων επιχειρήσεων) αφού οι πιο πλούσιοι είτε δεν δραστηριποιούνται κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα είτε έχουν τα λεφτά τους κατά Σιγκαπούρη μεριά.

3. Θα γίνει επιτέλους αυτή η περιβόητη αξιολόγηση στο Δημόσιο, το ενιαίο μισθολόγιο και οι απολύσεις όσων περισσεύουν; Ούτε φωνή ούτε ακρόαση… Μόνο (οι ευχάριστες πάντα) συζητήσεις για νέους διορισμούς.

4. Με μία οικονομία που είτε τροφοδοτείται με εισαγόμενα προϊόντα είτε όλες σχεδόν οι πρώτες ύλες είναι εισαγόμενες θα πορευτούμε αφού κανένας ξένος πλέον δεν είναι τρελός να χρηματοδοτήσει ελλείματα (παρά μόνο αποπληρωμή δανείων) και οδηγούμαστε στο να τυπώσουμε εθνικό νόμισμα; Και πόσα χρόνια θα μας πάρει για να γυρίσουμε σε εκείνη την οικονομία του 1980 που δν παρήγαγε βέβαια αυτοκίνητα αλλά ήταν σχεδόν αυτόνομη;

Κάποιοι Έλληνες φαίνεται να ακολουθούν τις ευχάριστες εξαγγελίες του «λεφτά υπάρχουν» για μία ακόμα φορά (έγινε το 1981, έγινε το 2009). Δεν θέλουμε να ακούμε δυσάρεστες φωνές. Ακόμα στηρίζουμε αυτόν που θα μας διορίσει στο Δημόσιο και θα πάρει (με ένα μαγικό τρόπο) τα λεφτά από τους «πλούσιους» και θα τα δώσει στους φτωχούς. Μόνο που αυτό απλά δεν γίνεται χωρίς εξυγίανση και μεγαλύτερη ωριμότητα.

Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει στο προσκήνιο φωτισμένη ηγεσία να την ακολουθήσουμε. Όμως ας αναρωτηθούμε λίγο πριν την είσοδο στο παραβαν του εκλογικού κέντρου: Ποια πολιτική δίνει ρεαλιστικές λύσεις; Και αν το καράβι πρέπει απαραίτητα να πάει στο καρνάγιο για επισκευές (ή ακόμα και για φτιάξιμο από την αρχή) σε ποια χέρια θα δίναμε το τιμόνι στην μέση του τρικυμισμένου πελάγους για να μην σκάσει το καράβι στα βράχια; Στον ημιμεθυσμένο κυβερνήτη ή στον ενθουσιώδη επιβάτη που για δεν ξέρει ούτε που είναι τα κουμπιά πλοήγησης;

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρος σοφού… Το τρίς;