...πλήρης παράδοση της ελληνικής βιοποικιλότητας στα μονοπώλεια Του Αλέξανδρου Λαλάκου Οι σφοδρές και «βίαιες» εξελίξεις που έφερε ...
Του Αλέξανδρου Λαλάκου
Οι σφοδρές και «βίαιες» εξελίξεις που έφερε η τεχνολογική επανάσταση των πολυεθνικών εταιρειών, η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη στον αγροτικό χώρο διατάραξαν και μείωσαν δραματικά, τη βιοποικιλότητα σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Η μαζικοποίηση και εντατικοποίηση της γεωργίας συνετέλεσε στην εξαφάνιση ντόπιων φυτών ή ζώων και στην αντικατάστασή τους από υβρίδια και μεταλλαγμένους οργανισμούς υψηλών αποδόσεων. Η επιβολή των υβριδίων στην αγροτική φύση, είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια του γενετικού δυναμικού, που χαρακτηρίστηκε επιστημονικά ως «Γενετική Διάβρωση». Στην ουσία όμως πρόκειται για ένα βοτανικό ολοκαύτωμα. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι μόνο το 1% των ντόπιων ποικιλιών σιταριού και το 2-3% των ποικιλιών λαχανικών, που υπήρχαν πριν από 50 χρόνια στην Ελλάδα, καλλιεργούνται ακόμη. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει, όταν ένα σημαντικό μέρος των ειδών διατροφής μας, όπως τα οπωροκηπευτικά, το σιτάρι και το καλαμπόκι, παράγονται από φυτά κατασκευασμένα σε εργαστήρια ξένων χωρών, από τα λεγόμενα δηλαδή βελτιωμένα φυτά ή υβρίδια. Η προσπάθεια παραγωγής όμορφων στην όψη προϊόντων, αλλά όχι απαραίτητα και στη γεύση από τα εργαστήρια, οδήγησε στον παραγκωνισμό των μυρωδάτων και γευστικών οπωροκηπευτικών μας. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές: οι πάγκοι γεμίζουν με ντομάτες Ολλανδίας ή κάποιας άλλης χώρας με δυνατότητα παραγωγής σπόρων, οι οποίες επιβαρύνονται με μεγάλες ποσότητες φυτοφαρμάκων, προκειμένου να επιβιώσουν στο νέο περιβάλλον. Παράλληλα, η νέα τακτική εξαφανίζει την ποικιλομορφία και τη διαφορετικότητα μέσα στη φύση, με αντάλλαγμα την παραγωγή 30 μόνο ποικιλιών καλαμποκιού αντί 200, που καλλιεργούνταν παλαιότερα στην Ελλάδα..
Τεράστιες μονοπωλιακές εταιρείες, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν νέες «βελτιωμένες» ποικιλίες, εκτόπισαν το τεράστιο γενετικό δυναμικό της φύσης και υπερχρησιμοποίησαν λίγους «εκλεκτούς» γονείς με αποτέλεσμα την έκλειψη πολλών παραδοσιακών ποικιλιών. Από τις εκατοντάδες ποικιλίες μήλων που υπήρχαν κάποτε στην Ελλάδα, όλες σχεδόν έχουν εξαφανισθεί. Μόνο στο Πήλιο καταγράφηκαν το 1889 τριάντα δύο είδη. Σήμερα τέσσερις, το πολύ πέντε ποικιλίες στοιβάζονται στους πάγκους των μαναβικών. Προκλητικά ομοιόμορφοι οι καρποί, μοιάζουν πλέον περισσότερο σαν να βγήκαν από μηχανή παρά από δέντρο. Έτσι αθόρυβα και χωρίς εμφανείς συνέπειες η παραδοσιακή καλλιέργεια έδωσε τη θέση της στην μονοκαλλιέργεια ορισμένων ποικιλιών που υπαγόρευσε η αγορά. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των σπόρων έχει μεταφερθεί, έχει υποστεί επεξεργασία, έχει καταχωρηθεί ως πατέντα των παγκόσμιων εταιρειών και κρατείται με τη μορφή πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι αγρότες είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από την πρόσβαση σε αυτές τις ίδιες εταιρείες, στις οποίες πρέπει να πληρώσουν ένα αντίτιμο για να χρησιμοποιήσουν αυτό που αποτελούσε κοινό πλούτο, πριν από λίγο χρονικό διάστημα.
Στην Ελλάδα, τη φροντίδα για τη συλλογή, προστασία, μελέτη και διαιώνιση των σπόρων έχει αναλάβει το εθνικό σύστημα διατήρησης και προστασίας φυτογενετικών πόρων καλλιεργούμενων ειδών με συντονιστικό-εκτελεστικό όργανο την Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού (Τ.Γ.Υ.) του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.). Τόσο η Τ.Γ.Υ., όσο και τα άλλα ιδρύματα του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε, έπαιξαν σημαντικό περιβαλλοντικό ρόλο τα τελευταία χρόνια, αφού κατάφεραν να διασώσουν φυτά της ελληνικής βιοποικιλότητας, αλλά και να συλλέξουν πάνω από 14.500 πολύτιμους σπόρους άγριων και καλλιεργούμενων συγγενών φυτών, έργο εξαιρετικά σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά το 1950 χάθηκαν στη χώρα μας εκατοντάδες ποικιλίες.
Δυστυχώς όμως, η κρίση που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία δεν άργησε να επηρεάσει και αυτόν τον τομέα... Στην Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού, που λειτουργεί ελλείψει χρημάτων και που παρουσιάζει συμπτώματα διάλυσης χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό και με ελλιπές επιστημονικό προσωπικό, η προσπάθεια τόσων ετών κινδυνεύει να χαθεί. Ενώ η αρμόδιοι κρατικοί φορείς (υπουργεία και οργανισμοί) με την αδιαφορία τους – και όχι μόνο – καταργούν όλο το σύστημα διατήρησης των σπόρων.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να αδιαφορήσουμε. Για να μην εξαρτάται λοιπόν η ποιότητα της διατροφής μας απ’ τα συμφέροντα των πολυεθνικών, οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει απ’ τις εκλογές επιβάλλεται να μεριμνήσει για την διάσωση και την αξιοποίηση των γενετικών πόρων της χώρας μας, αλλά και να φροντίσει για την χρηματοδότηση και τη λειτουργία των αντίστοιχων ιδρυμάτων, ενισχύοντας παράλληλα την έρευνα σε θέματα αγροτικής βιοποικιλότητας. Τέλος, οφείλει να συνεργαστεί με τις οργανώσεις των πολιτών που δρουν για την διάσωση (όπως η οργάνωση «Πελίτι»), για την διατήρηση και την διάδοση της βιοποικιλότητας, αλλά και της διατροφικής μας κληρονομιάς.
Η προάσπιση της βιοποικιλότητας δεν πρέπει να είναι θέμα συνείδησης και δράσης λίγων, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Οι καρποί της φύσης είναι αποτέλεσμα μιας εξέλιξης εκατομμυρίων ετών, δεν είναι ιδιωτική πνευματική ιδιοκτησία – εφεύρεση, ούτε ιδιοκτησία κανενός
Οι σφοδρές και «βίαιες» εξελίξεις που έφερε η τεχνολογική επανάσταση των πολυεθνικών εταιρειών, η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη στον αγροτικό χώρο διατάραξαν και μείωσαν δραματικά, τη βιοποικιλότητα σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Η μαζικοποίηση και εντατικοποίηση της γεωργίας συνετέλεσε στην εξαφάνιση ντόπιων φυτών ή ζώων και στην αντικατάστασή τους από υβρίδια και μεταλλαγμένους οργανισμούς υψηλών αποδόσεων. Η επιβολή των υβριδίων στην αγροτική φύση, είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια του γενετικού δυναμικού, που χαρακτηρίστηκε επιστημονικά ως «Γενετική Διάβρωση». Στην ουσία όμως πρόκειται για ένα βοτανικό ολοκαύτωμα. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι μόνο το 1% των ντόπιων ποικιλιών σιταριού και το 2-3% των ποικιλιών λαχανικών, που υπήρχαν πριν από 50 χρόνια στην Ελλάδα, καλλιεργούνται ακόμη. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει, όταν ένα σημαντικό μέρος των ειδών διατροφής μας, όπως τα οπωροκηπευτικά, το σιτάρι και το καλαμπόκι, παράγονται από φυτά κατασκευασμένα σε εργαστήρια ξένων χωρών, από τα λεγόμενα δηλαδή βελτιωμένα φυτά ή υβρίδια. Η προσπάθεια παραγωγής όμορφων στην όψη προϊόντων, αλλά όχι απαραίτητα και στη γεύση από τα εργαστήρια, οδήγησε στον παραγκωνισμό των μυρωδάτων και γευστικών οπωροκηπευτικών μας. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές: οι πάγκοι γεμίζουν με ντομάτες Ολλανδίας ή κάποιας άλλης χώρας με δυνατότητα παραγωγής σπόρων, οι οποίες επιβαρύνονται με μεγάλες ποσότητες φυτοφαρμάκων, προκειμένου να επιβιώσουν στο νέο περιβάλλον. Παράλληλα, η νέα τακτική εξαφανίζει την ποικιλομορφία και τη διαφορετικότητα μέσα στη φύση, με αντάλλαγμα την παραγωγή 30 μόνο ποικιλιών καλαμποκιού αντί 200, που καλλιεργούνταν παλαιότερα στην Ελλάδα..
Τεράστιες μονοπωλιακές εταιρείες, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν νέες «βελτιωμένες» ποικιλίες, εκτόπισαν το τεράστιο γενετικό δυναμικό της φύσης και υπερχρησιμοποίησαν λίγους «εκλεκτούς» γονείς με αποτέλεσμα την έκλειψη πολλών παραδοσιακών ποικιλιών. Από τις εκατοντάδες ποικιλίες μήλων που υπήρχαν κάποτε στην Ελλάδα, όλες σχεδόν έχουν εξαφανισθεί. Μόνο στο Πήλιο καταγράφηκαν το 1889 τριάντα δύο είδη. Σήμερα τέσσερις, το πολύ πέντε ποικιλίες στοιβάζονται στους πάγκους των μαναβικών. Προκλητικά ομοιόμορφοι οι καρποί, μοιάζουν πλέον περισσότερο σαν να βγήκαν από μηχανή παρά από δέντρο. Έτσι αθόρυβα και χωρίς εμφανείς συνέπειες η παραδοσιακή καλλιέργεια έδωσε τη θέση της στην μονοκαλλιέργεια ορισμένων ποικιλιών που υπαγόρευσε η αγορά. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος των σπόρων έχει μεταφερθεί, έχει υποστεί επεξεργασία, έχει καταχωρηθεί ως πατέντα των παγκόσμιων εταιρειών και κρατείται με τη μορφή πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι αγρότες είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένοι από την πρόσβαση σε αυτές τις ίδιες εταιρείες, στις οποίες πρέπει να πληρώσουν ένα αντίτιμο για να χρησιμοποιήσουν αυτό που αποτελούσε κοινό πλούτο, πριν από λίγο χρονικό διάστημα.
Στην Ελλάδα, τη φροντίδα για τη συλλογή, προστασία, μελέτη και διαιώνιση των σπόρων έχει αναλάβει το εθνικό σύστημα διατήρησης και προστασίας φυτογενετικών πόρων καλλιεργούμενων ειδών με συντονιστικό-εκτελεστικό όργανο την Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού (Τ.Γ.Υ.) του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε.). Τόσο η Τ.Γ.Υ., όσο και τα άλλα ιδρύματα του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε, έπαιξαν σημαντικό περιβαλλοντικό ρόλο τα τελευταία χρόνια, αφού κατάφεραν να διασώσουν φυτά της ελληνικής βιοποικιλότητας, αλλά και να συλλέξουν πάνω από 14.500 πολύτιμους σπόρους άγριων και καλλιεργούμενων συγγενών φυτών, έργο εξαιρετικά σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά το 1950 χάθηκαν στη χώρα μας εκατοντάδες ποικιλίες.
Δυστυχώς όμως, η κρίση που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία δεν άργησε να επηρεάσει και αυτόν τον τομέα... Στην Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού, που λειτουργεί ελλείψει χρημάτων και που παρουσιάζει συμπτώματα διάλυσης χωρίς κατάλληλο εξοπλισμό και με ελλιπές επιστημονικό προσωπικό, η προσπάθεια τόσων ετών κινδυνεύει να χαθεί. Ενώ η αρμόδιοι κρατικοί φορείς (υπουργεία και οργανισμοί) με την αδιαφορία τους – και όχι μόνο – καταργούν όλο το σύστημα διατήρησης των σπόρων.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να αδιαφορήσουμε. Για να μην εξαρτάται λοιπόν η ποιότητα της διατροφής μας απ’ τα συμφέροντα των πολυεθνικών, οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει απ’ τις εκλογές επιβάλλεται να μεριμνήσει για την διάσωση και την αξιοποίηση των γενετικών πόρων της χώρας μας, αλλά και να φροντίσει για την χρηματοδότηση και τη λειτουργία των αντίστοιχων ιδρυμάτων, ενισχύοντας παράλληλα την έρευνα σε θέματα αγροτικής βιοποικιλότητας. Τέλος, οφείλει να συνεργαστεί με τις οργανώσεις των πολιτών που δρουν για την διάσωση (όπως η οργάνωση «Πελίτι»), για την διατήρηση και την διάδοση της βιοποικιλότητας, αλλά και της διατροφικής μας κληρονομιάς.
Η προάσπιση της βιοποικιλότητας δεν πρέπει να είναι θέμα συνείδησης και δράσης λίγων, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Οι καρποί της φύσης είναι αποτέλεσμα μιας εξέλιξης εκατομμυρίων ετών, δεν είναι ιδιωτική πνευματική ιδιοκτησία – εφεύρεση, ούτε ιδιοκτησία κανενός
1897 Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη αγνοεί τις Μεγάλες Δυνάμεις και στέλνει στρατεύματα στη Κρήτη. Ακολουθεί εισβολή της Τουρκίας στη Θεσσαλία, ήττα της Ελλάδας, και Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος λόγω πτώχευσης και πολεμικών αποζημιώσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφή1920. Οι αντιβενιζελικοί αγνούν τις Μεγάλες Δυνάμεις και φέρνουν πίσω το βασιλιά Κωνσταντίνο. Οι σύμμαχοι μας εγκαταλείπουν, αποσύρουν τα δάνεια, συνάπτουν συμμαχία με τον Κεμάλ, ακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή.
2009. Ο μέτριος Καραμανλής, λέει την αλήθεια ( έστω την ύστατη στιγμή ) και ζητά πάγωμα μισθών και συντάξεων. Ο λαοπλάνος Γ. Παπανδρέου ζητά αυξήσεις 1,5% και σε 2 χρόνια φέρνει μειώσεις 40%.
2012. Ο ίδιος αυτός λαός ( ή οι απόγονοι του ) ετοιμάζονται να ψηφίσουν τους λαοπλάνους Τσίπρα, Καμμένο και Μιχαλολιάκο και μετά τη δίχρονη καταστροφή Παπανδρέου- Βενιζέλου να έρθει νέα οικονομική, κοινωνική και εθνική ( ; ) τραγωδία, με την εγκατάλειψη της Ελλάδας από τους Συμμάχους, οικονομικά και εθνικά. Με Ελλάδα, τη Κυριακή το βράδυ, χρεοκοπημένη εσωτερικά, κοινωνικά διαλυμμένη, καμία ΑΟΖ και κανένα εθνικό θέμα δεν θα επιτευχθεί.
Στις κρισιμότερες εκλογές, όπου η ιστορία επαναλαμβάνεται ( ; ), καλούμαστε οι σωφρονες Έλληνες να πάμε στις κάλπες και επιλέξουμε τη λιγότερο κακή λύση, μαζικά, για να αποφύγουμε επανάληψη της Ιστορίας. Ο κ. Τσίπρας και σήμερα μίλησε διχαστικά, αφιόνισε το πλήθος των 10.000 οπαδών του και έδειξε ότι δεν λογαριάζει τίποτα, βάζοντας απέναντί του όσους δεν τον ψηφίσουν. Άδειασε τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το Πασοκ, και επιλέγει να μπλοφάρει, οδηγώντας, σε δεύτερη φάση, σε ευρωπαϊκό κραχ, αν επιλεγεί από τους επιρρεπείς σε λαοπλάνους ηγέτες και δημαγωγούς Έλληνες. Αν τα 2 χρόνια υφεσιακού μνημονίου, μας πήγαν 15 χρόνια πίσω, η άλογη συμπεριφορά του Σύριζα μας γυρνά δεκαετίες πίσω, και αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με την Αριστερά, ούτε με τη Δεξιά. Τη Δευτέρα, αν βγει πρώτο κόμμα ο Σύριζα, η Αστυνομία και τα Ματ θα έχουν αυτοευνουχιστεί και θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα. Κανείς δεν θα βάλει σε κίνδυνο τη ζωή του για να χάσει τη θέση του.Τη Δευτέρα, αν βγει πρώτο κόμμα ο Σύριζα η εναπομείνασα αστική τάξη θα πάρει των ομματιών της, καταθέσεις ή επιχειρήσεις, και θα φύγει. Χωρίς ανάπτυξη και επενδύσεις η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του 1984. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είμαι οπαδός του Σαμαρά ή της Νέας Δημοκρατίας, ούτε τον ψήφισα στις 6 Μάη.Θα τον ψηφίσω τώρα. Γιατί αυτό που έρχεται ( και η ιστορία επαναλαμβάνεται ) με τον δημαγωγό Τσίπρα, στα οικονομικά, κοινωνικά και- πολύ φοβαμαι- στα εθνικά θέματα, εύχομαι να μην οδηγήσει σε μια νέα Μικρασιατική ή Κυπριακή τραγωδία...