Τιμωρήστε τους!...

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΔΕΝ είχε προηγούμενο η αποστασία του ’65. Είχαν τα κίνητρά τους οι αποστάτες, πολλοί από δαύτους τα τύλιξαν σε χαρτον...

Του Θανάση Νικολαΐδη.
ΔΕΝ είχε προηγούμενο η αποστασία του ’65. Είχαν τα κίνητρά τους οι αποστάτες, πολλοί από δαύτους τα τύλιξαν σε χαρτονομίσματα κι έμειναν στην ιστορία. Και, βέβαια, δεν τους πολυθυμάσαι λόγω της ασημαντότητάς τους, αλλά ποιος δεν «συνέχισε» με τον κ. Μητσοτάκη στην κεντρική πολιτική σκηνή…
ΤΑ χρόνια πέρασαν τα ήθη άλλαξαν και η αποστασία πια δεν τρομάζει. Φοριέται σαν μπλουζάκι καλοκαιρινό που ένα ξέβγαλμα το ξεβρομίζει(;) για να ξαναφορεθεί. Με την άνεση που διαθέτουν οι σημερινοί πολιτικοί των προνομίων και του βολέματος. Κι αν δεν ήταν το «επάγγελμα» τόσο ελκυστικό, ίσως και δεν θα’ χαμε διαγκωνισμούς για «βελτίωση θέσης» κ. ά. κατορθώματα.
ΕΚΑΝΑΝ τη λαδιά τους τα παιδιά, αφού χόρτασαν «δόξα» και γεύτηκαν υπουργείο. Πήραν τα υπάρχοντά τους (που δεν υπήρχαν πριν επιβιβαστούν στο άρμα του κ. Καρατζαφέρη), σκυφτοί μη τους δει κανένας στο φευγιό τους, πήραν οι «διάσημοι» παραμάσχαλα τον…ποδοσφαιριστή και μετακόμισαν. Νύχτα και χωρίς θορύβους που αναστατώνουν και δίνουν το στίγμα του «λωποδύτη». Και πέρασαν στην άλλη όχθη οι «λέγοντες Κύριε, Κύριε» και για άλλον Κύριο, μέχρι που κι αυτόν να τον προδώσουν. Στιγμιαίο, σου λέει, και ποιος να τα ψειρίσει στις θορυβώδεις μέρες μας, ποιος να αποκαλέσει τον άλλο «καραγκιόζη» στο θέατρο σκιών της πολιτικής (μας).
ΤΟ’ χαν στρώσει από πριν και τους περίμενε ο νέος αφέντης. Δεν μετέφεραν ψήφους οι κ.κ. Βορίδης, Πλεύρης, Γεωργιάδης και Βελόπουλος. Τον εαυτό τους κουβαλούσαν, πασπαλισμένο με πολιτική ατιμία κι ας αφήσουμε τις λέξεις «προδότες, αποστάτες κ.λπ.». Στρώθηκαν στα γρήγορα στη λίστα (της ντροπής), μας «τάισαν» Βορίδη (τσεκουράτο) τα κανάλια και η…νίκη έρχεται. Ωστόσο, «ουκ εσύ με λοιδορείς, αλλά η…λίστα» και ας όψονται οι «ριγμένοι». Μια θέση για τους μουσαφίρηδες μετατοπίζει τους παρακάτω και αποβάλλει τον τελευταίος. Εντυπωσιασμένος ο κ. Σαμαράς απ’ την…προσωπικότητα των παραπάνω και τις χιλιάδες ψήφους στο ταγάρι τους, έμπλεος χαράς που εκπαραθύρωσε τον πιο «επικίνδυνο» της πολυκατοικίας, τους…αγάπησε, τους δέχτηκε, τους βόλεψε και περιμένει.
ΑΠΟ’ δω και πέρα, τον λόγο και την ψήφο έχουν οι έντιμοι της παράταξης. Για μήνυμα μη βάλει τους παρείσακτους σε εκλόγιμη θέση. Κι αν δεν τους σταμπάρει και τους «περιποιηθεί» ο ψηφοφόρος, αν δεν τους ξαναστείλει στην αφάνεια απ’ όπου ξεκίνησαν, μην ψάχνονται αύριο για τη ζημιά.
ΤΟ ξανάπαμε, δεν είμαστε «καρατζαφερικοί»-είμαστε με το δίκαιο. Όπως το νιώθει ο πολίτης της καθημερινότητας που θέλει να φτιάξει τον κόσμο κι ας φαντάζει «Δονκιχώτης» που σπαθίζει ανεμόμυλους.