Τα μυστικά και ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι μια από τις περισσότερο σύνθετες δομές της δημιουργίας. Οι μηχανισμοί του είναι τόσο μυστηριώδεις, όσο ...

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι μια από τις περισσότερο σύνθετες δομές της δημιουργίας. Οι μηχανισμοί του είναι τόσο μυστηριώδεις, όσο και οι μηχανισμοί του αστρικού μακρόκοσμου ή του ατομικού μικρόκοσμου. Με τον εγκέφαλο του ανθρώπου εμφανίζεται ένα τρίτο άπειρο , το άπειρο της πολυπλοκότητας. Παρά τις προόδους της επιστήμης αυτά τα άπειρα δεν μειώνονται και μαζί με αυτά αυξάνεται η επίγνωση της άγνοιάς μας. Χτισμένη στις παρυφές μιας ανεξερεύνητης  διανοητικής έκτασης η γνωσιακή επιστήμη μοιάζει με θεόρατο πύργο που κλυδωνίζεται συθέμελα σε κάθε πρόοδο της επιστήμης  Στην κορυφή του πύργου βρίσκονται οι φιλόσοφοι, που εξετάζουν την νόηση από το υψηλότερο και πιο αφηρημένο επίπεδο, στους πιο κάτω ορόφους οι ψυχολόγοι, οι βιολόγοι και οι φυσικοί ερίζουν για την πατρότητα της έρευνας.

Ωστόσο καμιά επιστημονική μεθοδολογία δεν μπορεί από μόνη της να κατευθύνει την πορεία της προόδου. Τα μυστήρια του εγκεφάλου προσεγγίζονται από τις πιο διαφορετικές ειδικότητες. Χρειάζεται να διανύσουμε ακόμα πολύ δρόμο. Αλλά  ας δούμε αρχικά τον δρόμο που ήδη έχουμε βαδίσει.
Η Ιστορία
Κατά την εξέλιξη των γνώσεών μας για τον εγκέφαλό δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά:
1.Η προσπάθεια ερμηνείας του ανάλογα με την μόδα της επιστήμης σε κάθε εποχή. Έτσι την εποχή του ηλεκτρισμού ο εγκέφαλος γίνεται ένα πολύπλοκο ηλεκτρικό κύκλωμα , την εποχή της μικροβιολογίας  ένα σύνθετο χημικό εργαστήριο και τέλος στην εποχή των υπολογιστών ένας υπέρ-υπολογιστής.
2.Υπάρχουν δύο τύποι έρευνας που αντιστοιχούν σε δύο θεωρήσεις φαινομενικά αντίθετες. Η μία αντιμετωπίζει τον εγκέφαλό σα μια ολότητα ενώ η άλλη μελετά τον μεμονωμένο νευρώνα. Αλλα ας αρχίσουμε την περιπλάνηση.
Τη δεκαετία του 1790 ο Λουίτζι Γκαλβάνι έδειξε πως ο ηλεκτρισμός όταν διοχετεύεται σε κομμένα πόδια βατράχου τα κάνει να συσπώνται σα να έχουν ξαναζωντανέψει για μια στιγμή. Έτσι την εποχή εκείνη ταυτίστηκε η λεγόμενη ζωτική ορμή με τον ηλεκτρισμό.
Από τις αρχές τις δεκαετίας του 1980 ο GARY LYNCH  προσπαθεί να προσδιορίσει μια πολύ ειδική  βιοχημική αντίδραση, για την οποία πιστεύει ότι αποτελεί την υποδομή της μνήμης. Αν έχει δίκιο , η διάσπαση ενός μορίου στο εσωτερικό των νευρώνων εξηγεί με πιο τρόπο η εμπειρία προκαλεί μια μεταβολή στον εγκέφαλο.
Πριν από αιώνες οι βρετανοί εμπειριστές υποστήριξαν ότι οι πληροφορίες εισρέουν  διάμεσο των αισθήσεων και αποτυπώνονται  στον εγκέφαλο  ο οποίος μοιάζει με πήλινη πλάκα. Κάθε ανάμνηση αφήνει ένα σημάδι ένα έγγραμμα. Οι εμπειριστές πίστευαν πως όταν γεννιόμαστε αυτή η πλάκα είναι άγραφη μια tambula rasa ενώ αντίθετα ο Κάντ πίστευε ότι αρχίζουμε την ζωή μας εφοδιασμένοι ήδη με μερικές από τις γνώσεις που είναι απαραίτητες για την ερμηνεία του έξω κόσμου.
Πώς όμως αποθηκεύονται αυτές οι πληροφορίες έμφυτες ή επίκτητες?
Προφανώς δεν έχουμε λέξεις ή εικόνες μέσα στο κεφάλι μας Αλλά τότε ποια είναι η εσωτερική γλώσσα στην οποία γράφονται τα συμβάντα της ζωής?