Ένα θέμα κι ένα επεισόδιο (με προεκτάσεις)...

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΔΕΝ το νοιαστήκαμε έγκαιρα, δεν πήραμε τα μέτρα μας, δεν προλάβαμε και τώρα κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα. Το παιχνιδάκ...

Του Θανάση Νικολαΐδη.
ΔΕΝ το νοιαστήκαμε έγκαιρα, δεν πήραμε τα μέτρα μας, δεν προλάβαμε και τώρα κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα. Το παιχνιδάκι των σύγχρονων πολιτικών «απέδωσε». Και είναι η συνέχεια στο αιώνιο παιχνίδι τους, στην Ελλάδα του διχασμού. Απ’ τα χρόνια του Κολοκοτρώνη μέχρι την τραγωδία της Μικρασίας κι απ’ τον Εμφύλιο μέχρι τη Χούντα.
ΚΙ όταν κάνε την «εγγραφή» μας στη λίστα των ευρωπαίων και είδαμε το τραίνο να χάνεται, αρχίσαμε το μοιρολόι. Και το ανάθεμα. Και το βρισίδι. Για τους «κουτόφραγκους» που μας ξεπέρασαν σε «συντεταγμένη» πονηριά. Διαλέξαμε τους Γερμανούς σαν στόχο, παραβλέψαμε την πειθαρχία σαν το μεγάλο όπλο τους, ξεθάψαμε τα ελαττώματά τους και πέσαμε με τα…μούτρα στην ιστορία. «Αυτοί αιματόβαψαν την Ευρώπη, με δυο πολέμους στον ίδιο αιώνα» και καθαρίζεις. Δεν μιλάς για το δίκιο τους μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο που γέννησε τον δεύτερο, ούτε κακολογείς τους νικητές (κι εμείς βρεθήκαμε στο στρατόπεδο τους, αλλά οι «Σύμμαχοι» μας το…αναγνώρισαν (Δεκεμβριανά, Εμφύλιος…). Ούτε τους μεγάλους (Στάλιν, Τσώρτσιλ, Αμερικανούς) και την πολιτική τους σχολιάζεις. Δεν…πρόσεξαν το «τερατάκι» (Χίτλερ) που γεννήθηκε και το ντάντεψαν καθένας για λογαριασμό του και μόνο οι θηριωδίες των Γερμανών γέμισαν τις σελίδες της (δυτικής τους) προπαγάνδας.
ΞΑΝΑΡΧΟΜΑΣΤΕ στο σήμερα και την πρακτική μας. Σιχαθήκαμε τους Γερμανούς για τα αίσχη τους στον πόλεμο και ρίχνουμε το βρισίδι στους σύγχρονους, επιμένοντας ελληνικά. Για λόγους εθνικής…υπερηφάνειας μας, απορρίψαμε την τεχνογνωσία τους για σύλληψη της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα της ρεμούλας κι ας μας έπνιξαν φοροφυγάδες. Απειλήσαμε τους Γερμανούς που θα’ ρχόταν (και δεν ήρθαν).
ΝΑ πάμε στα συνήθη και καθημερινά. Τι απεμπολούμε (ως…περήφανοι, σύγχρονοι έλληνες) απ’ την πρακτική των Ευρωπαίων σε θέματα καθημερινότητας; Σταχυολογούμε μερικά απ’ τους νόμους και κανόνες της γερμανικής πρακτικής, καθημερινά και (δυστυχώς) ενδεικτικά πως ο γερμανός αγαπάει περισσότερο την πατρίδα του (έργοις) απ’ όσο ο σύγχρονος έλληνας που την λατρεύει (λόγοις) και την κατακρεουργεί, σε κάθε ευκαιρία (θα επανέλθουμε, γιατί κάτι έκτακτο συμβαίνει στο στούντιο του ΑΝΤ1).
ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ και αλλάζουμε θέμα. Είναι η στιγμή της επίθεσης ενός Χρυσαυγίτη «άντρα» Πετάει νερό στην κα Δούρου και γρονθοκοπεί την κα Κανέλη. Συλλαμβάνεται ο…βουλευτής, δεν ξαναβλέπει βουλή, ωστόσο, το πρόβλημα παραμένει και κάποιοι από δαύτους περιμένουν. Για «ξαστεριά», αν ακούσουν εμβατήρια. Τότε θα δέρνουν με τον νόμο και θα βασανίζουν στα κρυφά. Ας μετρήσουν, αύριο τα κουκιά. Θα τα βρουν λιγοστεμένα δραματικά κι είναι απ’ το κεφάλι τους!