Ποιος είναι ο Γιάννης Στουρνάρας

Ο νέος «τσάρος» της οικονομίας Γιάννης Στουρνάρας διαθέτει ένα αρκετά πλούσιο βιογραφικό και μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση οικονομικών θ...

Ο νέος «τσάρος» της οικονομίας Γιάννης Στουρνάρας διαθέτει ένα αρκετά πλούσιο βιογραφικό και μεγάλη εμπειρία στη διαχείριση οικονομικών θεμάτων, καθώς στους ώμους του σήκωσε ένα μεγάλο βάρος της προσπάθειας εισαγωγής της χώρας στην ΟΝΕ και το ευρώ από τη θέση του προέδρου Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και χαίρει εκτίμησης τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους.
Θεωρείται άνθρωπος πρακτικός και αποφασιστικός και -αντικειμενικά- διαθέτει όλα εκείνα τα εχέγγυα για την κρίσιμη θέση του υπουργού Οικονομικών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Τελείωσε το Δημόσιο Γυμνάσιο Φιλοθέης το 1974 και αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1978. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το οποίο απέκτησε master και διδακτορικό (MPhil 1980, DPhil 1982) με ειδικότητα στην Οικονομική Θεωρία και Πολιτική. Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης εργάστηκε από το 1981 έως το 1985 ως research fellow και lecturer στο Κολλέγιο St. Catherine’s.
Παράλληλα εργάστηκε ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Ενεργειακών Σπουδών του ιδίου πανεπιστημίου, με ειδικότητα στην αγορά πετρελαίου και τις επιπτώσεις των πετρελαϊκών κρίσεων στην παγκόσμια οικονομία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών (1986-1989) σε θέματα δημοσίων επιχειρήσεων και εισοδηματικής πολιτικής, και της Τραπέζης της Ελλάδος (1989-1994) σε θέματα νομισματικής πολιτικής.
Την περίοδο εκείνη εκπροσωπούσε την Τράπεζα της Ελλάδος ως αναπληρωματικό μέλος στις συνόδους των διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο διδάσκει από το 1989 Μακροοικονομία και Οικονομική Πολιτική, ενώ σύμφωνα με το protothema.gr, έχει  δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά σε τομείς όπως: μακροοικονομία, θεωρία άριστης φορολογίας, δυναμική δημοσίου χρέους, Οικονομική και Νομισματική Ενωση, ενεργειακά οικονομικά, νομισματική πολιτική, στρεβλώσεις των χρηματοπιστωτικών συστημάτων.
Τα επιστημονικά και επαγγελματικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στους εξής τομείς: μακροοικονομική θεωρία, οικονομική πολιτική, διεθνή οικονομικά, δημόσια οικονομικά, νομισματική πολιτική, οικονομικά των τραπεζών, αξιολόγηση επενδύσεων, επιπτώσεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης στην οικονομία, στο τραπεζικό σύστημα και στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου, επιπτώσεις των ατελειών του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην πραγματική οικονομία, ενεργειακά οικονομικά.
Από το 1994 έως τον Ιούλιο του 2000 ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Από τη θέση αυτή συμμετείχε στον σχεδιασμό της μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής (ιδιαίτερα στην εκπόνηση των Προγραμμάτων Σύγκλισης) και εκπροσωπούσε το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών στη Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Από τη θέση αυτή συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση. Επίσης είχε την ευθύνη για τις ετήσιες διαβουλεύσεις με τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).
Από το 1994 έως το 1997 ήταν αντιπρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), ενώ ήταν μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) από το 1998 έως τον Ιούλιο του 2000.
Από τον Ιούλιο του 2000 μέχρι τον Μάρτιο του 2004 ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας και αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών από τον Οκτώβριο του 2000. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Εμπορική Τράπεζα αναδιαρθρώθηκε με σκοπό την ισχυροποίησή της στον χώρο της λιανικής τραπεζικής και συνήψε στρατηγική συμμαχία με τη γαλλική τράπεζα Credit Agricole.
Από το 2004 και μετά εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και κυρίως στο Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών ως γενικός Διευθυντής.