Κάνουν ο,τι κάνουν γιατί δεν ξέρουν τι να κάνουν (με παραδείγματα)...

Γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος. Δεν κάνω λογοπαίγνιο ούτε πλάκα. Δεν ξέρουν τι να κάνουν και κάνουν ό,τι κατέβει του καθενός! Παράδειγμα πρώτ...

Γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος.

Δεν κάνω λογοπαίγνιο ούτε πλάκα. Δεν ξέρουν τι να κάνουν και κάνουν ό,τι κατέβει του καθενός!

Παράδειγμα πρώτο: ο υπουργός Δικαιοσύνης κ.Ρουπακιώτης φαίνεται, λέει,απρόθυμος να συναινέσει σε περικοπές που θα αφορούν του δικαστικούς και δήλωσε, ότι… περικοπές στο ειδικό μισθολόγιο των Δικαστικών, είναι αντισυνταγματικές! Επίσης πρόσθεσε ότι: “Θα υπερασπιστούμε όμως το αίτημα (ποιανού το αίτημα;) για την παράσταση δικηγόρου στα συμβόλαια, παρόλο που η απαίτηση κατάργησης της παράστασης προβάλλεται από τους δανειστές μας”. Πιστεύει κανείς ότι ο Κυβερνητικός αυτός παράγων έχει γνώση των πραγμάτων για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θέσης του, που δεν αφορά αποκλειστικά τον εαυτό του ή την συντεχνία του, αλλά, εδώ που μας έφτασαν, έναν ολόκληρο Λαό;

Παράδειγμα δεύτερο: Άλλος υπουργός, ο κ. Στυλιανίδης, απευθυνόμενος σαν σε πολίτες με μειωμένη ή καθόλου επαφή με το περιβάλλον (έτσι νόμιζε), είπε ότι το πρόβλημα με τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, που κλείνουν χωρίς βρεφονηπιαγωγούς, που απέλυσαν γιατί δεν έχουν λεφτά οι Δήμοι να τους πληρώσουν, είπε ότι το πρόβλημα το δημιούργησε το… ΑΣΕΠ!!! Και σε άλλη στιγμή, για να δείξει, προφανώς, την απόστασή του από τα γεγονότα και την πραγματικότητα, αλλά και για να επιβεβαιώσει την… εκτίμησή του προς τους “ανόητους” (έτσι νόμιζε) πολίτες, αμόλησε και την μπαρούφα,είπε: “Υπάρχει προγραμματισμός ώστε να κόβονται νούμερα πίσω από τα οποία δεν κρύβονται ψυχές”(!!!), ο αθεόφοβος. Πιστεύει κανείς ότι ο Κυβερνητικός αυτός παράγων έχει γνώση των πραγμάτων για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θέσης του, που δεν αφορά αποκλειστικά τον εαυτό του ή την συντεχνία του, αλλά, εδώ που μας έφτασαν, έναν ολόκληρο Λαό;

Παράδειγμα τρίτο: Κανείς δεν ξέρει πόσα χρωστάμε και πόσα πρέπει και από που, να τα βρούμε, για να τα πληρώσουμε, σαν καλοί νοικοκυραίοι (ναι καλά). Την μια μας λένε ότι το έλλειμμα είναι 2 δισ. και αμέσως μετά, σε λίγες ημέρες μόνο, το έλλειμμα γίνεται 4 δισ. Μετά δηλώνουν ότι θα τα βρουν από την τάδε πηγή και σε λίγες ημέρες μετά, λένε άλλα. Και κάθε τόσο ανακαλύπτουν και μια “μαύρη τρύπα”, λες και πρόκειται για πορεία στο ανεξερεύνητο Διάστημα. Πιστεύει κανείς ότι όλοι αυτοί μαζί ξέρουν τι τους γίνεται; Βεβαίως όχι, γιαυτό κάνουν πολλές, πάρα πολλές, μα πάρα-πάρα πολλές δηλώσεις και “εκτιμήσεις”, ώστε στο τέλος να μην μπορούμε να παρακολουθήσουμε τι λένε (σύστημα Milton Friedman).

Επίλογος και συμπέρασματα: Αν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν θα το έκαναν και μάλιστα σε περίοδο έκτακτης ανάγκης όπως η σημερινή, με τον εξής απλό και ολοκληρωμένο τρόπο: Ο πρωθυπουργός, κύριος αρμόδιος και υπεύθυνος, θα αποφάσιζε (μετά από συνεργασία, με όποιους ήθελε), εντός ολίγων ωρών, ή ημερών, ή, το πολύ, εβδομάδων (δεν χρειαζόταν χρόνο παραπάνω, αν όλα είχαν προετοιμαστεί σωστά) και στην βάση των στοιχείων του Προϋπολογισμού τους Κράτους, – ξέρετε αυτόν που συντάσσουν κάθε χρόνο, μετά από μελέτη (υποτίθεται) και υπολογισμούς (υποτίθεται) των ειδικών (υποτίθεται) του Γεν. Λογιστηρίου του Κράτους (αυτό δεν υποτίθεται γιατί υπάρχει και το πληρώνουμε) και παραδίδει ο υπουργός των Οικονομικών, πομπωδώς, στον Πρόεδρο της Βουλής, ο οποίος τον παραλαμβάνει όρθιος και σε στάση προσοχής (τι γελοία σκηνή κι’ αυτή) κ.λ.π. -, θα αποφάσιζε λοιπόν, πως θα κατανεμηθούν οι δαπάνες, ανά υπουργείο. Τόσα το Υπουργείο Α, τόσα το Υπουργείο Β, τόσα το Υπουργείο Γ, και ούτω καθεξής. Μιλάμε πάντα για κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ε;

Θα καλούσε μετά όλους τους υπουργούς, έναν έναν χωριστά και θα τους ανακοίνωνε τις αποφάσεις του. Τόσα για σένα, τόσα για σένα, τόσα για σένα κλπ. Πάρτα και έχεις προθεσμία 20 ημερών (συμπεριλαμβανομένων Κυριακών και Εορτών και χωρίς δικαίωμα παράτασης ούτε μία ημέρα), αφού το μελετήσεις με τους “συμβούλους” σου, να μου απαντήσεις εάν μπορείς ή δεν μπορείς. Εάν μπορείς μένεις εάν δεν μπορείς φεύγεις. Έτσι απλά, δίκαια και προπαντός, Δημοκρατικά, αλλά κυρίως αποδοτικά για τον Λαό.

Αντ’ αυτού, βλέπουμε σήμερα αυτή την φαρσοκωμωδία, με τις διαφωνίες του κάθε υπουργού και υπουργίσκου, μπορεί και τυχάρπαστου, που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι, να παίζει τον ρόλο του προστάτη όχι του Λαού, που είναι και η υποχρέωσή του, αλλά της κάθε συντεχνίας, τα συμφέροντα της οποίας όμως, τυχαίνει να είναι και δικά του.

Με αυτό το πνεύμα και αυτή την πρακτική, δηλαδή, με συνεχής συσκέψεις, δηλώσεις και αντιδηλώσεις, διαφωνίες και άλλες μπούρδες, δεν πρόκειται να βγούμε από το τούνελ (αχ, ρε αξέχαστε Αντρέα τι έσπειρες), ούτε μετά από 50 χρόνια.

Η απάντηση στο οικονομικό μας πρόβλημα πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό: Οργάνωση και δουλειά, πρόγραμμα και δουλειά και καλή διαχείριση. Τίποτ’ άλλο. Οι συσκέψεις και ξανά συσκέψεις, οι δηλώσεις και αντιδηλώσεις, οι συμφωνίες και διαφωνίες και όλο αυτό το νταβαντούρι, ένα πράγμα δείχνει. Δεν ξέρουν τι να κάνουν και πως να το κάνουν και περιμένουν το Αυγουστιάτικο…. φεγγάρι…. Α’, περιμένουν και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την σύσταση καμιάς νέας Εξεταστικής Επιτροπής Βουλής. Ίσως αυτό είναι το μοντέλο που έχει κατά νου ο κ. Τσίπρας, για την αύξηση της παραγωγικότητας (τους).