Ψεκάζουν, σκουπίζουν, τελειώνουν με την δημοκρατία...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου. Είχα εγκαίρως προειδοποιήσει: ο τρόπος με τον οποίο η σκληρή δεξιά αντιμετωπίζει τις πολιτικοοικονομικές κρί...

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου.
Είχα εγκαίρως προειδοποιήσει: ο τρόπος με τον οποίο η σκληρή δεξιά αντιμετωπίζει τις πολιτικοοικονομικές κρίσεις θεμελιώνεται με την μεταβολή της πολιτικής αφήγησης σε ρατσιστική αφήγηση. Αποτελεί το πέρασμα από την διαβούλευση και την διαπραγμάτευση στο αυταρχικό κράτος του χωροφύλακα. Η έννοια του έθνους δεν έχει αστικό σημαινόμενο στη δική τους συνείδηση, αλλά πολιτισμικό / βιολογικό. Έτσι συμφέρει την τυχοδιωκτική πολιτικοεπιχειρηματική τάξη της πατρίδας μας σήμερα. Χθες, τους ίδιους, συνέφερε η επίσης πολιτικοοικονομική στην ουσία, αλλά ψευδώς ανθρωπιστικά / ιδεαλιστικά παραμορφωμένη αφήγηση περί «πολυπολιτισμικότητας».
Ο ρατσιστικός λόγος και η σχετική συμπεριφορά του κράτους και των ΜΜΕ έρχονται να ρίξουν ένα πέπλο συσκότισης επί των οικονομικών σχέσεων και των πολιτικών επιλογών που οδηγούν στην μετάβαση από την πολυπολιτισμική αναπαράσταση της οικονομίας των θεσμών κοινωνικοποίησης στην (εθνο)εκκαθαριστική πολιτική με κριτήριο την εθνοτική καταγωγή. Αυτό συνηθίσαμε οι νεότεροι να το ταυτίζομε κυρίως με τον ναζισμό, αν και οι ρίζες του βρίσκονται στις αρχές δημιουργίας των εθνικών κρατών. Με μια κουβέντα, σιωπηλά, άδηλα, χυδαία και ως μέσο διασκέδασης των αιτίων της κρίσης, περνάμε από την απολιτική, α-οικονομική και α-ιστορική αντιμετώπιση του ζητήματος της μετανάστευσης στην Ελλάδα – που δομήθηκε καταρχήν στο όνομα της «πολυπολιτισμικότητας» - σε επιχειρήσεις ρατσιστικού χαρακτήρα υπό την αιγίδα μάλιστα της επίσημης πολιτείας.
Το φαινόμενο αυτό σηματοδοτεί την εγκατάλειψη της συγκεκριμένης στρατηγικής διαχείρισης πολιτικώς της ετερότητας στον ελληνικό χώρο, την οποία θα τοποθετούσα στο τέλος του 1980. Καταρχήν, η σκληρή δεξιά τακτική του «ψεκάστε, σκουπίστε, να τελειώνουμε» με τους μετανάστες υποδηλώνει το τέλος του «εκσυγχρονισμού» που συνδέθηκε με την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Το τέλος της λεγόμενης «διαβουλευτικής δημοκρατίας» και την επανίδρυση του αστυνομικού κράτους πάνω σε μια ρατσιστική αντίληψη επί της πολιτικής και των κοινωνικών θεσμών. Τούτο εμφανίζεται ασφαλώς ως εφαρμογή του νόμου και της τάξης, αν και αποτελεί μια δραματική οπισθοδρόμηση της δημοκρατικής και φιλελεύθερης αντίληψης περί λειτουργίας του Κράτους Δικαίου, το οποίο ήρθε για να υπηρετήσει μια αστική μορφή αέναης επιδίωξης για αποκρυστάλλωση της ισότητας, της ειρήνης και του σεβασμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε ένα περιβάλλον ελευθερίας. Ουτοπική αστική προσέγγιση με κρίσιμο, λανθάνον πολιτικοοικονομικό περιεχόμενο, αλλά σημαίνουσα ως στάδιο ανάπτυξης της ανθρωπότητας στη βάση των λεγομένων «ηπίων πολιτικών» που θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη και σε βιοοικονομικές προσεγγίσεις της εναλλακτικής ηγεμονίας.
Η ανακοίνωση του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης που ήρθε για να απαντήσει στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ.Τσουκαλά, ο οποίος χαρακτήρισε τις χθεσινές-προχθεσινές επιχειρήσεις για την «πάταξη της λαθρομετανάστευσης», (άστοχα και πολιτικά εσφαλμένα, επίσης) «προσβολή για τον πολιτισμό μας», είναι ενδεικτική της δραματικής μετάλλαξης (καί επίσημα) της Ελλάδας σε αστυνομικό/ρατσιστικό κράτος υπό Ευρωπροτεκτορατοποίηση. Αναμφίβολα η εξέλιξη αυτή συνδυάζεται ιστορικά με την λειτουργία προτεκτοράτων.
Σημειώνει λοιπόν στην ανακοίνωση του το Υπουργείο: «Προσβολή για τον πολιτισμό μας είναι να θυμάσαι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» μόνο όταν πρόκειται για τους παράνομους μετανάστες, αλλά να μην θυμάσαι το δικαίωμα στη ζωή δεκάδων θυμάτων που βρήκαν τραγικό θάνατο, ακόμη και για λίγα ευρώ».
Εδώ, συναντάμε προσβολή της δημοκρατικής πολιτικής και όχι απλώς γενικά του φιλελεύθερου πολιτισμού που έλκει την ιδεολογική του καταγωγή από τον Διαφωτισμό. Στην κυβερνητική αφήγηση, όχι απλώς συνδέεται το έγκλημα (γενικά στην Ελλάδα ή η αύξηση της εγκληματικότητας) με του «παράνομους μετανάστες», αλλά καταδηλώνεται η τάχαμου ιδεολογική/πολιτισμική συνάφεια της αριστεράς με αυτό, μέσω της δήθεν απαίτησης για προστασία των ανθρωπίνων διακιωμάτων των ξένων και όχι των ντόπιων! Είναι σαν η αριστερά να ζητεί προστασία των ξένων εις βάρος των ντόπιων!! Και ακόμη χειρότερα, εμφανίζεται η αριστερά να νομιμοποιεί εγκλήματα που διαπράττουν μετανάστες εναντίον Ελλήνων! Οι ξενόδουλη δεξιά, που καθημερινά εξευτελίζεται και ταπεινώνει τον ελληνικό λαό υποταγμένη απολύτως στις επιλογές της τρόικας, δηλαδή, κατηγορεί την αριστερά ως αντεθνική και αντικοινωνική δύναμη που υποστηρίζει την ύπαρξη Ασιατών και Αφρικανών αλλοθρήσκων εις βάρος των Ελλήνων-Ορθοδόξων! Η αριστερά, με άλλα λόγια, εμφανίζεται να μην δείχνει ευαισθησία προς τον ελληνικό λαό, τον οποίο «περιποιείται» δεόντως η δεξιά και η κεντροαριστερά στις μέρες μας, αλλά αποκλειστικά προς τους «απολίτιστους» μετανάστες με «εγκληματικό γονίδιο»! Πρόκειται για την κυρίαρχη πολιτικώς αφήγηση του αστυνομικού, ρατσιστικού κράτους, διώκτη πολιτικών φρονημάτων και δημοκρατών, που ιστορικώς καταγράφηκε στην Μετεμφυλιακή Ελλάδα 1950-1967/(74).
Το χειρότερο ίσως είναι η χυδαιότητα της υπόθεσης. Με αυτή την αφήγηση επιχειρείται να συγκαλυφτεί το έγκλημα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ως κυβερνήσεις προκάλεσαν με πρωτοβουλίες και παραλήψεις, ήδη από το 1990, την μεταναστευτική κρίση. Αυτοί που δοξάζουν τις αστυνομικές μεθόδους, για την αντιμετώπιση ενός πολιτικού - και όχι ιδεολογικού ή πολιτισμικού - κρίσιμου ζητήματος για την ελληνική κοινωνία (μεταναστευτικό), είναι οι ίδιοι που άνοιξαν τα σύνορα, που επιδόθηκαν σε επικίνδυνες αλλά ταυτόχρονα επικερδείς και κομματικά ωφέλιμες ελληνοποιήσεις, και που επί δεκαπέντε-είκοσι χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια - όπου δεν προωθούσαν – ως προς την «μαύρη εργασία» μεταναστών. Στους αγρούς συναντούσαμε μετανάστες με «χαρτιά» κάθε είδους και προέλευσης ή και δίχως «χαρτιά», αλλά υπό την «προστασία» του Έλληνα εργοδότη, τον οποίο προστάτευαν με τη σειρά τους οι κυβερνώντες, δικοί του πάτρωνες! Τα ίδια και στις οικοδομές, στα σπίτια με τη μορφή υπηρετικού ή βοηθητικού προσωπικού. Τα ίδια στα Ολυμπιακά Έργα των εθνικών μας εργολάβων, στην εστίαση, στην κτηνοτροφία, στην βιοτεχνία …παντού! Τότε το καθεστώς το διαπλεκομένων ήταν ανοιχτό στους παράνομους μετανάστες, προκλητικό στην κοινή λογική (τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι, μόλις περάσουμε σε ύφεση που ήταν ορατή από το 2004 δια γυμνού οφθαλμού) αλλά εξίσου (κρυφο)ρατσιστικό στην προσέγγισή του με τους ξένους τρίτων χωρών! Όπως, αντίθετα, συμπλεγματικά δουλικό και πονηρά ωφελιμιστικό με πολίτες ισχυρών Ευρωπαίων Εταίρων μας! Η «πολυπολιτισμικότητα» υπήρξε απλώς διακήρυξη συγκάλυψης του τυχοδιωκτισμού της πολιτικοεπιχειρηματικής τάξης και «must», «in» θέμα της εκσυγχρονιστικής ακαδημαϊκής κοινότητας, και τίποτε άλλο. Καμία σχέση με την Σκανδιναβία ή ακόμη την Γαλλία, την Γερμανία και μικρότερες χώρες, όπου και εκεί, ως ολοκληρωμένη και σοβαρή πολιτική, σε αντίθεση με εδώ, δεν έπαψε να αποτελεί τεράστια υποκρισία και συγκάλυψη υπερεκμεταλλευτικών σχέσεων στο επίπεδο της αγοράς εργασίας, με σοβαρές έμμεσες κοινωνικές παρενέργειες.
Η «πολυπολιτισμικότητα» διέρχεται κρίση στην Ευρώπη καθώς στην πραγματικότητα συνδέθηκε ως ιδεολόγημα με τον νεοφιλελευθερισμό έτσι όπως αυτός αποκρυσταλλώθηκε ως σύνθετο σύστημα οικονομίας, πολιτισμού κα θεσμικής πρακτικής στην ήπειρό μας μετά την Συνθήκη του Μάαστριχτ ( Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση). Η σημερινή πολιτικοοικονομική κρίση, δηλαδή, στην ΕΕ – που, όπως έχω δείξει την τελευταία διετία, είναι δομικού χαρακτήρα - κλονίζει και το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα περί «πολυπολιτισμικότητας», προκαλώντας παράλληλα την αναγέννηση εθνικισμών σαν και αυτούς που προέκυψαν μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ και την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην Ανατολική Ευρώπη και στην Ευρασία.
Στην χώρα μας τα πράγματα είναι περισσότερο βάρβαρα και ελεεινά, όχι απλώς επειδή εμείς υφιστάμεθα εσωτερική υποτίμηση πρωτόγνωρη διεθνώς, αλλά επίσης επειδή εδώ δεν έγινε σοβαρή δουλειά στο επίπεδο της δημοκρατικής διαχείρισης της ετερότητας. Δηλαδή, δεν αναπτύχθηκαν μέσω της δημοκρατικής κοινωνικοποίησης μηχανισμοί που θα ορίζουν την συλλογικότητα στην Ελλάδα στη βάση του αποκλεισμού διακρίσεων εις βάρος της ετερότητας. Δεν αναπτύχθηκαν σοβαροί κοινωνικοί μηχανισμοί και ανάλογη παιδεία που θα προσέδιδαν στην ελληνική κοινωνία χαρακτηριστικά, τα οποία δεν θα επέτρεπαν σχέσεις εξουσίας και συσχετισμούς πολιτικών δυνάμεων που παράγουν διακρίσεις και αποκλεισμούς απέναντι στην ετερότητα (:οντότητα που είναι ή εμφανίζεται να είναι διαφορετική από την κυρίαρχη πολιτισμικά ομάδα). Η ούτως ή άλλως προβληματική διεθνώς «πολυπολιτισμικότητα» στην Ελλάδα κατάντησε ένα επικίνδυνο καλαμπούρι, που ενίσχυσε τον ρατσισμό και νομιμοποίησε άθλιες πολιτικές επιλογές των κυβερνώντων, όπως η καταστροφική για την διαχείριση του «μεταναστευτικού» αποδοχή του «Κανονισμού-Δουβλίνο II», που ουσιαστικά προνοεί για τον εγκλωβισμό κυμάτων μεταναστών στην Ελλάδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Συνθήκη αυτή στην ουσία «παραλύει» την ελληνική πολιτεία στο ζήτημα παροχής ασύλου σε πολίτες τρίτων χωρών, προκαλώντας την διεθνή κατακραυγή εναντίον της χώρας μας και καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος μας από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Μετά από αυτά, και την πτώχευση της χώρας που ακολούθησε, με την κυβέρνηση να χάνει διαρκώς ευκαιρίες στο πλαίσιο της επιτακτικής επανατοποθέτησης του μείζονος προβλήματος των αυθαίρετα εισερχομένων και διαμενόντων μεταναστών, στα όργανα της ΕΕ και κυρίως στις Συνόδους Κορυφής - όπου τους δόθηκε επανειλημμένως ακόμη και η «πρόκληση» - δεν μένει τίποτε άλλο παρά να πάρουν την σκυτάλη οι χειρότεροι πολιτικάντηδες του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι με επιχειρήσεις «σκούπα», αυτοπροβάλλονται ως αποφασισμένοι να «καθαρίσουν» με το μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα. Και ας συσχετίζεται στην πραγματικότητα σπανίως η εγκληματικότητα με αυτούς τους μετανάστες που εξευτελίζουν στους δρόμους της Αθήνας ή συλλαμβάνουν σε επιχειρήσεις σαν την χθεσινή! Από κοντά και τα ΜΜΕ της διαπλοκής που για να κρύψουν την οδυνηρή επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, την πολιτική επιλογή ρευστοποίησης του ενεργητικού του δημοσίου υπέρ των «νταβάδων» και την μεγέθυνση της εσωτερικής υποτίμησης που οδηγεί κατευθείαν εκτός ευρώ την εσωτερική αγορά, στήνουν γκεμπελικές αφηγήσεις περί ενός αιμοδιψή Πακιστανού- δράκου, που έκανε «εφαρμογή του μουσουλμανικού πολιτισμού» σε ένα κοριτσάκι-Ελληνοπούλα!!
Ανατρίχιασε από τον Έβρο έως την Κρήτη η μεταμοντέρνα «Ελλάς- Ελλήνων-Χριστιανών» από το πράγματι αποκρουστικό, κτηνώδες πιθανόν έγκλημα! Όχι όμως συγκεκριμένα για την πράξη αυτή καθ’ εαυτήν, αλλά επειδή το διέπραξε Πακιστανός, παράνομα απασχολούμενος στην Ελλάδα του «Ξενίου Διός»… Παναγιά μου! Δεκάδες και εκατοντάδες παρόμοια και χειρότερα εγκλήματα διαπράττονται από Έλληνες όλων των στρωμάτων, καί εις βάρος αλλοδαπών φυσικά όλων των κατηγοριών, ενώ τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα εις βάρος «παράνομων» και «νόμιμων» μεταναστών, αλλά τούτα παραμένουν «κοινό μυστικό» τοπικών κοινωνιών, ενώ όποτε βγουν στο «φως της δημοσιότητας» παραμένουν στα μονόστηλα ή γίνονται πρωτοσέλιδα αποκλειστικά για να αναπαράγουν τον ρατσισμό σε άλλο επίπεδο μεταξύ κοινωνικών ομάδων ντόπιων, που εμφανίζονται να χαρακτηρίζονται από πολιτισμική (ελληνοχριστιανική) απόκλιση στην συμπεριφορά τους.
Ας σταματήσω κάπου εδώ, βαθύτατα απογοητευμένος από την άνοδο της σκληρής, φασίζουσας στα όρια της σχιζοφρένιας δεξιάς (: η επιτομή της πολιτικής απατεωνιάς και της απανθρωπιάς ή ακόμη μισανθρωπίας). Άλλο πράγμα είναι, φίλε αναγνώστη, να προβλέπεις την επικράτηση ενός πολιτικού φαινομένου και άλλο να το βλέπεις να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια σου! Στην δική μου περίπτωση αισθάνεσαι ιδιαίτερα θλιμμένος, καθώς δεν μπόρεσες να βοηθήσεις στην αποτροπή του, παρότι το έβλεπες να δομείται αργά, πρόστυχα… αναπόδραστα. Όπως έγραψα, τις ελάχιστες φορές που ασχολήθηκα ως μάλλον μη-ειδικός με το φαινόμενο της μετανάστευσης, η λύση θα έπρεπε να αναζητηθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο (και ως προς αυτό το τελευταίο το «Ευρωπολιτικό»/θεσμικό, το ξέρω καλά). Δυστυχώς, αυτοί που κυβερνούν την χώρα όχι μόνον είναι πλέον εντελώς ανίκανοι για αντικειμενικούς λόγους να μεταβάλουν την πολιτικότητα του ζητήματος, τοποθετώντας το θεσμικά εκεί όπου ανήκει, αλλά αντίθετα το εκμεταλλεύονται για να παράγουν εσωτερική πολιτική στην βάση του πολιτισμικού εθνικισμού/ρατσισμού.
Μέρος της αριστεράς αγωνίζεται αντιρατσιστικά και φιλότιμα, αλλά σφάλει τοποθετώντας το ζήτημα και αυτοί σε επίπεδο πολιτισμού. Η μεταναστευτική κρίση στην Ελλάδα δεν αφορά στην σύγκρουση πολιτισμών (χριστιανών-μουσουλμάνων ή αριστερών προοδευτικών πολιτών – δεξιών συντηρητικών «νοικοκύρηδων» κλπ). Είναι ζήτημα πολιτικής: Δεξιάς, ρατσιστικής, α-πολιτικής προσέγγισης και αριστερής, επιστημονικής και δημοκρατικά φιλελεύθερης προσέγγισης, που εστιάζει στους πολιτικοοικονομικούς παράγοντες που το δομούν και το διαμορφώνουν ως φαινόμενο στην συγκυρία. Τα ΜΜΕ «παίζουν» πλέον με καθαρώς ρατσιστική αφήγηση, ενώ την προηγούμενη περίοδο με (κρυφο)ρατσιστική, δημοκρατικά ανεκτική, προπαγανδίζοντας στην κεντροαριστερή εκδοχή τους μια υπερβατική «πολυπολιτισμικότητα», η οποία κατέρρευσε μαζί με τον ψευδεπίγραφο Ευρωπαϊσμό των Ελλήνων εργολάβων του δημοσίου και των μεταπρατών. Σήμερα η έξοδος από την Ευρωζώνη θα συνοδευτεί και από την έξοδο στα μαρμαρένια αλώνια του κοινωνικού εκφασισμού με την βούλα της διαπλοκής, την υποκριτική ανοχή των εταίρων μας και τον θρίαμβο των «καταπιεσμένων» Ελληναράδων, χουντικών φρονημάτων. Με τις υγείες μας!