Μετεγγραφές…

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΕΧΟΥΝ τα κόμματα την ιστορία τους. Και τους ανθρώπους και την ιδεολογία τους. Για ενιαία έκφραση, δύναμη και ισχύ. Κά...

Του Θανάση Νικολαΐδη.

ΕΧΟΥΝ τα κόμματα την ιστορία τους. Και τους ανθρώπους και την ιδεολογία τους. Για ενιαία έκφραση, δύναμη και ισχύ. Κάποια έβγαλαν αποστάτες για να χαθούν κι άλλους να τους φάει ο λύκος έξω απ’ το μαντρί και κάποιο, με το σφυροδρέπανο ψηλά και τα ποσοστά του χαμηλά, επιμένει ακόμα στο πνεύμα του ιστορικού «καλύτερα να σε ξεγράψει ο Θεός παρά το Κόμμα». Ένα από τα παραπάνω…διαλύεται. Και, με την ευκαιρία θα συνιστούσαμε (αν ο όρος δεν σοκάρει) τον κ. Βενιζέλο να βγει «απέναντι». Μη συνεχίσει βήματα σε αποτελματωμένο έδαφος με τα βαρίδια στην πλάτη, θα κουραστεί. Απέναντι, λοιπόν, και μόνος, περιστοιχισμένος από κάποιους (ελάχιστους) πιστούς (του) και την έξωθεν μαρτυρία για το ήθος και την εντιμότητά τους. Έξοδος απ’ το ΠΑΣΟΚ για ένα (ολο)καινούριο ΠΑΣΟΚ απ’ το μηδέν (όπως έκανε ο Ανδρέας), και…«όστις θέλει οπίσω του ελθείν».

ΤΑ κόμματα, λοιπόν, εξέφραζαν τον καθένα των πιστών τους κι όλους μαζί. Σήμερα, τα καταργεί η…ενιαία «ιδεολογία» της καπιταλιστικής πρακτικής, τα καταργούν και οι άνθρωποί τους. Από κόμμα σε κόμμα οι «περιηγητές και γυρολόγοι», ρέοντες σε συγκοινωνούντα δοχεία. Απ’ την πλαϊνή πόρτα στο άλλο δωμάτιο και η ζωή συνεχίζεται. Κι αν η προσαρμογή στην καινούρια «ιδεολογία» απαιτούσε χρόνια, σήμερα είναι υπόθεση μιας (καίριας) στιγμής. Με τον ιδεολόγο-οπορτουνιστή να περνάει στο αντίπαλο στρατόπεδο και να πολεμάει τους παλιούς συντρόφους του, χωρίς τη ρετσινιά του λιποτάκτη, χωρίς κάτι να του βαραίνει την ψυχή.

ΚΑΙ, βέβαια, το αποκορύφωμα της «ιδεολογικής» μετατόπισης είναι ο κολακευτικός τους λόγος υπέρ του νέου αρχηγού. Να μιλήσουμε με 1-2 παραδείγματα; Αξιόλογος συζητητής ο κ. Νότης Μαριάς, «θαμώνας» των τηλεοπτικών στούντιο, σκληρός με τον αντίπαλο και λάβρος «συριζέος», ατίθασος, ανυπότακτος και συστηματικός αντιρρησίας, στα…αριστερά του Μίκη και στα δεξιά του ΚΚΕ είναι, σήμερα, βουλευτής στους «Ελεύθερους Έλληνες»!

Ο κ. Μητρόπουλος έδινε μάχες υπέρ του ΠΑΣΟΚ και εντός(;) του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τη στιγμή που του γύρισαν την πλάτη και δεν τον συμπεριέλαβαν στη λίστα. «Μετακόμισε» με ευκολία και, σήμερα, επιτίθεται στους παλιούς…συντρόφους του, αγκαλιά με τους καινούριους.

ΔΕΝ έχουμε προσωπικά με τους παραπάνω κυρίους και δεν είναι οι μοναδικοί «εξωμότες». Ωστόσο, μας εκπλήσσει, η ευκολία της μετακίνησης και η άνεση της μετατόπισης, το ευμετάβλητο της πολιτικής συνείδησης κάποιων πολιτικών που παραπέμπει σε μετεγγραφές ποδοσφαιριστών που αλλάζουν ομάδα και φανέλα και βέβαια, γεννάται το ερώτημα. Έχουν λόγο ύπαρξης τα κόμματα; Μήπως πρέπει να πορευτούμε χωρίς τους όρους αποστασία και οπορτουνισμός στο λεξιλόγιο της πολιτικής ηθικής;