Του Θανάση Νικολαΐδη ΣΕ ένα τραπέζι και χωρίς τραπεζομάντιλο, δυο δημοσιογράφοι, η κα Μέρκελ και τρεις…πορτοκαλάδες ήταν το ντεκόρ για τ...
ΣΕ ένα τραπέζι και χωρίς τραπεζομάντιλο, δυο δημοσιογράφοι, η κα Μέρκελ και τρεις…πορτοκαλάδες ήταν το ντεκόρ για τη συνέντευξη. Είπαν ό,τι είπαν και αποχώρησαν, χωρίς μερσεντές και χαιρετούρες, παρατρεχάμενους, φρουρούς και κομματόσκυλα. Είναι γερμανικές «συνήθειες» στην…πλούσια Γερμανία, αλλά οι «δικοί» μας» δεν τα προσέχουν κάτι τέτοια, δεν τα καταγράφουν, δεν τους μιμούνται.
ΩΣΤΟΣΟ, τώρα…τελευταία, μια (ξένη) δύναμη μαγική, πρωτόφαντη και λυτρωτική για τους πολλούς ανάγκασε τους εθνοπατέρες μας να κάνουν πίσω. Είναι η ανάγκη μπροστά στο δημόσιο χρέος μας και «ανάγκη εστί το μη ενδέχεσθαι άλλως». Κάποια μείωση του μισθού τους (αποζημίωση το λένε), μια…σύμπτυξη των συντάξεών τους και άρση μερικών «θεαματικών» προνομίων τούς δίνει άλλοθι και αντοχή στο…χρόνο. Μέχρι νεωτέρας, αφού «λιγδώσουν» τα δημόσια ταμεία και στρώσει το βήμα της η Ελλάδα των ηρωικών ελλήνων που αντιστέκονται στους πολλούς και άθλιους συμπατριώτες τους. Θα (μας) τα ξαναπάρουν-θα το δεις-και θα’ ναι μέρα μεσημέρι. Θα ξανάρθουν οι μισθοί, τα προνόμια, η «δόξα». Ακόμα και τα αναδρομικά των παλιών! Καμώθηκαν πως τα ξέχασαν όσο να κάνει ξαστεριά και ξανά «αγώνας» και διεκδίκηση «δεδουλευμένων» ακόμα και από κάποια σκοτωμένα φίδια της πολιτικής. Θα τα διεκδικήσουν νόμιμα, μελλοντικά, με νόμο…σωτήριο που θέσπισαν για πάρτη τους επί παχέων αγελάδων και θα τον επικαλεσθούν όταν αυτές…ξαναπαχύνουν.
ΚΑΙ πάμε στο πολυσυζητημένο, πλην ανεξάντλητο θέμα των εργαζομένων και «εργαζομένων» της βουλής. Στα παιδιά και θυγατέρες, γαμπρούς, φίλους και συγγενείς πολιτικών, που κανένας τους δεν πλήρωσε για το έγκλημα. Και, βέβαια, κάποιοι από δαύτους αποχώρησαν διακριτικά απ’ την πολιτική. Απόμεινε η «βρώμικη» σφραγίδα τους για διορισμούς «ημετέρων», αλλά τους ξεχάσαμε και κανενός η μύτη δεν μπούκωσε απ’ την οσμή της.
ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ για τις επάλληλες εκλογές και περίμεναν τον οβολό τους. Μαθημένοι στα καλοπιάσματα απ’ τους ενόχους του διορισμού τους, «παραδοσιακοί» στις απαιτήσεις για πλασματικές υπερωρίες και αναίτια επιδόματα. Εργάστηκαν οι δυο (2) στους είκοσι (20), γιατί αυτή είναι η αναλογία τους. «Για δουλειά δύο, υπάρχουν είκοσι διορισμένοι»(!). Μας το λέει με ειλικρίνεια η «Κ» που εργάζεται στη Βουλή, με εξασφαλισμένη τη θέση της απ’ τα λυκειακά της ακόμα χρόνια, ελέω γνωστής πολιτικού που τη συνέδεε με μακρινή (εξ αγχιστείας) συγγένεια.
Η χώρα περνάει δύσκολες ώρες. Η πολιτική αλητεία κράταγε τα κλειδιά κουνώντας τα στη μύτη διεφθαρμένων ψηφοφόρων. Κάποιοι μίλησαν για (αναγκαίες) απολύσεις στο δημόσιο. Ύστερα έγιναν μετατάξεις. Η πρότασή μας είναι: Από αυτούς κι αυτές ν’ αρχίσετε! Απ’ τους «εργαζόμενους» (και υπεράριθμους) της Βουλής, διορισμένους χαριστικά κι απ’ το παράθυρο.
Ρένα Δούρου:Ο Άκης ήταν υπάλληλός μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή______________________________
Να υποθέσουμε λοιπόν πως εσείς πείρατε τις μίζες;
Πιθανόν έτσι έχουν μαθει να κάνουν οι νεόκοποι βουλευτες
και τα… βουλευτάκια του ΣΥΡΙΖΑ των λαθρολάγνων εποίκων.
Με ένα μακροσκελές υπερφίαλο και αλαζονικό άρθρο, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, επιχειρεί να αντιστρέψει το κλίμα που δημιούργησαν οι αποκαλύψεις…της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σύμφωνα με τις οποίες, η Δούρου ήταν συνεργάτης του Τσοχατζόπουλου όταν εκείνος ήταν υπουργός Άμυνας.
Η ιδια συνεχίζει να προκαλεί εξαπολύοντας σκληρή επίθεση
κατά της εφημερίδας για τα προεκλογικά δημοσιεύματα.
Την κατηγορεί ότι σκοπός της ήταν να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μιλάει για τακτικές γκεμπελικής έμπνευσης!
Στο σπιτι του κρεμασμένου δηλαδή,
η Δούρου μαζευει κι αλλο σχοινι,
που πιθανώς να τις χρειαστεί!
Στο άρθρο μάλιστα που έχει ανεβάσει στο δικό της site η Δούρου, γράφει πως, δεν ήταν υπάλληλος του πρώην υπουργού Άμυνας, αλλά όπως γράφει χαρακτηριστικά:
«O κ. Άκης Τσοχατζόπουλος ήταν υπάλληλός μου
και όχι εγώ εκείνου!».
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΣΕΠ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΕΣ, ΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΔΡΟΜΟ ΤΩΡΑ.
ΑΛΛΙΩΣ ΣΑΜΑΡΑ ΜΑΛΑΚΙΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΓΑΠ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΟΠΡΟΙ.
ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟΥΣ ΣΕ ΣΚΑΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΞΥΝΕΙ ΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΪΔΩΝ, ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΪΑ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΩΝ ΜΕ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΑΣΕΠ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΤΑ ΤΡΩΜΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΓΡΕΚΙΣΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΨΥΧΑΓΩΓΕΙΤΕ....
Ίσως αυτή η Ιστορία να μπορούσε να γραφτεί καλύτερα ή να γινόταν καλύτερα αντιληπτή στον προφορικό λόγο. Ίσως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω, όμως, ότι αξίζει να διαβαστεί. Και ακόμη περισσότερο. Να τη διηγηθείτε και σε κάποιον άλλο.
Η ΚΡΊΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΆΡΩΝ
Το έκαναν και το κάνουν αρκετοί οικονομολόγοι με τους τραπεζίτες, σε έναν κόσμο τον οποίο, από όπου και να τον πιάσεις, είναι (λερωμένος) με την οικονομία.
Λοιπόν, μία μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα.
Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν έναντι 100 ευρώ, και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους.
Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα, με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Όταν συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε έπειτα από μία εβδομάδα για να αγοράσει οποιονδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!.. Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνένοχο του- συνέταιρό του με το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει από το χωριό τους και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ τον κάθε έναν γάιδαρο ...
Οι κουτοί κάτοικοι βλέποντας τη δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα αφού θα ερχόταν ο γραβατοφορεμένος με 500 ευρώ , αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ό,τι τα είχαν πουλήσει, τα δικά τους δηλαδή , για να το κάνουν αυτό όμως , αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα έτσι και έγινε .
Και όπως φαντάζεστε, μετά τη συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε ένα φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια.
Η αξία τους είχε πέσει δραματικά. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια από τα δάνεια που είχαν πάρει και εν συνεχεία τους ενοικίασε, δηλαδή στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως έκανε; πήγε ; στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει, θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο!!!.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε τα λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Αθανάσιος Κλάρας
ΠΟΙΟΙ ΉΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΓΆΙΔΑΡΟΙ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία συνεχίζεται ως εξής:
Δυστυχώς, όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν από την πτώχευση!!!.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους.
Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν, είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την (ανιδιοτελή) συμβουλή-οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου!!!
Λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για τη δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών, διακοπή του προγράμματος (βοήθεια στο σπίτι)
Κλείσιμο του πολιτιστικού κέντρου που περιλάμβανε δημοτικό κινηματογράφο, δημοτική βιβλιοθήκη, δημοτικό ωδείο, θεατρικό εργαστήρι.
Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ο Δήμαρχος έλεγε είναι αναπόφευκτες οι θυσίες , αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές (να βάλει τάξη στη λειτουργία του Δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες) και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δύο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα τους!!!!.
Αυτό ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, που με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Η ιστορία είχε και ένα ακόμη μικρό κομμάτι που χάθηκε στην πορεία της μέσα από το Διαδίκτυο και αναφερόταν στην αντίδραση των κατοίκων.
Ετσι, δεν θα μάθουμε ποτέ πώς αντέδρασαν. Εμείς, όμως, αν ήμασταν στη θέση τους, πώς θα αντιδρούσαμε;;;;
Η τελευταία ιλαροτραγωδία που παρακολουθήσαμε με την αναζήτηση μια συμμαχικής, εθνικής Ελλάδος ,κοινής αποδοχής Διακυβέρνησης , που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη θανάτου ΌΛΟΥ του παρόντος συστήματος.
Μας έφεραν μια πελατειακή δημοκρατία η οποία υποθηκεύθηκε σε τραπεζίτες στο ντόπιο αλλά φοβικό κεφάλαιο που έφθασε στο τέλος του , τώρα θα πληρώσουμε όλοι την παγκόσμια συστημική κρίση.
Αυτή ήταν η πελατειακή δημοκρατία που υπηρέτησαν και ενίσχυσαν κάποιοι πονηροί τυχοδιώκτες, μερικοί αμοραλιστές τεχνοκράτες, αρκετοί ανόητοι κομπλεξικοί με πάθος για εξουσία εξουσιαστές και πολλοί επαγγελματίες πολιτικοί οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να ενδιαφερθούν μόνο για το προσωπικό τους όφελος και την θα πληρώνομαι όλοι εμείς ακριβά .
Και την πληρώνουμε επειδή, στην ουσία, πρώτοι αδιαφορήσαμε εμείς για τον τόπο που ζούμε, για τον διπλανό μας, για το αύριο των παιδιών μας.
Πιστέψαμε ότι ο περίγυρος της μικροευζωίας μας ήταν εγγυημένος, στραφήκαμε στην ξενομανία και αδιαφορήσαμε για ανθρωπινό δυναμικό μας αλλά και τον δημόσιο πλούτο μας ΑΛΛΑ και τη συμμετοχή στα κοινά στον έλεγχο...
Η μόνη λύση ΤΩΡΑ για να αποφύγουμε την ολική καταστροφή είναι η βούληση ΌΛΩΝ ΜΑΣ να ξαναρχίσουμε όχι με ΜΑΪΜΟΎ δημοκρατία, ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΞΙΟΚΡΑΤΊΑ σε όλες της δραστηριότητες ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ . Έχουμε αυτή την βούληση ; η θα φαγωθούμε μεταξύ μας;
Αθανάσιος Κλάρας
ΕΡΕΥΝΑ • ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΕΙΝΑΝΕ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοδοσφαιριστές πεινάνε, μπασκετμπολίστες φυτοζωούν με δανεικά και αγύριστα, οι ομάδες δεν έχουν να πληρώσουν, ο ΠΣΑΠ δηλώνει αδυναμία να βοηθήσει, το κράτος δεν υπάρχει με την έννοια ότι φέρει ευθύνη για το γενικό κατάντημα της οικονομίας.
Η έρευνα της FIFA φέρνει στην επιφάνεια μαρτυρίες και περιστατικά αθλητών που συγκλονίζουν.
Στην αθλητική Ελλάδα του 2012, λίγοι κερδίζουν, οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να επιβιώσουν.
Και το ερώτημα εάν υπάρχει αύριο έχει απαντηθεί από το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας. Όχι. Αύριο δεν υπάρχει.
Η εποχή των μεγάλων συμβολαίων έχει πεθάνει και ολοένα και καθημερινά όλοι σκεφτόμαστε ότι η μοναδική λύση είναι να οδηγηθούμε στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Μπορούμε όμως;
Η έρευνα αυτή μας αναγκάζει εκ των πραγμάτων να αναρωτηθούμε άμεσα, να προβληματιστούμε άμεσα και να προτείνουμε λύσεις άμεσα.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΜΕ ΑΔΕΙΑ. ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του 21χρονου Πέτρου Κοντσίδη:
"Τον Ιανουάριο του 2011 έφυγα από τον Μακεδονικό και πήγα στην Αναγέννηση Καρδίτσας.
Εκεί πήρα κάποια χρήματα ως προκαταβολή τη μέρα που υπέγραψα, στις 28 Ιανουαρίου.
Θυμάμαι καλά την ημέρα που πήρα εκείνα τα χρήματα διότι ήταν τα πρώτα και τα τελευταία που πήρα από την Καρδίτσα.
Υπήρχαν φορές που είχα 25 Ευρώ για να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη και δεν "φούλαρα" το αμάξι.
Και αυτό διότι αν το έκανα αυτό, δε θα είχα λεφτά για τα διόδια που υπάρχουν στο δρόμο μέχρι τη Θεσσαλονίκη.
Για τη του περιπέτεια στον Αετό Σκύδρας λέει:Δεν μας πλήρωναν και τον Ιανουάριο αποφάσισα να φύγω.
Τελικά με παρακάλεσαν να μείνω δυο εβδομάδες παραπάνω διότι ξέρανε οτι δε θα κατεβάζανε ενδεκάδα αν έφευγα.
Υπήρχε παιχνίδι στο οποίο ένας από τους δυο κεντρικούς αμυντικούς που είχανε μείνει στην ομάδα έπαιξε τερματοφύλακας.
Έναν γκολκίπερ είχαμε και είχε αποβληθεί στο προηγούμενο παιχνίδι. Αυτό δε μου έχει τύχει ποτέ, ούτε και στο τοπικό απ' όπου ξεκίνησα.
Ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος (ξεκίνησε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό και τελευταίος του σταθμός ήταν ο Εθνικός Αστέρας), έχει καταγγείλει αρκετές φορές τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου:
Είναι απορίας άξιο πως επιβιώνουν κάποιες ομάδες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στα στοιχειώδη.
Για ποιο λόγο παραμένουν στις κατηγορίες και τι εξυπηρετούν;
Έφτασα στο σημείο να μαλώνω με την γυναίκα μου η οποία μου ζητούσε να σταματήσω την μπάλα αφού έβλεπε πως με κορόιδευαν.
Δεν σέβονται ούτε την προσωπικότητα ούτε την οικογένεια κανενός...
ΣΤΉΝΕΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΤΣ ΡΕ ΝΑ ΈΧΕΤΕ ΝΑ ΦΆΤΕ.. ΑΦΟΎ ΔΕΝ ΠΆΝΕ ΦΥΛΑΚΉ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΎΠΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ --ΚΟΚΚΑΛΗ--ΒΑΡΔΙΛΟΓΙΑΝΝΗ...