Ποιός είναι ο επόμενος; O Δ. Αβραμόπουλος ίσως...

"Δεν θα κάνω το λάθος του Βενιζέλου,  που στήριξε τον ΓΑΠ"  φέρεται να λέει σε συνομιλητές του Σχολιάζει ο Αντώνη...

"Δεν θα κάνω το λάθος του Βενιζέλου, 

που στήριξε τον ΓΑΠ" 

φέρεται να λέει σε συνομιλητές του

Σχολιάζει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης

Πάντα, οι έντιμοι είναι αυτοί που δεν περιμένεις. To σημερινό μενού εντιμότητας (πολιτικής, αυτής της σπάνιας) περιέχει τον πατρινό παραιτηθέντα κ. Ν. Νικολόπουλο. Η ανακοίνωσή του δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας και αν κάποιος δει πέρα απ᾽τα στενά μικροκομματικά πλαίσια, μόνο θετικά μπορεί να κρίνει την υπεύθυνη στάση του βουλευτή της ΝΔ. Την σπάνια (για πολιτικό) επιλογή αξίας που έκανε, να μην είναι ανακόλουθος με τις προεκλογικές του υποσχέσεις που τον οδήγησαν στη νέα Βουλή.
Πιστεύω ότι ούτως ή αλλιώς δεν θα ήταν χρήσιμος στη κυβέρνηση, είναι χρήσιμη όμως (για πολλούς λόγους και σε αρκετούς πολιτικούς και μη) αυτή η παραίτηση.
Μέχρι Σεπτέμβρη, είπε ο Κώστας Καραμανλής, έχει χρόνο η νέα κυβέρνηση. Ενδεχομένως, της έδωσε πολύ.
Οι κολλητοί του Ευ. Βενιζέλου που υπουργοποιήθηκαν είναι ένα βήμα πριν την παραίτηση από τη νεοσύστατη κι ήδη βαριά τραυματισμένη κυβέρνηση. Έχει γραφτεί εξάλλου με πειστικό τρόπο ότι αναμένουν την αφορμή και το πρόσταγμα για αποχώρηση απ᾽τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που πια μετρά, ζυγίζει και συνυπολογίζει κάθε κίνηση στην προσπάθεια της αποφυγής περαιτέρω συρρίκνωσης του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού κόμματος.
Ο ακαδημαϊκός Α. Μανιτάκης ήδη ασφυκτιά στη συγκατοίκηση, με τον συγκεντρωτισμό που επιδεικνύει ο κ. Στυλιανίδης. Μπερδεμένος μεταξύ του κοινού καλού και των συμφερόντων του επαγγελματικού του κλάδου φαίνεται να είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης.
Τα παραπάνω παραδείγματα ανήκουν στην σφαίρα των εξωκοινοβουλευτικών που ενδεχομένως, τυχόν παραιτήσεις τους, δεν είναι ικανές να ρίξουν μια κυβέρνηση.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται μια ηχηρή αποχώρηση από τον ασταθή κυβερνητικό συνασπισμό.
Πληροφορίες φέρουν τον Δ. Αβραμόπουλο προβληματισμένο με την επιλογή του κ. Στουρνάρα, καθώς -πλην των άλλων- o υπουργός Οικονομικών είναι απολύτως συνδεδεμένος με την εποχή του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Εξωτερικών, είναι ιδιαίτερα ανήσυχος για το αν θα καταφέρει ο κ. Χατζηδάκης, με τις τόσες πολλές αρμοδιότητες, να επιτελέσει με επιτυχία τον κρίσιμο ρόλο που ανέλαβε. Και ενώ κάποιοι τον παρουσίασαν ως τον απολύτως κερδισμένο από τους υπουργοποιημένους, ο ίδιος φαίνεται να μην κάθεται σε τόσο άνετη θέση. Δεδομένου ότι είναι ένας καλός μελετητής της πολιτικής ιστορίας, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ υποστηρίζει σε συνομιλητές του ότι δεν επιθυμεί να κάνει το λάθος του Ευ. Βενιζέλου που ταυτίστηκε με τον ΓΑΠ και χρεώθηκε όλη τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, δίχως εν τέλει τον όποιο επιμερισμό της. 

Είναι γνωστό ότι ο κ. Αβραμόπουλος έχει βλέψεις. Κι αυτό είναι θεμιτό. Γνωρίζει ότι, πια, ο πολιτικός χρόνος τρέχει με ταχύτατους ρυθμούς και η άβυσσος στη λήθη της ανυπαρξίας αποτελεί το σκιάχτρο των πολιτικών, στη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, που φοβίζει κραταιά -ακόμα- ονόματα της πολιτικής, είναι αυτό της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία έχει κερδίσει επάξια μια θέση στο παρελθόν του πολιτικού σήμερα. Σε ένα σήμερα, που από τη Γιάννα Αγγελοπούλου μέχρι τον φιλόσοφο Ζίζεκ κι από τον Ομπάμα μέχρι τον Τσάβες, οι προτιμήσεις δείχνουν Αλέξη Τσίπρα.
Μέχρι Σεπτέμβρη, είπε ο Κώστας Καραμανλής, έχει χρόνο η νέα κυβέρνηση. Ενδεχομένως, κάτι ξέρει. Όπως κάτι ξέρει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που εναγώνια προσπαθεί -ακόμη και σήμερα- να πείσει γιατί δεν δέχθηκε το κυβερνητικό πόστο...