Γράφει η Γιώτα Κωνσταντινίδου Συντριβάνι λέγεται και σήμερα ακόμη η πλατεία, όπου διασταυρώνεται η Εγνατία με τη λεωφόρο Εθνικής ...
Γράφει η Γιώτα Κωνσταντινίδου
Συντριβάνι λέγεται και σήμερα ακόμη η πλατεία, όπου διασταυρώνεται η Εγνατία με τη λεωφόρο Εθνικής Αμύνης. Εκεί τον καιρό εκείνο ήταν στημένη μια ψηλή μαρμάρινη κρήνη, με τρεις μεγάλους κρουνούς, γιρλάντες, φανάρια, που κατέληγαν σε ένα τριβελικό οβελίσκο, σύμβολο δύναμης. που άδειαζαν το νερό τους μέσα σε μια επίσης μαρμάρινη κυκλική γούρνα. Όταν είχαν γίνει τα εγκαίνια του "Συντριβανιού", στις 21 Οκτώβρη 1889 οι Τούρκοι, αντί για νερό, είχαν διοχετεύσει χρωματισμένο σερμπέτι, σερμπέτι βύσσινο κι όλος ο κόσμος έτρεχε να πιει το γλυκό εκείνο υγρό, παίρνοντάς το μέσα σε μπρούτζινα τάσια. Αυτή λοιπόν, η ύστερη οθωμανική κρήνη σε στυλ μπαρόκ, ήταν ζωτικής σημασίας για τους κατοίκους. Σε εποχές που το νερό ήταν δυσεύρετο, αποτελούσε πέρασμα από ή προς τα χωριά της Χαλκιδικής και απαραίτητο κομβικό σημείο για τους πραματευτάδες που έκαναν στάση για να ταΐσουν τα ζώα που έφερναν να πουλήσουν στη πόλη.
Στο Συντριβάνι πήγαιναν καθημερινά εκατοντάδες κάτοικοι να γεμίσουν τις στάμνες τους, να χαμογελάσουν σε κορίτσια με μαντήλια, να καυγαδίσουν και να διεξάγουν πολιτικές συζητήσεις εποχής.
Αργότερα με την υλοποίηση αρδευτικών έργων στη πόλη, το νερό δεν ήταν πια τόσο πολύτιμο και αποφασίστηκε η μεταφορά του για να διευκολυνθεί και η διάνοιξη του δρόμου της Εγνατίας.
Στη δεκαετία του '70 όμως και συγκεκριμένα το 1977, μεταφέρθηκε και πάλι στο αρχικό του σημείο, αλλά όχι με την αρχική του κατάσταση. Έλειπε ένα μεγάλο κομμάτι.
Το Συντριβάνι, ο ήχος του νερού της Θεσσαλονίκης, αντηχεί μνήμες, εικόνες, αλλοτινής εποχής και αποτελεί σύμβολο ιστορίας, διπλωματισμού και νοσταλγίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση