Γράφει η Λίνα Φυτιλή Τα τελευταία χρόνια ήταν λησμονημένες οι παλιές επιθυμίες των ανθρώπων, όπως ήταν ξεχασμένες οι βασικές αξίες τ...
Γράφει η Λίνα Φυτιλή
Κι αυτό γιατί θυμίζει την εικόνα ενός ψεύτικου παραδείσου, όπου αυτό που βλέπεις, το χάνεις αυτόματα από μπροστά σου. Λες και το ανθρώπινο μάτι χάνει την όρασή του, όπως ο νους τη διορατικότητά του και την αυτογνωσία του, μπροστά σε κάτι αφόρητα ελκυστικό.
Έτσι καταντήσαμε. Τυφλοί αποδέκτες ενός συστήματος.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου Έλληνα: η έλλειψη αυτογνωσίας. Χάνοντας τον πραγματικό του χαρακτήρα, υιοθέτησε έναν άλλο, με στάσεις ζωής που άλλαζε κατά καιρούς, σαν τις μόδες. Κι ήταν δύσκολο να αντισταθεί στο ρεύμα, να διατηρήσει την κριτική του ματιά, αφού το μυαλό του ήταν κολλημένο στην ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων υλικών αγαθών.
Και τώρα που τα παλιά κεκτημένα χάθηκαν; Τι άλλαξε τώρα; Αποκαταστάθηκε η όραση του τυφλού αποδέκτη; Αποχαιρέτησε ηθελημένα τα εφήμερα πρόσωπα του lifestyle που παρακολουθούσε για χρόνια με τυφλή και κρυφή λατρεία;
Εστίασε στο μέλλον μέσω μιας ουσιαστικότερης προσέγγισης, με πρώτο γνώμονα την παιδεία; Ή στέκεται ακόμα στο ίδιο σημείο, αναποφάσιστος μπροστά στις δυσκολίες του μέλλοντος, παρατηρώντας τάχα τα σημάδια, επειδή όλα αυτά τα χρόνια συνήθισε τη λογική της βλακώδους γενικής συγκατάθεσης σε όσους του πιπίλιζαν το μυαλό; Ιδού το ερώτημα. Διατηρεί ακόμα ελπίδες ο Έλληνας για τη χώρα του ή φοβάται κρυφά ότι το κράτος του παραμένει ένα ομοίωμα δημοκόπων πολιτικών που ισχυρίζονται ότι τον κυβερνούν;
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση