Γιατί ο αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς δεν νιώθει πια δικαιωμένος για το Μνημόνιο;

Στις 18 Ιουλίου 1989, έναν μήνα μετά την εκλογή του Παναγιώτη Ρουμελιώτη ως ευρωβουλευτή, η Βουλή τον παρέπεμψε (με 170 ψήφους) για δίκη...

Στις 18 Ιουλίου 1989, έναν μήνα μετά την εκλογή του Παναγιώτη Ρουμελιώτη ως ευρωβουλευτή, η Βουλή τον παρέπεμψε (με 170 ψήφους) για δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο που δίκασε το Σκάνδαλο Κοσκωτά, με την κατηγορία της παράβασης του νόμου περί ευθύνης υπουργών (για την ιδιότητά του ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας).

Τελικά ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους τέσσερις παραπεμφθέντες (Ανδρέα Παπανδρέου, Μένιο Κουτσόγιωργα, Δημήτρη Τσοβόλα και Γιώργο Πέτσο), δεν δικάστηκε καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινουβούλιο δεν......ήρε την ασυλία του, κάτι που ήταν απαραίτητο ώστε να τεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης.
Απασχόλησε ξανά την ελληνική πολιτική ζωή της χώρας όταν η ιδιότητα του ως εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ αποδείχθηκε επίκαιρη και σημαντική. Υπήρξε φανατικός υποστηρικτής της λύσης του Μνημονίου δηλώνοντας μάλιστα δικαιωμένος από τις εξελίξεις.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από ρεπορτάζ του Νοεμβρίου του 2010 για τη συνέντευξη του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο:
Κληθείς να σχολιάσει την επιβράδυνση που επιφέρουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα μέτρα που λαμβάνονται, ο κ. Ρουμελιώτης επεσήμανε ότι ήταν γνωστό από την αρχή ότι αυτό θα συνέβαινε.
Όπως εξήγησε, «είχε προβλεφθεί αυτή η εξέλιξη για τα πρώτα δύο χρόνια, αλλά είχε, επίσης, προβλεφθεί ότι μέσα από τη δημοσιονομική σταθεροποίηση, θα δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες, που θα επιτρέψει την Ελλάδα να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπιστία απέναντι στους ξένους επενδυτές και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της εσωτερικής υποτίμησης. Δηλαδή της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, μέσα από λογικές μισθολογικές αυξήσεις, σταθεροποίηση του κόστους παραγωγής, διαθρωτικές αλλαγές-όπως άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, προώθηση νέων επενδύσεων, στήριξη δυναμικών κλάδων της ελληνικής οικονομία με εξωστρεφή χαρακτήρα, όπως εξαγωγές, τουρισμός, ναυτιλία και μεταφορές. Με την αποκατάσταση λοιπόν της δημοσιονομικής σταθερότητας η χώρα μας εξασφαλίζει το εισιτήριο για τις διεθνείς αγορές, «πράγμα που συνεπάγεται και με νέες επενδύσεις στη χώρα».
Ως «μια από τις χειρότερες στιγμές της ζωής του» χαρακτήρισε κ. Ρουμελιώτης, τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, στην οποία τέθηκε επί τάπητος το θέμα του δανείου προς την Ελλάδα. «Αισθάνθηκα πολύ άσχημα», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Όσο και να προσπαθούσα να πείσω τους συναδέλφους μου ότι η Ελλάδα θα κάνει αυτή τη φορά τα απαραίτητα βήματα, έβλεπα μια καχυποψία ότι είναι για άλλη μια φορά, μια υπόσχεση που δεν θα τηρηθεί από μια χώρα που είναι τελείως αναξιόπιστη και αυτό με πλήγωσε».
Ωστόσο, με χειροπιαστά πια τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του μνημονίου, ο κ. Ρουμελιώτης τονίζει ότι το κλίμα διαρκώς μεταβάλλεται θετικά. «Δικαιώνομαι σιγά, σιγά», τόνισε, αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι η Ελλάδα έχει μακρύ δρόμο μπροστά της και πρέπει να αντιληφθεί ότι «είναι η τελευταία ευκαιρία να λυθούν τα προβλήματα και να βρει το ρόλο της στο διεθνές γίγνεσθαι, αλλιώς θα βουλιάξουμε κυριολεκτικά».
Χθες, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης επί πέντε ώρες κατέθετε στους εισαγγελείς οικονομικού εγκλήματος Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη, στο πλαίσιο εισαγγελικής έρευνας με αφορμή τις δηλώσεις του ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης της χώρας από το ΔΝΤ, ήταν καταδικασμένο να αποτύχει.
Τι άλλαξε και ο κ.Ρουμελιώτης δεν αγαπά πιο το Μνημόνιο; Τι τον έκανε να εκφέρει διαφορετική άποψη ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ και διαφορετική ως υφιστάμενος του Μιχάλη Σάλλα στην τράπεζα Πειραιώς;

parapolitiki.com