GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Δίνω τα πάντα… για μια στιγμή!

Γράφει η Ζωή Καρασουλτάνη Είσαι εκεί. Στέκεσαι απέναντι μου και κοιτάζεις. Το βλέμμα σου πάλλεται μεταξύ της δικής μου μορφής και του κεν...

Γράφει η Ζωή Καρασουλτάνη

Είσαι εκεί. Στέκεσαι απέναντι μου και κοιτάζεις. Το βλέμμα σου πάλλεται μεταξύ της δικής μου μορφής και του κενού. Το ξέρω ότι κάτι σε τρώει. Το βλέπω, το νιώθω. Ένα μικρόβιο έχει μπει μέσα στην ψυχούλα σου και εξαπλώνεται. Θέλω να κάνω κάτι για να το σταματήσω, όμως κάτι μέσα μου δεν μου επιτρέπει την παραμικρή κίνηση. Είναι το αυστηρό βλέμμα σου; Είναι η λυπημένη αύρα σου; Δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακριβώς. Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι με σταματά. Αυτό που ξέρω καλά είναι ότι υπάρχει ένα εμπόδιο. Δεν είναι αξεπέραστο. Τίποτα δεν είναι αξεπέραστο όταν πρέπει να δω το χαμόγελό σου να ζωγραφίζεται ξανά στο πρόσωπό σου. Δεν αξίζεις τη θλίψη κι εγώ δεν θέλω να σε βλέπω να τη φοράς και να κλειδώνεις τις πόρτες της καρδιάς σου.
Βάζω το μυαλό μου να δουλέψει. Πρέπει να βρω τη λύση. Γιατί να υπάρχω εδώ αν δεν μπορώ να φανώ χρήσιμη; Έχουν ενεργοποιηθεί όλα τα κύτταρα μου. Το μυαλό μου δουλεύει ασταμάτητα και πλάθει σενάρια, ενεργοποιεί μνήμες, ψάχνει λύσεις. Θα τη βρω την άκρη του νήματος, δεν μπορεί. Βοήθησέ με λίγο κι εσύ. Δώσε μου μια λέξη. Μια τόσο δα λεξούλα θα μου δώσει την ώθηση για να καταλάβω όλα τα υπόλοιπα. Γιατί να τα κάνω όλα αυτά; Γιατί απλά είσαι εσύ. Και για μένα είσαι πολλά περισσότερα από όσα φαίνονται, από όσα ίσως έχεις εσύ στο μυαλό σου και από όσα νομίζουν οι άλλοι για εμάς. Είσαι ένα πλάσμα στην κοσμηματοθήκη της καρδιάς μου σημαντικό σαν οικογενειακό κειμήλιο και βαρύτιμο σαν σπάνιο διαμάντι.
Να τη! Ήρθε η στιγμή σου! Μια λέξη! Μια φράση, που σχηματίζουν τα χείλη σου και ορίζουν τη στιγμή της εκκίνησης. Αποφάσισες μέσα σου να με βάλεις στο… παιχνίδι. Τι ευτυχία! Τώρα ξέρω. Δεν έχει καμία σημασία αν αυτό που σε βαραίνει είναι πρόβλημα ασήμαντο ή δυσεπίλυτο. Για εμένα αρκεί που σφίγγει γύρω από την καρδιά σου έναν κόμπο και κλέβει την ευτυχία από τη ματιά σου. Είμαι εδώ για να το συζητήσουμε μέχρι εκεί που αντέχεις να μιλήσεις. Κοίταξέ με στα μάτια και εγώ θα καταλάβω τα κακώς κείμενα που δεν έχεις το κουράγιο να πεις με λέξεις. Μου φτάνει που με θέλεις δίπλα σου… Ας συζητήσουμε το ίδιο θέμα 200 φορές. Ας το αναλύσουμε ξανά και ξανά. Μπορείς να κλάψεις, να φωνάξεις ακόμη και να με βρίσεις αν αυτό νιώθεις. Αντέχω. Ένα πράγμα να θυμάσαι! Ό,τι κι αν είναι δεν σκοπεύω να σου γεμίσω το μυαλό με ψέματα και φρούδες ελπίδες απλά και μόνο για να νιώσεις καλά τώρα. Δεν με νοιάζει το τώρα. Αυτό που θέλω είναι να οχυρώσεις την ψυχή σου και να πάρεις ένα πραγματικό μάθημα, μια αληθινή συμβουλή που θα την κρατήσεις μέσα σου για πάντα κι αν κάποια στιγμή η ζωή μας φέρει μακριά με οποιοδήποτε τρόπο και δεν μπορώ να είμαι δίπλα σου για να σου τα ξαναπώ να μπορείς να το αντιμετωπίσεις και χωρίς εμένα.
Ζω για κάθε στιγμή ευτυχίας που μπορεί να έρθει στη ζωή μου, μα ύψιστη αίσθηση ευτυχίας είναι αυτή που νιώθεις όταν έχεις καταφέρει κάτι πολύ πολύ σημαντικό! Κι αυτό για μένα είναι να κάνω τον άνθρωπό μου να νιώσει καλά τη στιγμή που βυθίζεται στη θλίψη του. Τότε μετράω διπλή νίκη! Ένας άνθρωπος έχει «επιλέξει» εμένα για να βρίσκομαι δίπλα του τη στιγμή που νιώθει αδύναμος και έχει την ανάγκη να ξεδιπλώσει κομμάτια του εαυτού του που δεν γνωρίζουν πολλοί, ίσως και κανένας. Και από την άλλη εγώ φάνηκα να αξίζω αυτή την επιλογή!!! …Γιατί μαζί τα καταφέραμε!!! Είδα το βλέμμα σου ξανά γαλήνιο και ήρεμο, είδα το χαμόγελο ξανά στα χείλη σου! Τώρα κι εγώ είμαι δύο φορές καλύτερα!

Η Ζωή Καρασουλτάνη είναι 21 ετών και σπουδάζει στο τμήμα Γεωπονίας του Α.Π.Θ

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση