ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ...

Κείμενο – φωτογραφία:  Γιώργος Χρηστινίδης ,  gchristi@phyed.duth.g r Σας έχει τύχει να διαβάζετε ένα κείμενο κι ενώ δεν υπάρχει κ...

Κείμενο – φωτογραφία: 

Γιώργος Χρηστινίδης, 

gchristi@phyed.duth.gr

Σας έχει τύχει να διαβάζετε ένα κείμενο κι ενώ δεν υπάρχει κάτι το ακατανόητο εσείς να μην καταλαβαίνετε τι γίνεται; Αυτό μου συνέβη όταν διάβασα πρόσφατα ένα κείμενο δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Το Ποντίκι» της Πέμπτης 19 Ιουλίου 2012. Δεν με θεωρώ ιδιαίτερα ευφυή, αλλά δεν με θεωρώ και βλάκα, ωστόσο είναι προφανές πως κάτι περίεργο συμβαίνει με τη νοημοσύνη μου.
Από το δημοσίευμα καταλαβαίνω ότι το ελληνικό δημόσιο πούλησε στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., την εταιρεία που συμμετέχει στην εκμετάλλευση του χρυσού της Χαλκιδικής, περιουσιακά στοιχεία και γη σε τιμή κατώτερη της αξίας της και απάλλαξε την εταιρεία από την υποχρέωση καταβολής φόρων (μέχρι εδώ καλά;).
Το σύνολο αυτής της «κρατικής ενίσχυσης» προς την εταιρεία μεταφράζεται στο ποσό των 15,34 εκατομμυρίων ευρώ (μέχρι εδώ καλά;).
Έρχεται, όμως, η Κομισιόν, τον Φεβρουάριο του 2011 και εκδίδει απόφαση σύμφωνα με την οποία αυτή η «κρατική ενίσχυση» είναι παράνομη κι ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά και ζητάει από το ελληνικό κράτος να εισπράξει με τόκο από την εταιρεία την παράνομη αυτή «κρατική ενίσχυση» (μέχρι εδώ καλά;).
Το ελληνικό κράτος, όμως, καθυστερεί να πράξει τα δέοντα, να εισπράξει δηλ. τα χρήματα που δικαιούται και ετοιμάζεται να πληρώσει κι άλλα χρήματα ως πρόστιμο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, επειδή ακριβώς δεν εισπράττει αυτά που παρανόμως βγήκαν από τα ταμεία του (μέχρι εδώ καλά;).
Επιπροσθέτως, το ελληνικό κράτος δείχνει αδυναμία να υπολογίσει το τελικό ποσό που πρέπει να εισπράξει μαζί με τους τόκους (αν δεν έχουν λογιστή γιατί δεν μου το έλεγαν να τους συστήσω το δικό μου, είναι πολύ καλό παιδί και θα τους έβγαζε το ποσό σε 5’, δεν χρειάζεται περισσότερο).
Το κερασάκι στην τούρτα του παραλόγου είναι ότι εκκρεμεί αίτημα του ελληνικού δημοσίου για ακύρωση της απόφασης της Κομισιόν, δηλ. έρχεται το ελληνικό δημόσιο και λέει: «Σας παρακαλώ πολύ, κύριοι, ακυρώστε την απόφαση σύμφωνα με την οποία πρέπει να εισπράξω μερικά εκατομμύρια ευρώ που παρανόμως έδωσα» (μέχρι εδώ καλά;).
Τι δεν καταλαβαίνω ρε παιδιά; Τι μου διαφεύγει;
Γιατί το ελληνικό δημόσιο πούλησε περιουσιακά στοιχεία και γη κατώτερη της αξίας της;
Γιατί απάλλαξε την εταιρεία από την υποχρέωση καταβολής φόρων;
Γιατί δεν θέλει να εισπράξει το ποσό που η Κομισιόν αποφάσισε πως πρέπει να εισπράξει;
Γιατί στρέφεται εναντίον του εαυτού του ζητώντας την ακύρωση μιας απόφασης που τo ευνοεί;
Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει με τη νοημοσύνη μου!