Ο οικονομικός πόλεμος των 100 ημερών…

  Γράφει ο ∆ημήτρης Τρικεριώτης   Τρεις ημέρες πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, Γερμανός αξιωματούχος είχε αποκαλύψει στο Ρόϊτ...

  Γράφει ο ∆ημήτρης Τρικεριώτης

 

Τρεις ημέρες πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, Γερμανός αξιωματούχος είχε αποκαλύψει στο Ρόϊτερς, ότι θα δοθεί σαν τελευταία ευκαιρία στην όποια μετεκλογική κυβέρνηση προκύψει, ένα σχέδιο προθεσμίας 100 ημερών, μέσα στις οποίες θα έπρεπε με ξεκάθαρο τρόπο να εφαρμοστούν πλήρως οι δεσμεύσεις που είχαν υπογραφεί. Την ερχόμενη εβδομάδα αυτή η Γερμανική προθεσμία εκπνέει και, όπως φαινόταν, η κυβέρνηση θα παρέδιδε εμπρόθεσμα στο eurogroup της Παρασκευής το απαιτηθέν οικονομικό πακέτο των δεσμεύσεων, το οποίο αν δεν κατέληγε ισόποσο των απαιτήσεων ή δεν………. απέβαινε αποτελεσματικό στην πράξη, πιθανά να συνοδευόταν και από μια μεταχρονισμένη ρήτρα νέων φόρων και περικοπών…

Ωστόσο χθες και πάλι στο Ρόϊτερς, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, πάνω στην εκπνοή των 100 ημερών και παρά τον υπερβολικό ζήλο της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας για συμμόρφωση, φάνηκε να προεξοφλούν με έμμεσο τρόπο το τεχνοκρατικό αδιέξοδο για το σχέδιο βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα υπάρξει πολιτική μεθόδευση να μην διαταραχθούν οι αγορές μέχρι τις Αμερικανικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου από μια πιθανή αρνητική έκθεση της τρόικα, που θα οδηγούσε στα ενδεχόμενα νέας αναδιάρθρωσης ή Grexit. Σύμφωνα με το Ρόϊτερς μια αναβολή της έκθεσης θα αντανακλούσε όχι μόνο την Αμερικανική προεκλογική πίεση, αλλά και τις διχογνωμίες μέσα στην τρόικα σχετικά με το Ελληνικό χρέος.

Είναι ευνόητο ότι στις ακραίες συνθήκες της ύφεσης που ζούμε, ούτε τα περίπου 12 δις του πακέτου δεν αρκούν για να εξισορροπήσουν τους στόχους της τρόικα και των μνημονίων. Βέβαια, αυτή δεν θα είναι η πρώτη έμμεση ομολογία αποτυχίας του προγράμματος για τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Αλλά, τώρα, η σύγκρουση μεταξύ τεχνοκρατών και πολιτικών, που εκφράζει και μέρος της σύγκρουσης των αγορών με τις κοινωνίες, εξελίσσεται με πιο έντονο και αποφασιστικό τρόπο. Είναι μια σύγκρουση, που θα εκφραστεί μέσα από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις ΗΠΑ και τη Γερμανία και θα οξυνθεί ακόμη περισσότερο ανάλογα με τις κοινωνικές διαμαρτυρίες για την ισοπεδωτική λιτότητα. Είναι ένας πόλεμος που κυριαρχεί στην επικοινωνία, με την προπαγάνδα να συσκοτίζει την αλήθεια και τον φόβο να παγώνει την αντίδραση.

Το Γερμανικό τελεσίγραφο των 100 ημερών, για την μετεκλογική κυβέρνηση της 17ης Ιουνίου, συνοδευόταν από ένα πικρόχολο σχόλιο: «αυτές οι εκλογές είναι πολύ πικρές για τον Ελληνικό λαό. Τους ζητείται να υποστηρίξουν την παλιά φρουρά που τους έφερε σε αυτό το χάλι». Και πράγματι! Οι σχεδόν 100 ημέρες που μεσολάβησαν από τότε, ήταν αρκετά πικρές ώστε οι ψηφοφόροι να επαληθεύσουν, ακόμη μια φορά, το αυτονόητο, ότι δηλ. αυτή η παλιά και φθαρμένη φρουρά των πολιτικών δεν μπορεί να έχει καμία πολιτική βούληση να συμμαζέψει αυτό το χάλι και να κυβερνήσει με ισονομία και δικαιοσύνη.

Ο Bob Dylan έγραφε και τραγουδούσε στο «Changing of the Guards»: «…Απελπισμένοι άνδρες, απελπισμένες γυναίκες, διηρημένοι, απλώνοντας τα φτερά τους κάτω από πεσμένα φύλλα…Προετοιμαστείτε για τον αφανισμό ή αλλιώς οι καρδιές σας θα πρέπει να έχουν το θάρρος για την αλλαγή της φρουράς…».

Δ. Τρικεριώτης