Η πραγματική γνώση πυροδοτεί την αντίδραση που οδηγεί στην αναγέννηση

Τα όργανα έχουν αρχίσει για τα καλά στην Ευρώπη, με Ισπανία, Ιταλία αλλά και Πορτογαλία να βλέπουν την ύφεση να απλώνει για τα καλά δ...

Τα όργανα έχουν αρχίσει για τα καλά στην Ευρώπη, με Ισπανία, Ιταλία αλλά και Πορτογαλία να βλέπουν την ύφεση να απλώνει για τα καλά δίχτυα στο εσωτερικό τους. Αντιδράσεις από τον λαό, ακόμα και απειλές για παρέμβαση από το στρατό (Πορτογαλία), συνθέτουν ένα σκηνικό απόλυτου χάους και αδυναμίας αντιμετώπισης της κατάστασης από τις εθνικές κυβερνήσεις των κρατών.
Στην Ελλάδα, τώρα, φάνηκαν, έστω επικοινωνιακά, τα πρώτα ρήγματα στην τρικομματική κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στην Νέα Δημοκρατία…
Άραγε πως η εμπροσθοφυλακή του Μνημονίου (Ευάγγελος Βενιζέλος + επιτελείο) άλλαξε ξαφνικά στάση; Και αν αυτό ισχύει, γιατί βγάζουν ανακοινώσεις στην Ιπποκράτους, αντί τα θέματα να τεθούν από τον αρχηγό της παράταξης στην σύσκεψη των τριών ηγετών και στην Τρόικα;
Όπως παρατηρούμε, στην κυβέρνηση «συνεργασίας» συνεχίζουν να θέτουν το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν ορισμένοι που πράγματι δουλεύουν και είναι γνώστες των αντικειμένων τους. Αυτό όμως δεν φτάνει! Όσο για την μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση συνεχίζει την μηδενιστική κριτική άνευ προτάσεων με ρητορείες και ασκήσεις επί χάρτου προς άγραν ψήφων.
Μπρος σ’ αυτή την κατάσταση οι δανειστές δεν χάνουν ευκαιρία από την πλευρά τους και πιέζουν για τα μέτρα. Ωστόσο η αλλαγή στάσης κέντρων εξουσίας στην Ευρώπη δείχνει ότι υπάρχουν περαιτέρω περιθώρια διαπραγμάτευσης και κόκκινων γραμμών. Ακόμα και οι δανειστές έχουν σίγουρα μείνει έκπληκτοι με την ακόμα και τώρα χαλαρή στάση της Ελλάδας.
Λύσεις υπάρχουν, είτε εκτός είτε εντός Μνημονίου, στο οποίο μας έβαλαν για να μας «γονατίσουν». Σε διαφορετική περίπτωση η ύφεση θα βαθύνει και ο λαός (όλοι εμείς δηλαδή) θα υποφέρει κι άλλο. Ένας λαός που δέχτηκε να του επιβάλλουν να ζει απαθής, πεζός, υλιστικός, ακαλλιέργητος στην σκέψη και στην πράξη. Σε μια χώρα που προσπάθησε να εφαρμόσει την δυτική οργάνωση με ανατολίτικο τρόπο, κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας. Έτσι γεννήθηκε το «κράτος της αρπαχτής»: Η καθυπόταξη της πολιτιστικής ζωής (της ιατρικής, της εκπαίδευσης, της έρευνας, του Δικαίου κ.α.) στην πολιτική και οικονομική ισχύ και η υπερδιόγκωση του Κρατικού Τομέα.
Αυτά οδήγησαν στη μηχανοποίηση του κράτους με ελάχιστο περιθώριο για ανθρώπινη πρωτοβουλία, αφού όλοι βολεύονταν με το εύκολο χρήμα των δανείων. Όλοι αποξενωθήκαμε και το υγιές ενδιαφέρον για τον διπλανό σταμάτησε. Ξεχάσαμε την ταυτότητα μας και η πραγματική γνώση αποθηκεύτηκε σε βιβλιοθήκες, αλλά όχι στην ψυχή και στο μυαλό μας.
Η παθητική αποδοχή μιας καθοδηγούμενης πραγματικότητας που μας πλάσαραν και η πεποίθηση πως μόνο η ικανοποίηση των οικονομικών αναγκών θα εξασφαλίσει την ευημερία μας σε συνδυασμό με την φαναριώτικη λογική της κρατικής Ελλάδας, μας έχουν οδηγήσει στο τέλμα που βρισκόμαστε σήμερα, το οποίο ευελπιστούμε να δώσει το έναυσμα για την αναγέννηση του Ελληνισμού, εντός και εκτός συνόρων, κάτι που θα ωφελήσει όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν να ζουν ελεύθεροι!
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr