Αυταρχικός Καπιταλισμός… Η ελληνική περίπτωση!

Γράφει ο Δευκαλίωνας. http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/ . Στα τρία πρώτα άρθρα της περιόδου, ο Δευκαλίωνας ασχολήθηκε με την εξέλιξ...

Γράφει ο Δευκαλίωνας.
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/.

Στα τρία πρώτα άρθρα της περιόδου, ο Δευκαλίωνας ασχολήθηκε με την εξέλιξη της κρίσης. Συγκεκριμένα η στήλη θεωρεί ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση θα πλήξει πλέον ευθέως τους δημοκρατικούς θεσμούς και το αστικό δημοκρατικό σύστημα. Και είναι περισσότερο από εμφανές και...
αυταπόδεικτο.

Για ποια αστική δημοκρατία μιλάμε, όταν δεν υπάρχει και δεν λειτουργεί ούτε στοιχειωδώς το κοινωνικό κράτος, τα ποσοστά της φτώχειας συνεχώς αυξάνονται και η ανεργία έχει φτάσει σε ύψη ρεκόρ!

Όλα τα προηγούμενα με λίγα λόγια…

Πρέπει όλοι να το καταλάβουμε. Αστική Δημοκρατία δεν σημαίνει μόνο ελεύθερη και απρόσκοπτη λειτουργία του κοινοβουλίου, κατοχύρωση των ελευθεριών του λόγου, του τύπου, του συναθροίζεται και του συνεταιρίζεσθαι κ.λπ. Αστική Δημοκρατία σημαίνει -κυρίως και πάνω απ’ όλα- κατοχύρωση των δικαιωμάτων των φτωχών στη ζωή.

Ευμάρεια ονόμαζαν και θεωρούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τον αξιοπρεπή τρόπο ζωής. Και θεωρούσαν την κατοχύρωση της ευμάρειας πυλώνα της δημοκρατικής λειτουργίας (Πλάτωνας, Αριστοτέλης κ.λπ.)

Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο… το 30% περίπου των Ελλήνων να είναι άνεργοι και να μην μπορούν να διαβιώσουν αξιοπρεπώς. Και μετά μιλάμε για απρόσκοπτη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Έτσι μας λέει η «συγκυβέρνηση των δύο μνημονίων και του ενός εκβιασμού», έτσι διακηρύττουν και τα αργυρώνητα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Είναι όμως έτσι;

Αν ρωτήσουμε τους γέρους που πληρώνουν με την πενιχρή και κουτσουρεμένη σύνταξη τους τα φάρμακα εξ ιδίων πόρων, τους νεολαίους που δεν έχουν καμία προοπτική ζωής και τους άνεργους που έχουν χάσει κάθε ελπίδα, θα πάρουμε αρνητική απάντηση.

Αν ρωτήσουμε τους μισθωτούς που είδαν την ζωή τους να αλλάζει άρδην προς το χειρότερο λόγω της ανατροπής του οικογενειακού προϋπολογισμού, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που μέσα σε λίγο χρόνο επέστρεψαν στον εργασιακό μεσαίωνα, τους συναλλασσόμενους με το δημόσιο που καθημερινά καταστρέφονται επειδή το κράτος σταμάτησε να εξοφλεί και τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, η απάντηση που θα πάρουμε θα είναι ένα χαμόγελο συγκατάβασης.

Τέλος, αν ρωτήσουμε τα παιδιά που τρώνε από τα συσσίτια της Εκκλησίας και των υπόλοιπων ανθρωπιστικών οργανώσεων, θα εισπράξουμε σαν απάντηση ένα χαμόγελο απορίας.

Αστική Δημοκρατία σημαίνει πάνω απ’ όλα συναίνεση! Βλέπει κανείς από όλους εσάς συναινετικές διαδικασίες σε όλα τα προηγούμενα; Με το στερεότυπο «Δεν υπάρχουν χρήματα, τι θέλετε να κάνουμε;» και οι σημερινοί μνημονιακοί κυβερνητικοί, αλλά και οι προηγούμενοι, αφήνουν παντελώς αδιάφορη την πλειοψηφία των Ελλήνων, αβοήθητη να οδεύει προς μία ανθρωπιστική τραγωδία τεραστίων διαστάσεων.

Όλοι το καταλαβαίνουμε και οι περισσότεροι το βιώνουμε. Μία εξουσία που δεν υπηρετεί επ’ ουδενί λόγο τα συμφέροντα των ελλήνων αλλά αυτά των δανειστών, η «συγκυβέρνηση των δύο μνημονίων και του ενός εκβιασμού» καθημερινά αποκαλύπτει ολοένα και πιο φανερά το αυταρχικό της πρόσωπο.

Αυταρχικός Καπιταλισμός… Η Ελληνική περίπτωση!