Περί «αντιρατσισμού»...

Toυ Τάκη Μίχα Την δεκαετία του '80 το ΚΚΕ και οι πολιτικοί χώροι που σήμερα εκφράζουν τον αναρχοσταλινισμό (ΣΥΡΙΖΑ, «Συνιστώσες»,...

Toυ Τάκη Μίχα

Την δεκαετία του '80 το ΚΚΕ και οι πολιτικοί χώροι που σήμερα εκφράζουν τον αναρχοσταλινισμό (ΣΥΡΙΖΑ, «Συνιστώσες», ΑΝΤΑΡΣΙΑ κλπ) έστηναν δεξιά και αριστερά σε όλη την Ελλάδα «Επιτροπές Ειρήνης». Ο φαινομενικός σκοπός αυτών των οργανώσεων ήταν η προώθηση της ειρήνης πού απειλείτο από την αντιπαλότητα μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ και των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Στην πραγματικότητα όμως τα «κινήματα ειρήνης» ήσαν Δούρειοι Ίπποι της φιλοσοβιετικής προπαγάνδας και στόχευαν στον μονομερή αφοπλισμό της Δύσης. Η στρατηγική αυτή ήταν ιδιαίτερα ευφυής όχι απλά επειδή συγκέντρωνε ευρύτερες μάζες γύρω από ένα γενικώς αποδεκτό σύνθημα («ειρήνη») αλλά επίσης επειδή εξουδετέρωνε οποιαδήποτε δυνητική κριτική εναντίον των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας: Αν κανείς έκανε αναφορά στο αποκρουστικό πολιτικό καθεστώς αυτών των χωρών αυτομάτως χαρακτηριζόταν ως «εχθρός της ειρήνης» και οδηγείτο μοιραία στην πολιτική περιθωριοποίηση.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με τις λεγόμενες «Αντιρατσιστικές» οργανώσεις και επιτροπές. Η στελέχωση τους προέρχεται ξανά από τους ίδιους πολιτικούς χώρους. Στόχος τους δεν είναι καμία ευρύτερη ανάλυση της ύπαρξης η ανυπαρξίας του φαινομένου του «ρατσισμού» όσο η προπαγάνδα εναντίον του «καπιταλισμού», του «νεοφιλελευθερισμού», του «κέρδους» και γενικώς όλων των στοιχείων που συγκροτούν την δαιμονολογία της αναρχοσταλινικής αριστεράς. Και εδώ οποιαδήποτε κριτική εναντίον των «πελατών» τους, αντιμετωπίζεται με κραυγές και καταγγελίες για «ρατσισμό». Αν π.χ. τυχαίνει να είσαι εναντίον της λαθρομετανάστευσης προφανώς είσαι «ρατσιστής». Όπως ακριβώς είσαι «ρατσιστής» αν ανησυχείς από την έκρηξη της εγκληματικότητας που παρατηρείται στην γειτονιά σου μετά την μαζική έλευση λαθρομεταναστών ή από το γεγονός ότι η τάξη του παιδιού σου δεν μπορεί να προχωρήσει επειδή τα περισσότερα παιδιά δεν γνωρίζουν ελληνικά.
Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και υπογραμμίζει τα κοινά χαρακτηριστικά των «Επιτροπών Ειρήνης» της δεκαετίας του 80 με τις σημερινές «Αντιρατσιστικές Επιτροπές» είναι η απαγόρευση οποιασδήποτε κριτικής αναφοράς στην ιδεολογία των «πελατών» τους. Όπως θα ήταν αδιανόητο σε καμία «Επιτροπή Ειρήνης» να τεθεί το θέμα της φύσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», δηλαδή των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των διώξεων των αντιφρονούντων, της τραγικής οικονομικής κατάστασης κλπ έτσι και σήμερα είναι αδιανόητο να τεθεί θέμα σε καμία «Αντιρατσιστική Επιτροπή» το θέμα του «υπαρκτού ισλάμ» δηλ. η θέση των γκέι και των γυναικών, οι αποκεφαλισμοί αυτών πού τολμάνε να κάνουν μία ιδιωτική γιορτή από τους Ταλιμπάν, οι «επιθέσεις αυτοκτονίας» με θύματα αθώα γυναικόπαιδα στο όνομα της τζιχάντ, η θανάτωση όσων βλασφημούν τον προφήτη, ο λιθοβολισμός των μοιχών, οι ποικίλες φατβα εναντίον αντιφρονούντων συγγραφέων όπως ο Σάλμαν Ρούσντι, η απαγόρευση της θεωρίας της εξέλιξης κλπ.
Οποιαδήποτε κριτική αναφορά στο «υπαρκτό ισλάμ» είναι αρκετό να σε χαρακτηρίσει «ρατσιστή» όπως ακριβώς οποιαδήποτε κριτική του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ήταν αρκετή για να σε χαρακτηρίσει ως «εχθρό της ειρήνης».
Και όπως τότε έτσι και σήμερα οι φίλοι του ολοκληρωτισμού έχουν επιτύχει στους στόχους τους: Όπως την δεκαετία του 80 ήταν περίπου αδιανόητο να έβρισκες σε «προοδευτικά» έντυπα και εφημερίδες μία συνεπή κριτική στάση εναντίον των «φιλειρηνικών κινημάτων» και του σοβιετικού ολοκληρωτισμού έτσι σήμερα είναι εξ ίσου αδύνατο να βρεις μία κριτική αντιμετώπιση των «αντιρατσιστικών επιτροπών» και του ισλάμικου ολοκληρωτισμού (ούτε καν μία γελοιογραφία του προφήτη δεν έχει δημοσιευθεί στον «ατρόμητο» ελληνικό Τύπο!).
Με αποτέλεσμα σήμερα την αντίσταση εναντίον των ολοκληρωτικών «Επιτροπών Αντιρατσισμού» να την έχουν επωμισθεί εξ ολοκλήρου οι Νεάντερνταλ της Χρυσής Αυγής! Με ότι αυτό συνεπάγεται για το πολιτικό μέλλον της χώρας.