Η αξιοπιστία του ισχύοντος πολιτικού συστήματος έχει πλέον τρωθεί σε σημείο που η απόρριψή του από την συντριπτική πλειοψηφία του λ...
Η αξιοπιστία του ισχύοντος πολιτικού συστήματος έχει πλέον τρωθεί σε σημείο που η απόρριψή του από την συντριπτική πλειοψηφία του λαού να είναι μη αναστρέψιμη.
Τώρα όμως, εκτός από τους απλούς πολίτες, το απορρίπτουν τόσο οι ξένοι δανειστές, γιατί είναι αναποτελεσματικό για τα συμφέροντά τους, όσο και η ντόπια κρατικοδίαιτη ελίτ. Η τελευταία γιατί τρέμει στην ιδέα της ταύτισής της με το ισχύον πολιτικό σύστημα σε περίπτωση ανατροπής του τελευταίου κάτω από συνθήκες βίαιης κοινωνικής έκρηξης. Ανησυχεί πλέον για το τι μπορεί να υποστεί η ίδια από την κοινωνική οργή με μια τέτοια ταύτιση, ενώ στην πραγματικότητα… είναι η ίδια ο απόλυτος καθοδηγητής και πραγματικός εντολέας αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος, με το οποίο μαζί νέμονται τον κοινωνικό πλούτο.
Επομένως, δεν θα είναι καθόλου περίεργο αν δούμε στο άμεσο μέλλον και ειδικά μετά τη λήψη των σκληρών μέτρων, την ανατροπή του πολιτικού συστήματος από την ίδια την άρχουσα ελίτ της χώρας. Αφού δηλαδή θα φέρει σε πέρας την τελευταία «βρώμικη» δουλειά, μετά θα της είναι βαρίδι που μπορεί να την τραβήξει στον πάτο.
Εδώ όμως θα παιχτεί όλο το παιχνίδι και εδώ απαιτείται προσοχή από όλους μας. Η άρχουσα ελίτ, θα προσπαθήσει να μην αλλάξουν οι βάσεις τους σάπιου πολιτικού συστήματος, δηλαδή οι συνταγματικοί θεσμοί που έχουν δημιουργήσει αυτό το πολιτικό έκτρωμα, αλλά απλά θα δημιουργήσει νέα κόμματα με παλιά «άφθαρτα» πολιτικά πρόσωπα καθώς και πολλά νέα σαλονάτα πρόσωπα για φερετζέ ανανέωσης. Θα προσπαθήσει λοιπόν να μην αλλάξει με τίποτα το ολιγαρχικό Σύνταγμα (εκτός ίσως από κάποια περιορισμένη αναθεώρηση προς το συμφέρον της) γιατί προφανώς θέλει να βάλει από την αρχή στο χέρι και την νέα κατάσταση.
Εκείνο που πρέπει όλοι να επιδιώξουμε, είναι να αλλάξουν οι βάσεις του ολιγαρχικού πολιτεύματος, ώστε στο εξής να περάσουμε σε ένα νέο δημοκρατικό πολίτευμα αντάξιο της ιστορίας των Ελλήνων, όπου όλοι θα είμαστε ίσοι και θα συμμετέχουμε ισοδύναμα με την προσωπική μας συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ο λαός το δικαιούται, η ιστορία μας το χρωστά.
Σε σχέση με την τελευταία παράγραφο :
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα είναι πώς θα γίνει αυτό από τη στιγμή που όλοι όσοι επιθυμούν πραγματικά μια τέτοια αλλαγή, δλδ ανατροπή εκ βάθρων του σάπιου συστήματος; Όλες οι δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου, που είναι υπαρκτές, δεν τολμούν να συμμαχήσουν με κοινό σκοπό την εξυγίανση και τη δημιουργία ενός καινούργιου πολιτεύματος. Και εδώ είναι που πολύ φοβάμαι ότι ακόμα και οι πιο δημιουργικές δυνάμεις υπόκεινται στο φάσμα του φόβου και δεν έχουν απαλλαχθεί από ένα ορισμένο τρόπο σκέψης που μόνο ανασταλτικός μπορεί να είναι, ίσως λέω, του ότι αν τυχόν ενωθούν και δημιουργήσουν ένα φορέα -τον φορέα του νέου πολιτειακού πλαισίου- αυτομάτως θα γλιστρήσουν σε αυτό που ήδη όλοι μας γνωρίζουμε δλδ τη σαπίλα και πάλι. Ειδάλλως ποιος άλλος λόγος θα μπορούσε να υπάρχει που εμποδίζει τις πιο ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις να ενωθούν, να συμμαχήσουν, να εργαστούν μαζί, να δημιουργήσουν ΜΑΖΊ; Το να φοβάται κανείς είναι ανθρώπινο και κατανοητό. Αλλά ποιος είπε ότι το να φοβάμαι αλλά και συγχρόνως δημιουργώ και χτίζω κάτι καινούργιο είναι ασύμβατα;;; Ποιος είπε ότι ο φόβος και η τόλμη δεν πάνε μαζί;;; Το πρόβλημα είναι αν ο φόβος μας είναι πιο δυνατός από το όραμα μας και ίσως να είναι και μια ένδειξη ανωριμότητας. Τουλάχιστον εγώ πιστεύω ότι και αυτό πολεμιέται. Με πολύ, με τεράστια δουλειά. Η δύναμη θα πηγάζει από το όραμα που έχουμε μέσα μας. Οπότε έχουμε και τις λύσεις και τη τόλμη μέσα μας.