Πώς μαθαίνουν οι νομπελίστες την είδηση της βράβευσης

Ορισμένοι παίρνουν την ειδοποίηση στο αεροπλάνο, άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για φάρσα, άλλοι δεν προλαβαίνουν να σηκώσουν το τηλέφωνο...

Ορισμένοι παίρνουν την ειδοποίηση στο αεροπλάνο, άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για φάρσα, άλλοι δεν προλαβαίνουν να σηκώσουν το τηλέφωνο: οι νομπελίστες μαθαίνουν το νέο με ένα τηλεφώνημα που πολλοί ονειρεύονται, αλλά λίγοι δέχονται.
Την περασμένη Τρίτη, ο γάλλος φυσικός Σερζ Αρός περπατούσε μαζί με τη σύζυγό του, όταν χτύπησε το κινητό του. Όταν είδε ότι το τηλέφωνο άρχιζε από +46, κατάλαβε ότι προερχόταν από τη Σουηδία και ότι θα ζούσε μία αλησμόνητη ημέρα. «Ήμουν στον δρόμο, περνούσα δίπλα από ένα παγκάκι και έτσι μπόρεσα να καθήσω αμέσως», δήλωσε στην επιτροπή των βραβείων, σύμφωνα με το ΑΜΠΕ.
Όσο για το φυσικό Ρόμπερτ Λέφκοβιτς χθες, κοιμόταν, όπως συμβαίνει συχνά στους αμερικανούς νομπελίστες, λόγω της διαφοράς της ώρας. «Βρισκόμουν σε βαθύ ύπνο, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Δεν το άκουσα. Πρέπει να ομολογήσω ότι φοράω ωτασπίδες και γι΄αυτό η γυναίκα μου μού έδωσε μία αγκωνιά: τηλέφωνο για σένα. Και να λοιπόν. Σοκ και έκπληξη», είπε.
Παραδοσιακά, το τηλεφώνημα από τη Σουηδία έρχεται μισή ώρα πριν από την επίσημη ανακοίνωση.
Στις επιστήμες της Φυσικής, της Ιατρικής, της Χημείας, οι ερευνητές ξέρουν πάνω-κάτω αν έχουν πιθανότητες να βραβευθούν, όμως είναι αδύνατον να προβλέψουν ποια χρονιά θα γίνει αυτό.
Μετά την επαναστατική τους ανακάλυψη το 1983 ότι το έλκος οφείλεται σε βακτήριο και όχι στο άγχος, όπως ήθελε η λαϊκή δοξασία, οι Αυστραλοί Μπάρι Μάρσαλ και Ρόμπιν Γουόρεν το έκαναν παράδοση να συναντιούνται σε ένα παμπ την ημέρα της ανακοίνωσης του Νόμπελ Ιατρικής. Για να παρηγορούν ο ένας τον άλλον.
«Μία φορά τον χρόνο τον έπειθα να πάμε για fish and cheaps και μπύρες, διηγήθηκε ο Μάρσαλ στη συνέχεια. Και τότε, το 2005, ήρθε το τηλεφώνημα από τη Στοκχόλμη.
Ο Ελβετός Ρίχαρντ Ρ. Ερνστ ήταν στο αεροπλάνο την ημέρα της ανακοίνωσης του Νόμπελ Χημείας το 1991. «Ο πιλότος ήρθε να με δει και μού είπε ότι πήρα το Νόμπελ. Πήγα στο κόκπιτ και μίλησα στο ελβετικό ραδιόφωνο και στην οικογένειά μου», είπε.
Αυτό που συνέβη στον αμερικανό φαρμακολόγο Λούις Ιγκνάρο το 1998 είναι πιο διασκεδαστικό. Επρόκειτο να επιβιβιβασθεί σε αεροπλάνο στη Νίκαια όταν ένας υπάλληλος του αεροδρομίου τού έδωσε ένα κινητό τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη ήταν ένας συνάδελφός του, γνωστός για τις φάρσες του, που τού ανακοίνωνε ότι είχε πάρει το Νόμπελ.
«Στη συνέχεια κόπηκε η γραμμή, κι εγώ έπρεπε να πάρω την πτήση για τη Νάπολη, άρα δεν θα μάθαινα αν πήρα το Νόμπελ. Έλεγα ότι ίσως, αν το είχα πραγματικά κερδίσει, η φωτογραφία μου θα ήταν στις εφημερίδες, λοιπόν κοίταζα γύρω μου για να δω μήπως οι άνθρωποι με αναγνωρίζουν. Αλλά μπα», λέει.
Όταν έφθασε στη Νάπολη, ένας καθηγητής του πανεπιστημίου που ήταν ο προορισμός του πήγε να τον υποδεχθεί στο αεροδρόμιο με την ανακοίνωση της επιτροπής του Νόμπελ. «Ήταν στα σουηδικά, αλλά είδα τη λέξη Νόμπελ. Επεσα κάτω από έκπληξη και χαρά».
Για την Ελφρίντε Γέλινεκ, την αυστριακή συγγραφέα, η βράβευση ήταν μία μεγάλη έκπληξη: «Νόμιζα ότι είχα μία μαύρη τρύπα στο κεφάλι».
Η Βρετανίδα Ντόρις Λέσινγκ (Νόμπελ Λογοτεχνίας 2007) και ο γερμανός Ράινχαρντ Σέλτεν (Νόμπελ Οικονομίας 1994) έμαθαν την είδηση κατά την επιστροφή τους από τα καθημερινά ψώνια από τους δημοσιογράφους που τούς περίμεναν μπροστά στην πόρτα τους.
Sent at 2:27 PM on Thursday