Τελικά, τι θέλουμε;

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα των Ελλήνων σήμερα; Η χρεοκοπία του Κράτους ή η πνευματική χρεοκοπία; Συνεχώς,...

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα των Ελλήνων σήμερα; Η χρεοκοπία του Κράτους ή η πνευματική χρεοκοπία;
Συνεχώς, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, μιλούν για μειώσεις μισθών και συντάξεων, για υποβάθμιση των κοινωνικών δομών του Κράτους, για την διαφθορά στις τάξεις του δημοσίου και των επαγγελματιών, για την ανυπαρξία της παραγωγικότητας, για την ανάγκη να πάρουμε την σωτήρια δόση από τους δανειστές.
Από την απέναντι όχθη, οι πολίτες, ζητούν να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να μην υποβαθμιστούν οι κοινωνικές δομές κυρίως στην Υγεία και την Παιδεία, να τιμωρηθούν
οι πολιτικοί και οι δημόσιοι λειτουργοί που ήταν επίορκοι, να μην απολυθεί κανείς από το δημόσιο.
Δεν αναφέρονται από κανένα πολιτικό ή δημοσιογράφο, τα πραγματικά αίτια κατάρρευσης του πολιτικού και οικονομικού οικοδομήματος της Ελλάδας. Δεν προτείνει κανείς κάποια λύση έστω κι επώδυνη, μια λύση που θα δώσει προοπτική ανάπτυξης στη χώρα, που θα κάνει την Ελλάδα ισχυρό Κράτος που όλοι θα σέβονται. Γιατί άραγε;
Κι αν μεγάλες αυτοκρατορίες κατέρρευσαν από επιθέσεις εχθρικών δυνάμεων, η Ελλάδα του 21ου αιώνα κατέρρευσε κυρίως λόγω της πολιτιστικής της διαφθοράς. Υπήρξε και υπάρχει πνευματική διαφθορά που εμποδίζει τους πολίτες να δουν άλλους δρόμους, άλλες λύσεις, εκτός από αυτές που προτείνει η εξουσία.
Δεν θα αναφερθώ στα εγκλήματα που συνειδητά έκαναν πολιτικοί και άνθρωποι του «πνεύματος» σε βάρος της Ελληνικής Γλώσσας, της Ιστορίας, της Παιδείας μας γενικότερα, γιατί αυτά είναι σε πολλούς γνωστά κι αποτελούν μερικές από τις αιτίες που μεταλλάχτηκαν οι Έλληνες από ενεργοί πολίτες σε άβουλα όντα. Αξίζει όμως να ανοίξουμε μία νέα σελίδα, που θα ασχοληθεί με την πνευματική αναγέννηση της Ελλάδας, μια αναγέννηση που αν πραγματοποιηθεί, θα οδηγήσει και στην οικονομική αναγέννηση, στην οικονομική ανάπτυξη.
Αξίζει να αναρωτηθούμε, γιατί η χώρα η οποία γέννησε την δημοκρατία, που μετέδωσε τον πολιτισμό στην ανθρωπότητα, που χιλιάδες λέξεις της κυριαρχούν στο λεξιλόγιο των επιστημών, δεν παράγει πολιτισμό.
Θα πει κανείς ότι εδώ σταματήσαμε να παράγουμε βασικά είδη διατροφής επειδή μας δίνουν οι « Ευρωπαίοι εταίροι μας» επιδοτήσεις για να καθόμαστε, θα παράγουμε πολιτισμό, θα παράγουμε ανάπτυξη;
Εισάγουμε σχεδόν όλα τα βασικά είδη διατροφής που έτσι και μας τα κόψουν θα πεθάνουμε από την πείνα! Ερευνήστε για πόσες ημέρες φθάνει το αλεύρι στην Ελλάδα για να τρώμε το ψωμί. Θα τρομάξετε!
Σε όποια χώρα παράγεται Πολιτισμός, τότε σίγουρα εκεί θα βρείτε και ανάπτυξη.
Όσες χώρες κατάφεραν να εντάξουν στην δύναμή τους τα καλύτερα μυαλά του κόσμου, είτε ήταν γηγενείς είτε ξένοι, οδηγήθηκαν με ταχύτατους ρυθμούς στην ανάπτυξη.
Όσες χώρες επέτρεψαν να φύγουν για την ξενιτιά τα φωτεινά μυαλά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην επικράτειά τους, μαράζωσαν. Γιατί άξια και τιμημένη είναι η εργατιά κι η αγροτιά όμως άξια και τιμημένη είναι και η επιστημονική κοινότητα και οι άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων.
Εμείς στην Ελλάδα είμαστε σε κώμα. Είμαστε ένα σώμα που απώλεσε τα βασικά κέντρα λειτουργίας του, τους επιστήμονες, τους καλλιτέχνες, τους ανθρώπους του πνεύματος.
Ποιος θα «γεννήσει» το νέο, το προοδευτικό, το ανατρεπτικό, το ελιξίριο της αιώνιας νεότητας, παραγωγικότητας ιδεών και οραμάτων, όταν τα φωτεινά μυαλά, ο ξεχωριστοί άνθρωποι, έφευγαν και φεύγουν στο εξωτερικό γιατί δεν μπορούν να προκόψουν στην Ελλάδα, γιατί τους αποβάλει το σύστημα;
Ποιος θα οδηγήσει έναν λαό στον σίγουρο δρόμο της προόδου και της ανάπτυξης αν αυτοί που σήμερα αυτοαποκαλούνται «οδηγοί του λαού» έχουν αποδειχθεί, όχι απλά ακατάλληλοι αλλά επικίνδυνοι;
Κι αν το μόνο μέλημά μας είναι η εξασφάλιση της τροφής, του άνυδρου μεροκάματου, της απόλαυσης, του μιμητισμού, σε τι διαφέρουμε από τα ζώα που υποτάσσονται στον αφέντη που τους παρέχει τροφή και στέγη;
Αν το μόνο μέλημά μας είναι να πάρουμε κι άλλα δανεικά από τους «κουτόφραγκους» κι όχι να εκμεταλλευτούμε τον όποιον πλούτο μας, να στρωθούμε στην δουλειά, να ξεκινήσουμε να παράγουμε αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα μειώνοντας τις εισαγωγές όσο μπορούμε περισσότερο, τι θα καταφέρουμε άραγε; Να ζητάμε σε λίγο κι άλλο δάνειο;
Τελικά τι θέλουμε;
Αν διαλέξουμε τον εύκολο δρόμο του προαγωγού, που επιτρέπει στον πελάτη να βγάζει τις πιο άγριες ορέξεις του πάνω στο πολύπαθο κορμί της εταίρας μόνο και μόνο για να εισπράξει το όποιο τίμημα, τότε αδιαμαρτύρητα θα πρέπει να δεχθούμε και τις προτάσεις της Τρόϊκα αφού μας πληρώνει για να εκμεταλλεύεται το βασανισμένο και πληγωμένο κορμί της Ελλάδας.
Αν διαλέξουμε τον δύσκολο δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου, τότε όλοι πρέπει να κάνουμε τις θυσίες που μας αναλογούν, γνωρίζοντας πως μετά από καιρό ο ουρανός δεν θα έχει σύννεφα, πως τα παιδιά μας θα ζουν σε μια χώρα περήφανη, ανεξάρτητη.
Οφείλουμε λοιπόν να γίνουμε και πάλι οργανωμένη και υγιής κοινωνία. Όπου όλα τα μέλη της θα λειτουργούν αρμονικά, βάσει κανόνων.
Οφείλουμε να ερευνήσουμε, να ανακαλύψουμε και να αναδείξουμε τους πολιτικούς εκείνους που μπορούν να οδηγήσουν την χώρα και τους πολίτες της μακριά από τα σκληρά νύχια της χρεοκοπίας.
Οφείλουμε να αγκαλιάσουμε τους νέους και να τους δώσουμε την ευκαιρία να αποδείξουν με την δουλειά τους, με τις γνώσεις τους, ότι μπορούν να προσφέρουν στην πατρίδα τους.
Οφείλουμε να δούμε την γυναίκα μας, τα παιδιά μας, τον γείτονα, τον συνάδελφο, τον κόσμο γενικότερα με μια άλλη ματιά.
Οφείλουμε να πείσουμε τον εαυτό μας και μετά τους άλλους ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Και τότε θα έχουμε κάνει το πρώτο αλλά και τόσο αποφασιστικό βήμα…