Περί Ταγμάτων Εφόδου

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς   ”Η κυβέρνηση δεν θα ανεχτεί τάγματα εφόδου”… Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός ΠΡΟΠΟ στη Βουλή. Από τότε ...

Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς 
”Η κυβέρνηση δεν θα ανεχτεί τάγματα εφόδου”… Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός ΠΡΟΠΟ στη Βουλή. Από τότε όλοι και ιδίως η αριστερά που θυμάται να το παίζει πατσιφίστρια μόνο όταν την βολέυει, μιλάνε για τάγματα εφόδου χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς ήταν τα τάγματα εφόδου. Πίσω όμως από αυτή την συζήτηση υποκρύπτεται η πρόθεση να κατηγορηθεί για ναζιστικές πρακτικές συγκεκριμένος πολιτικός χώρος και αυτό από ανθρώπους που σκοπίμως παραλείπουν να αναφέρουν την Ιστορική αλήθεια.
Στην Γερμανία του μεσοπολέμου Τάγματα Εφόδου διατηρούσαν όλες οι κομματικές παρατάξεις και συγκρούονταν μεταξύ τους με πάρα πολλά θύματα…
Τα S.A. ή τάγματα εφόδου (STURMABTEILUNG) ήταν η μετεξέλιξη των FREICORPS. Όταν ο προδομένος Γερμανικός στρατός γύριζε από τον πόλεμο στον οποίο συνάντησε μια Κομμουνιστική επανάσταση οργανωμένη από Εβραίους Μπολσεβίκους (Ρόζα Λούξεμπουργκ, Κάρλ Λίμπνεχτ και Κούρτ Άισνερ) σε πλήρη εξέλιξη… Τα FREICORPS απαρτίζονταν από απόστρατους αξιωματικούς. Αυτοί ανέλαβαν να καταπνίξουν την Μπολσεβικική ανταρσία και το κατάφεραν με επιτυχία. Τα S.A. ιδρύθηκαν λίγο πιο μετά στα 1921 για να αποτελέσουν την ομάδα περιφρούρησης στις ομιλίες του Χίτλερ αρχηγού του NSDAP που μετρούσε ήδη δύο χρόνια ζωής. Στην αρχή της πορείας τους τα SA στελεχώθηκαν από άνδρες των FREICORPS.
Οι συγκρούσεις στους δρόμους ήταν καθημερινό φαινόμενο στην Γερμανία του μεσοπολέμου και συχνά μια διαδήλωση ή μια πολιτική συγκέντρωση κατέληγε πεδίο μάχης μεταξύ Εθνικιστών και Κομμουνιστών. Όλα τα κόμματα της περιόδου αυτής -που ονομάστηκε Δημοκρατία της Βαιμάρης- είχαν τις δικές τους παραστρατιωτικές οργανώσεις, τα δικά τους τάγματα εφόδου. Το αίμα έρεε άφθονο….
Ενδεικτικό είναι ότι μόνο στις εκλογές του 1932 -στις οποίες ο Χίτλερ κατέκτησε την πλειοψηφία- υπήρξαν περίπου 70 νεκροί, 30 από τους εθνικοσοσιαλιστές και 35 από τους Κομμουνιστές. Τελικά τα S.A. του Χίτλερ, του Γκαίρινγκ και του Ρέμ επικράτησαν στους δρόμους της Βαϊμάρης και οδήγησαν το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα στην εξουσία.
Ποιά χρήσιμα συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε εμείς σήμερα συγκρίνοντας την Δημοκρατία της Βαϊμάρης με την σημερινή Ελλάδα;
Καταρχάς, εκτός από τις ό,ποιες οικονομικοκοινωνικές ομοιότητες (φτώχεια, ανεργία, πείνα, άστεγοι, εξαθλιωμένοι κ.λ.π.) είναι φανερό ότι δεν έχουμε παραστρατιωτικές ομάδες με στολή και οπλισμό. Όχι ακόμα τουλάχιστον! Εκτός αν κάποιος εννοεί ως τέτοια ομάδα την γνωστή περιφρούρηση από γυμνασμένα αγόρια που χρησιμοποιεί -και δικαίως- η Χρυσή Αυγή στις συγκεντρώσεις της…
Δεν υπάρχει όμως σύγκριση με τα S.A…. Πραγματικά, αν όντως υπήρχαν τάγματα εφόδου, θα το είχαν πρώτοι απ’ όλους αντιληφθεί οι γνωστοί άγνωστοι μπαχαλάκηδες που καίνε την Αθήνα και οι Μαύροι πρεζέμποροι που πουλάνε τα ναρκωτικά τους ”μέρα-μεσημέρι” στο κέντρο της Αθήνας.
Κατά δεύτερον, θα έπρεπε η κυβέρνηση να ασχοληθεί κάπως και με τα άλλα κόμματα που διατηρούν ομάδες περιφρούρησης. Θα έπρεπε να ρίξει μια ματιά στα γνωστά σε όλους μας ΚΝΑΤ ας πούμε, την γνωστή ομάδα περιφρούρησης του ΚΚΕ, την οποία και απολαύσαμε σε πλήρη ανάπτυξη εφόδου και με άρτιο εξοπλισμό στα γεγονότα του Οκτωβρίου 2011 έξω από την Βουλή. Αλήθεια, τι απέγινε ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ που ο φακός έπιασε σε φάση ”δράσης” εναντίον αριστεριστών;
Για να σοβαρευτούμε λίγο, επειδή από την στιγμή που η Χρυσή Αυγή εισήλθε στο κοινοβούλιο άρχισαν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις περί Βαϊμάρης και ταγμάτων εφόδου, πρέπει να θυμίσουμε την εντελώς λάθος αντιμετώπιση του εθνικοσιαλιστικού φαινομένου από την αριστερά αλλά και από την συντηρητική δεξιά της Γερμανίας.
Η μεν αριστερά το KPD πίστευε ότι αργά ή γρήγορα οι εργάτες θα καταλάβουν τον αντιδραστικό ρόλο του NSDAP και θα στραφούν μαζικά στους κομμουνιστές, η δε συντηρητική δεξιά πίστευε ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον Χίτλερ και τους εθνικοσοσιαλιστές σαν μακρύ χέρι των Γιούνκερς (Γερμανοί μεγαλοκτηματίες) και των βιομηχάνων στην πάταξη των Κομμουνιστών…
Όμως, απέτυχαν οικτρά και οι δύο στις εκτιμήσεις τους. Οι κομμουνιστές είδαν με έκπληξη την εργατική τάξη της Γερμανίας να τους γυρίζει την πλάτη και να ακολουθεί μαζικά τον Χίτλερ (ειδικά μετά το 1935 όπου οι γερμανοί εργάτες είδαν τεράστια βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου), οι δε Γιούνκερς και βιομήχανοι είδαν τον Χίτλερ να μοιράζει τα κτήματά τους σε ακτήμονες και να βάζει επιτρόπους και επιτηρητές στα εργοστάσιά τους. Αρκετοί από αυτούς, όπως ο Thyssen, εγκατέλειψαν την Γερμανία μη μπορώντας να προσαρμοστούν στην νέα κατάσταση.
Το ίδιο άστοχες όπως και τότε είναι οι εκτιμήσεις των καθεστωτικών κομμάτων για την Χρυσή Αυγή. Οι διάφοροι τυχάρπαστοι και χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο πολιτικοί αντιπρόσωποι του Έθνους αδυνατούν να εννοήσουν τη ιστορία και εξακολουθούν να πιστεύουν παρόμοια πράγματα με τους Γερμανούς συναδέλφους τους του 1933. Στο μεταξύ η Χρυσή Αυγή κάνει υπέροχα την δουλεία της, διεμβολίζοντας το σύστημα και από αριστερά και από δεξιά…
Τα τάγματα εφόδου υπήρξαν μια ιστορική αναγκαιότητα στην ταραγμένη περίοδο της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Σήμερα δεν ζούμε στον μεσοπόλεμο και ούτε η Ελλάδα είναι Βαϊμάρη. Εφόσον μετέχει στην Ε.Ε. δύσκολα θα αφεθεί να περιέλθει σε περιπέτειες τύπου Βαϊμάρης. Όμως, οι πολίτες ενεργοποιούνται -και αυτό μας έχουν δείξει τα τελευταία γεγονότα με τους λαθρομετανάστες σε Κόρινθο και Πάτρα -στην κατεύθυνση της αυτοπροστασίας και της περιφρούρησης της περιουσίας τους, όπου το Κράτος αποδεικνύεται ανεπαρκές.
Ποιός θα μπορέσει να τα βάλει με τους πολίτες ζητώντας τους και τα «ρέστα», όταν τους έχει υποσχεθεί «ανακατάληψη των πόλεων» και αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ και αντί αυτού τους προσφέρει ανεπαρκείς επιχειρήσεις σκούπα και διασπορά του προβλήματος, μέσω των κέντρων κράτησης, σ όλη την επικράτεια;
εφημ. “Ελεύθερη Ώρα”