Πικραμμένος: «Εξετάστε τη συνταγματικότητα των οριζόντιων φορολογικών μέτρων»

Τη συνταγματικότητα των οριζόντιων φορολογικών μέτρων, καλεί ο Παν. Πικραμμένος να εξετάσουν οι συνάδελφοί του στο Ανώτατο Ακυρω...

Τη συνταγματικότητα των οριζόντιων φορολογικών μέτρων, καλεί ο Παν. Πικραμμένος να εξετάσουν οι συνάδελφοί του στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο.
Από τον Βόλο ο πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός και τέως πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Παν. Πικραμμένος, προτρέπει τους συναδέλφους του στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο να κάνουν «το επόμενο βήμα» και να εξετάσουν σε βάθος τη συνταγματικότητα των νέων «οριζόντιων μέτρων» που επιβάλλει το δεύτερο Μνημόνιο, καθώς δεν είναι επιτρεπτό η οικονομική επιβάρυνση από τα φορολογικά μέτρα να κατανέμεται σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών (μισθωτών, συνταξιούχων κ.λπ.), ενώ την ίδια στιγμή να ευνοούνται άλλες κατηγορίες ασυνεπών πολιτών.
Ειδικότερα, στο πλαίσιο των εορτασμών του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, προστάτη του δικαστικού σώματος, θα πραγματοποιηθεί σήμερα το βράδυ, στις 8 μ.μ., εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο της Μητροπόλεως του Βόλου σε συνεργασία με το Δικηγορικό Σύλλογο Βόλου, με κεντρικό ομιλητή τον κ. Πικραμμένο. Το θέμα της ομιλίας είναι: «Δίκαιο και Οικονομία, συγκοινωνούντα δοχεία ή αυθύπαρκτες κοινωνικές συνιστώσες», σύμφωνα με το newsit.gr
Ο τέως πρωθυπουργός αρχικά θα αναλύσει τις θεωρίες δύο αντίθετων νομικοφιλοσοφικών Σχολών που αναπτύχθηκαν για την είσοδο ή μη του δικαίου στα κοινωνικά συστήματα (οικονομία, πολιτική, πολιτισμός κ.λπ.) και στις ανθρώπινες κοινωνικές συμπεριφορές.
Ερχόμενος στην ελληνική πραγματικότητα, ο κ. Πικραμμένος θα αποτυπώσει τις σχέσεις οικονομίας και δικαίου έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί μέσα από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (τη λεγόμενη νομολογία).
Ειδική αναφορά θα κάνει ο κ. Πικραμμένος στη γνωστή απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ (668/2012), που έκρινε συνταγματικές και νόμιμες τις περικοπές αποδοχών, συντάξεων, επιδομάτων κ.λπ. οι οποίες επιβλήθηκαν με το πρώτο Μνημόνιο.
Πάντως, θα επισημάνει ότι το ΣτΕ σε ό,τι αφορά την επίμαχη αυτή απόφαση για το πρώτο Μνημόνιο, «δεν παρέλειψε να θέσει και τα όρια της δράσης του νομοθέτη, τόσο στην παρούσα όσο και σε μελλοντικές φάσεις της κρίσεως».
Συγκεκριμένα, η απόφαση αυτή, όπως θα επισημάνει ο Π. Πικραμμένος, αναφέρει ότι «σε περιπτώσεις παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως δύναται ο νομοθέτης να θεσπίσει μέτρα περιστολής δαπανών που συνεπάγονται οικονομική επιβάρυνση μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού, πλην η δυνατότητα αυτή έχει ως όριο την καθιερούμενη από το άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων εκάστου, καθώς και την καθιερούμενη στο άρθρο 2 παράγραφος 1 του Συντάγματος αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».
Στο σημείο αυτό ο τέως υπηρεσιακός πρωθυπουργός θα τονίσει: «Τούτο σημαίνει ότι η επιβάρυνση αυτή πρέπει να κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών, απασχολουμένων τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και των ασκούντων ελευθέριο επάγγελμα. Και τούτο διότι, εν όψει και της καθιερουμένης στο άρθρο 25 παράγραφος 4 του Συντάγματος αξιώσεως του κράτους να εκπληρώνουν όλοι οι πολίτες το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων -κυρίως στο πεδίο της εκπληρώσεως των φορολογικών τους υποχρεώσεων- προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία».
Κατόπιν αυτών ο κ. Πικραμμένος θα τονίσει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις «το δικαστήριο ελέγχει σ’ ένα πρώτο επίπεδο τη συμβατότητα μέσων και σκοπών, στη συνέχεια ελέγχει τη συνταγματικότητα των επίδικων κανόνων χρησιμοποιώντας, μάλιστα, ακόμη ένα «μηχανισμό διαρθρωτικής σύζευξης», ήτοι την αρχή της αναλογικότητας, περαιτέρω επισημαίνει το τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος της φοροδιαφυγής και τέλος λειτουργεί, κατά την ανάλυση του Habermas (Σ.σ.: Jurgen Habermas, Γερμανός κοινωνιολόγος), ως ένα μέσο αντιστροφής της πορείας των πραγμάτων με τη θέσπιση ορίων στην ανεξέλεγκτη δράση της εξουσίας σε βάρος συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού, οι οποίες αποτελούν και την πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας».