Ελληνικό Μνημόνιο ανάπτυξης, ελπίδας και πραγματικής ελευθερίας

Η Τρόικα συνεχίζει να παρουσιάζεται ανένδοτη και δείχνει να τα θέλει όλα, ιδίως στα εργασιακά και τις απολύσεις. Εύλογα αναρωτιέται καν...

Η Τρόικα συνεχίζει να παρουσιάζεται ανένδοτη και δείχνει να τα θέλει όλα, ιδίως στα εργασιακά και τις απολύσεις. Εύλογα αναρωτιέται κανείς τι νόημα έχουν οι συγκεκριμένες εμμονές, όπως π.χ. στις απολύσεις σε μια χώρα που ήδη η ανεργία αγγίζει το 25%;- Τι κερδίζουν οι δανειστές από την χειροτέρευση των συνθηκών στον ιδιωτικό τομέα…
, τον οικονομικό παραλογισμό και την αύξηση των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα; Μα την εξαθλίωση των Ελλήνων!
Το θέμα είναι που πρέπει να φτάσουν οι απαιτήσεις της Τρόικα, για να ακουστεί επιτέλους το πρώτο «όχι» από ελληνικά χείλια… Πόσες προκλήσεις θα αντέξει ακόμα το «πετσί» ορισμένων, προκειμένου να ταραχτεί έστω και μια σταγόνα ελληνικό αίμα στα σπλάχνα τους. Η ηττοπάθεια δεν χωράει στην πολιτική, αφού όλοι διψούν για εξουσία, όπως έγραφε ο Μακιαβέλι.
Πράγματι η Ευρώπη αφέθηκε ακόμα μία φορά στην Γερμανία ή η παγκόσμια διαπλοκή άφησε τέτοια περιθώρια, προκειμένου να οδηγηθεί η «γηραία ήπειρος» στο αδιέξοδο και οι μεγάλο-ιδιώτες με την υπέρ-πολυεθνική να επιβάλλουν την «λύση».
Πράγματι η Γερμανία δανείζεται με επιτόκιο από 0.5-1.5% και δανείζει με 5%, κερδίζοντας από τους τόκους δισεκατομμύρια. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα ελλείμματα του Νότου «γεννούν» τα πλεονάσματα της Γερμανίας, μιας και όλοι δανείζονταν, έτσι ώστε να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα. Πράγματι η Γερμανία, όχι μόνο δεν καλλιέργησε κλίμα αλληλεγγύης στην Ευρώπη, αλλά στοχοποίησε τους Έλληνες, που τόσο «ζηλεύει» την δημιουργικότητά τους (αν θελήσουμε οι ίδιοι να την αναπτύξουμε) η δυτική «διανόηση».
Τα σχέδια υπάρχουν προφανώς. Ωστόσο τίποτα δεν επιβάλλεται με το ζόρι. Στην πολιτική υπάρχουν άγραφοι κανόνες, που δεν παραβιάζονται, εφόσον υπάρχει αποφασιστικότητα εκ μέρους ενός κράτους.
Δεν φταίνε οι ξένοι που διατηρούμε ακόμα μέχρι σήμερα ένα υπερτροφικό και σπάταλο κράτος με κύριο χαρακτηριστικό το ρουσφέτι, κατάλοιπο της οθωμανικής σκλαβιάς. Ένα κράτος που αρνείται πεισματικά την βαθιά ρήξη με τον κομματισμό, τον ανώριμο συνδικαλισμό και την «κοινωνία της αρπαχτής».
Γιατί δεν ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα; Που είναι τα κονδύλια που θα γίνονταν επενδύσεις και θέσεις εργασίας; Γιατί εξανεμίστηκαν τα τρία πακέτα Ντελόρ;
Θέλετε κι άλλες αλήθειες; Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που υπάρχουν σκάνδαλα αλλά όχι ενοχή, που υπάρχουν μαϊμού συντάξεις και υπέρογκοι φόροι που σκοτώνουν την επιχειρηματικότητα. Είμαστε ο μόνος λαός που επιτρέπει με την στάση του σε διανοούμενους και καλλιτέχνες της πλάκας να βεβηλώνουν ιερά και όσια του Ελληνισμού, που αποτελούν τον φάρο για την παγκόσμια αναγέννηση του πλανήτη στα πλαίσια της πραγματικής ελευθερίας του «σκέπτεσθαι και πράττειν».
Όπως καταλαβαίνετε η χώρα έχει ανάγκη από τολμηρούς και συγκροτημένους πολιτικούς με συγκεκριμένες θέσεις που θα εκπονήσουν μια στοιχειώδη εθνική στρατηγική και θα υπογράψουν ένα δικό μας Μνημόνιο ανάπτυξης, ελπίδας και πραγματικής ελευθερίας.
Κίμων Γεωργακάκης,
Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr