GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Εργαλείο απομύζησης και κινεζοποίησης το χρέος...

Από το www.eksegersi.gr Τι έχει αλλάξει στη διαμόρφωση του ελληνικού κρατικού χρέους ανάμεσα στο Μάρτη και το Σεπτέμβρη του 2012; Τίποτ...

Από το www.eksegersi.gr
Τι έχει αλλάξει στη διαμόρφωση του ελληνικού κρατικού χρέους ανάμεσα στο Μάρτη και το Σεπτέμβρη του 2012; Τίποτα απολύτως. Ούτε κάποιο κρυφό χρέος ανακαλύφτηκε ούτε νέος δανεισμός από τις «αγορές» υπήρξε. Κι όμως, οι εαρινές «προβλέψεις» του ΔΝΤ διαφέρουν από τις φθινοπωρινές του «προβλέψεις» όσο η μέρα και η νύχτα. Οι προβλέψεις του Σεπτεμβρίου 2012 διαφέρουν απ’ αυτές του Μαρτίου 2012 πάνω από 20 ποσοστιαίες μονάδες. Δεν πρόκειται, δηλαδή για καμιά ψιλοδιόρθωση, που θα ήταν ανεκτή, αλλά για μια ριζικά διαφορετική «πρόβλεψη». Και βέβαια, κάθε οικονομολόγος που σέβεται τον εαυτό του δε θα τολμούσε να βαφτίσει πρόβλεψη αυτά τα ρεζιλίκια. Πολιτικό παιχνίδι ναι, επιστημονική πρόβλεψη όχι.

Το Μάρτιο, οι «προβλέψεις» του ΔΝΤ ταυτίζονταν με το σχέδιο βάσει του οποίου έγινε το περιβόητο PSI και το Μνημόνιο-2. Πάντοτε οι αποφάσεις που παίρνονται σ’ αυτό το πεδίο έχουν ως βάση τους κάποια έκθεση του ΔΝΤ. Φυσικά, πρόκειται για έκθεση που γράφεται κατά παραγγελία. Οσοι παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις θυμούνται, ασφαλώς, ότι το λεγόμενο «ελληνικό πρόγραμμα» δεν έβγαινε με βάση την έκθεση του ΔΝΤ που παρουσιάστηκε στο Eurogroup του Φλεβάρη. Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ πήραν εντολή να φτιάξουν άλλη έκθεση, η οποία με βάση το συγκεκριμένο ύψος «κουρέματος» και το συγκεκριμένο ύψος δανείων που θα δίνονταν στο ελληνικό κράτος, θα «απεδείκνυε» ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2020 θα ήταν ίσο με το 120% του ΑΕΠ. Βάσει αυτής της έκθεσης πάρθηκαν οι αποφάσεις και υπογράφτηκε το Μνημόνιο-2.
Φυσικά, επρόκειτο για έκθεση-μαϊμού. Η βασική της παραδοχή ήταν πως από το 2013 μέχρι το 2020 το ελληνικό ΑΕΠ θα αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό 2,5%! Ηδη, η πρόβλεψη για το 2013 έχει γίνει πλέον -5%, που σημαίνει ότι αρνητικό (υφεσιακό) θα είναι και το 2014 (και βλέπουμε).
Και τι άλλαξε από το Μάρτη μέχρι το Σεπτέμβρη, ώστε το ΔΝΤ να διορθώνει τόσο προκλητικά τις «προβλέψεις» του; Καταρχάς, δεν είμαστε σε θέση να πούμε αν και οι φρέσκιες «προβλέψεις» του ΔΝΤ είναι επιστημονικά ορθές. Το λέμε όσο γίνεται πιο κομψά, γιατί είναι βέβαιο πως και αυτές οι «προβλέψεις» είναι στηριγμένες σε αυθαιρεσίες και σκοπιμότητες. Το ΔΝΤ δεν είναι ο ισχυρός πόλος της τρόικας; Η τρόικα και ο «πολύς» Πολ Τόμσεν δεν άλλαζαν κάθε τρεις μήνες τις προβλέψεις τους για την πορεία εκτέλεσης του πρώτου Μνημόνιου και την εξέλιξη των βασικών οικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας; Γιατί, λοιπόν, να δώσουμε βάση στις νέες «προβλέψεις» τους;
Πολιτικοί είναι οι λόγοι που οδήγησαν το ΔΝΤ σ’ αυτή την τόσο θεαματική αναθεώρηση. Λόγοι που έχουν να κάνουν με τσύγκρουση ανάμεσα στο αγγλοσαξονικό χρηματιστικό κεφάλαιο, το οποίο ελέγχει εν πολλοίς το ΔΝΤ, και το γερμανικό χρηματιστικό κεφάλαιο, το οποίο κυριαρχεί στην Ευρωζώνη. Το ΔΝΤ βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Γερμανία και τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας χρησιμιοποιούνται σαν όπλα σ’ αυτή τη σύγκρουση.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το χρέος έχει εργαλειοποιηθεί. Οταν οι προβλέψεις για το χρέος χρησιμοποιούνται με τόσο χυδαίο τρόπο σε μια πολιτική διαμάχη ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία, μπορούμε να καταλάβουμε πώς ακριβώς χρησιμοποιούνται έναντι της Ελλάδας.
Οταν υπογράφτηκε το πρώτο Μνημόνιο, οι πάντες –πλην αυτής εδώ της εφημερίδας– μιλούσαν για «κρίση χρέους», η οποία έχει ανάγκη από κάποια διαχείριση, κυρίως με σκληρή δημοσιονομική πολιτική. Εμείς υποστηρίξαμε ότι η κρίση χρέους είναι σύμπτωμα μιας τυπικής καπιταλιστικής χρήσης. Εντοπίσαμε ότι τα 110 δισ. του πρώτου δανείου ήταν ποσό ίσο με το ποσό των ομολόγων ελληνικού δημοσίου που έληγαν την περίοδο αναφοράς. Δηλαδή, στην πραγματικότητα γινόταν αντικατάσταση του παλιού χρέους με νέο. Η ίδια αντιστοιχία υπάρχει και ανάμεσα στα νέα δάνεια των 130 δισ. (που δεν είναι ακριβώς τόσα) και στις λήξεις ομολόγων ελληνικού δημοσίου στη νέα περίοδο αναφοράς. Σημειώσαμε, μάλιστα, ότι και μετά το «κούρεμα» μένει ένα ποσό χρέους το οποίο δεν καλύπτεται και γι’ αυτό θ’ απαιτηθούν νέα δάνεια.
Το δημόσιο χρέος, λοιπόν, είναι ένα εργαλείο. Ενα εργαλείο, καταρχάς, για την απομύζηση κάθε πόρου του ελληνικού κράτους από τους διεθνείς τοκογλύφους, που δεν μοιάζουν μορφικά με τον σεξπιρικό Σάιλοκ, επί της ουσίας όμως είναι το ίδιο αδίστακτοι μ’ αυτόν. Μέσω του κρατικού προϋπολογισμού επιχειρείται η μεγαλύτερη και η πιο βίαιη αναδιανομή εισοδήματος που έχει γίνει σ’ αυτόν τον τόπο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ξεζουμίζουν το λαό με όλα τα μέσα για ν’ αποπληρώσουν τους τοκογλύφους του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου, ενώ παράλληλα ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν «μπιρ παρά» όλα τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, μεταξύ των οποίων και επιχειρήσεις που έφτυσε αίμα ο ελληνικός λαός για να χτιστούν, όπως η ΔΕΗ.
Παράλληλα, όμως, στο όνομα της αντιμετώπισης της «κρίσης χρέους», βρίσκεται σε εξέλιξη και μια εφιαλτική επιχείρηση «κινεζοποίησης» του ελληνικού λαού, μια επιχείρηση εργασιακής βαρβαρότητας. Τις επόμενες μέρες θα πληροφορηθούμε τα νέα μέτρα σ’ αυτόν τον τομέα, όπως ο καθορισμός του βασικού μισθού από το κράτος, με νόμο, το κόψιμο στο μισό της αποζημίωσης λόγω απόλυσης, η μετατροπή του εργάτη σε μηχανή, μέσω της απόλυτης «ευελιξίας» κτλ.
Ολα τούτα μας οδηγούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα. Για τα δεινά στα οποία υποβάλλεται ο ελληνικός λαός δεν φταίνε κάποιοι κακοί διαχειριστές, αλλά το ίδιο το σύστημα που αυτοί διαχειρίζονται. Δυο κόσμοι αντιπαρατίθενται σ’ έναν αγώνα ζωής και θανάτου. Μόνο που την πρωτοβουλία έχει ο κόσμος του κεφάλαιου. Καιρός ν’ απαντήσει ο κόσμος της εργασίας, εκείνοι που με τη δουλειά τους παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο και εισπράττουν μόνο βάσανα και αθλιότητα.
About these ads

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση