Cojones caramellos

Γράφει ο Απόστολος Μωραϊτέλλης Eπέζησε στην ιστορία. Κατέκτησε. Άφησε την Ελένη εκεί ψηλά στα τείχη της Τροίας να χαζεύει. Βγήκε στο στί...

Γράφει ο Απόστολος Μωραϊτέλλης

Eπέζησε στην ιστορία. Κατέκτησε.
Άφησε την Ελένη εκεί ψηλά στα τείχη της Τροίας να χαζεύει.
Βγήκε στο στίβο δείχνοντας τα. Κομμάτια δέρμα.
Η πανοπλία δεν έσωσε τον λιπόψυχο μονομάχο.
Γεννημένη να ακολουθεί, γκρέμισε το μύθο. Έδωσε τη μάχη.
Δεν λυπάται. Μπορεί να συγχωρεί. Χάρισμα των άξιων.
Σύγχρονες κοινωνίες. Πιο βάρβαρες. Πιο κυνικές.
Καταπίνουν τον αδύνατο. Ρουφάνε τον καρπερό.
Η επιβίωση άσκηση ζωής δύσκολη.
Άνθρωποι κομπάρσοι, σκιές στη φύση, έτοιμοι να παραδώσουν τα σύνορα τους. Ημερήσια διάταξη στην μεταγιάπικη εποχή.
Διαγωνισμός. Οσφυοκαμψία. Πεοθηλασμός. Γλοιώδης δουλικότητα.
Δεν ξεχωρίζουν αρσενικά από θηλυκά. Η απόλυτη βεβήλωση.
Καθημερινότητα στην αγορά. Ζουν ανάμεσα μας. Δείχνουν πετυχημένοι.
Είναι θνητοί. Δεν τα κάνουν όλοι. Κάποιοι μετράνε αλλιώς την επιτυχία.
Αυτή είναι και η περιουσία τους.
Το μυστικό αντιγήρανσης. Το ελιξίριο νεότητας.
Πίσω από τα ψηλά κτίρια στοιβάζονται οι σκλαβωμένες Αφροδίτες.
Παιχνίδια. Έρμαια της ιστορίας.
Βαφτίζει τον πόνο στα πάθη των φτηνών. Γεννιούνται σε κόσμο που ψάχνει να χαλάσει την αγνότητα τους. Σατανικό σχέδιο φέρνει την απειλή κοντά τους.
Υπάρχει και εκείνη. Μια γυναίκα.
Ένα λιβάδι γόνιμο, διαθέσιμο στον εργάτη που θα το αγαπήσει.
Θέλει να δώσει ζωή. Να την αγκαλιάσει.
Σκιά η μοναξιά της, ξυπνά μαζί της, φωνάζει την παρουσία της.
Μια μάχη ξεκινά άλλη μια ημέρα. Ένας πόλεμος. Εμφύλιος.
Θα γίνει λαμπερή. Θα μακιγιάρει τον τρόμο που πασχίζει να της σβήσει τη χαρά.
Θα σταθεί μπροστά στο καθρέφτη για μια ακόμη φορά, μέσα στα χρώματα που ακουμπούν το σώμα της.
Πηγή δύναμης για αυτούς που θα την προκαλέσουν.
Στην απέναντι όχθη βλέπουν τα υπέροχα στολίδια μιας γυναίκας που αγαπάει. Δεν παραδίνεται. Ξέρει την δύναμη της. Έχει περισσότερα όπλα.
Το μουνί της, είναι το βραβείο. Όχι το αντίτιμο.
Εξαργυρώνει τα κότσια της. Σε κόσμο που ψάχνει τον εύκολο δρόμο, εκείνη επιλέγει τον άλλο.
Μπορεί να κρατά όλους τους ρόλους που της ανάθεσε η ζωή.
Ένα ωράριο κυβερνά και κυβερνιέται από τάσεις αγοράς.
Μια πορεία μοναχική. Περιβάλλον αφιλόξενο για γυναίκα.
Γίνεται παιδική χαρά όταν βρίσκει παύσεις στον πόθο που συνωστίζεται γύρω της. Δεν έχει αντίπαλο στην προσήλωση της στο στόχο.
Χωρίς εμμονές, εγωπαθείς δογματισμούς κερδίζει επαγγελματική καταξίωση. Φέρνει ζωή αγκαλιάζοντας υπεύθυνα τις ώρες.
Σαν μηχανή μετατρέπει τα δάκρυα σε γέλιο.
Αλέθει τις τοξίνες που βαραίνουν την ανάσα της χαρίζοντας στιγμές που δεν ξεχνά ποτέ κανείς μας.
Οι εραστές. Μια σκέψη, ένα πρόσωπο, η μυρωδιά που δεν την εγκαταλείπει, σαν ένα μικρό επαναλαμβανόμενο θαύμα.
Μετράει το πάθος της, οδηγός για εκείνη, σύντροφος στο ένστικτο της.
Περνά δίχως να προκαλεί. Γύρω της χορό στήνουν τα ασήμαντα.
Ανεξάντλητα ρέει ο χρόνος πάνω της. Ζητάς προσκύνημα.
Απόγονος στη γραμμή της Θεάς Άρτεμις. Ζωντανή αχτίνα.
Φως μοναδικό λούζει το χρόνο. Διώχνει τις σκιές.
Τη λατρεύεις. Την σέβεσαι.
Είσαι από τους λιγοστούς αρσενικούς που έχουν επίγνωση της δύναμης της.
Ξέρεις πως για τους άλλους είναι μια ακόμα γκόμενα.
Ζεις.
Πατέρας της. Τρόμος η εικόνα του λίγου δίπλα σου.
Μεγάλωσες και με τέτοιους κοντά. Κουραδομηχανές. Μισούν την προσπάθεια. Ψάχνουν τον εύκολο δρόμο.
Θέλουν να μολύνουν το αγνό. Να κατακτήσουν δεν ψάχνουν.
Θέλουν απλά να τον χώσουν. Να γράψουν το ίχνος του ανδρισμού τους.
Η δειλία σαν ετικέτα φοριέται πάνω τους.
Κοινωνία χωρίς φραγμούς. Κρεμιέται σε πρωτοσέλιδα στα περίπτερα.
Χωρίς ντροπή ανέχεται ανισότητα και ρατσισμό. Η γυναίκα το πρώτο θύμα.
Σε όλα τα χρώματα.
Ξεχωρίζουν κάποιες. Χωρίς να κουβαλούν τη φυσική σακούλα με τα αρχίδια, τα ΄χουν και τα ακουμπούν.
Εκεί που πρέπει και χρειάζεται. Δύσκολα να μην τις καταλάβεις.
Στόχοι γίνονται σε δίποδα που μισούν την ιστορία.
Καημός για αφελείς εραστές.
Απωθημένο σε άλλους που γνώρισαν, μα δεν άξιζαν.
Πολύτιμες σύντροφοι στον πόλεμο.
Νικήτριες.
Οδηγούν στην επόμενη μέρα τον Κόσμο που δεν ψάχνει να σωθεί στην οθόνη της τηλεόρασης.