GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

3+1 προκλήσεις για τον επόμενο πρόεδρο...

Η ανάκαμψη της οικονομίας, το μέλλον του συστήματος Υγείας, τα πυρηνικά του Ιράν και οι έρευνες για νέα κοιτάσματα πετρελαίου. Καθώς...

Η ανάκαμψη της οικονομίας, το μέλλον του συστήματος Υγείας, τα πυρηνικά του Ιράν και οι έρευνες για νέα κοιτάσματα πετρελαίου.
Καθώς τα ποσοστά της ανεργίας παραμένουν υψηλά η ανάκαμψη της οικονομίας θα αποτελέσει ένα μεγάλο στοίχημα για τον νέο πρόεδρο. Το πλακάτ του διαδηλωτή στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα και στους δύο υποψηφίους: «Η Αμερική θέλει να δουλέψει – Καλές θέσεις εργασίας τώρα»
 
Οποιος και αν κερδίσει τις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου, η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη. Οπως εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ο Κένεθ Μάγερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν με ειδίκευση στην αμερικανική πολιτική, η μεγαλύτερη πρόκληση για τον νέο πρόεδρο θα είναι να συνεργαστεί με νομοθετικά σώματα τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα ανήκουν στο αντίπαλο κόμμα. «Αν εκλεγεί ο Ομπάμα, θα κληθεί να συνεργαστεί με τη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου την πλειοψηφία αναμένεται να έχουν οι Ρεπουμπλικανοί. Και αν εκλεγεί ο Ρόμνεϊ, θα πρέπει να συνεργαστεί με τη Γερουσία, η οποία αναμένεται ότι θα ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς» λέει ο Μάγερ. Η προοπτική μιας προβληματική συγκατοίκησης θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο το έργο του νέου προέδρου, ο οποίος θα βρεθεί «με το καλημέρα» αντιμέτωπος με τέσσερις μεγάλες προκλήσεις.
Ο πιο σημαντικός και ανηφορικός γολγοθάς θα είναι η ανάκαμψη της οικονομίας. Οπως εξηγεί ο Κένεθ Μάγερ, προς αυτόν τον σκοπό και οι δύο υποψήφιοι υπόσχονται μείωση της φορολογίας, ωστόσο το ζήτημα συνδέεται άμεσα με το έλλειμμα, το οποίο έχει αγγίξει πλέον το 1 τρισ. δολάρια. «Και οι δύο υποψήφιοι συμφωνούν ότι το ύψος του ελλείμματος δεν είναι βιώσιμο. Προτείνουν συνεπώς περικοπή ορισμένων δαπανών και αύξηση ορισμένων φόρων. Ωστόσο ο πρόεδρος δεν έχει την εξουσία να νομοθετήσει αυτές τις αποφάσεις. Το Κογκρέσο είναι αυτό που έχει αρμοδιότητα να ψηφίσει τέτοιους νόμους και η συνεργασία με το διχασμένο Κογκρέσο δεν θα είναι απλή υπόθεση» τονίζει.
Ο επονομαζόμενος νόμος «Obamacare» (σ.σ.: από τις λέξεις «Obama» και «Health care», δηλαδή «ασφάλιση υγείας») θα αποτελέσει… πονοκέφαλο για όποιον εκλεγεί. Θα δημιουργήσει για πρώτη φορά στις ΗΠΑ ένα σύστημα με στοιχεία ευρωπαϊκού ΕΣΥ. Δρομολογείται να τεθεί σε εφαρμογή το 2014, ωστόσο ο Ρόμνεϊ έχει δηλώσει ότι θα κάνει τα πάντα για να τον ακυρώσει. «Αυτό όμως δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, τη στιγμή που το Κογκρέσο είναι διχασμένο ανάμεσα σε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς» αναφέρει ο Μάγερ. Ταυτόχρονα, ακόμη και αν εκλεγεί ο Ομπάμα, το ζήτημα δεν θα είναι λιγότερο ακανθώδες. «Ο νόμος προβλέπει ότι οι εργοδότες που δεν παρέχουν ασφάλιση υγείας στους υπαλλήλους τους θα καταβάλλουν ειδικό πρόστιμο. Ωστόσο συχνά το πρόστιμο αυτό κοστίζει λιγότερο από την ίδια την ασφάλιση και είναι προς το συμφέρον του εργοδότη να αφήσει τον υπάλληλο ανασφάλιστο. Αν δούμε λοιπόν περί τα 50 εκατομμύρια ανθρώπους να χάνουν την ασφάλισή τους, η πίεση στον νέο πρόεδρο θα είναι πολύ μεγάλη» εκτιμά. Οποιος από τους δύο υποψηφίους και αν εκλεγεί θα έχει να αντιμετωπίσει δύο μέτωπα στην εξωτερική πολιτική: τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και την πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν. «Δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην προσέγγιση των δύο υποψηφίων. Και οι δύο θέλουν να αποσύρουν τα στρατεύματα από το Αφγανιστάν. Κανένας από τους δύο δεν επιθυμεί να ανοίξει νέο μέτωπο στο Ιράν, όμως αναγνωρίζουν ότι αν αναπτύξει πυρηνικά όπλα το Ιράν θα αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 διεθνή κίνδυνο. Και οι δύο μιλούν σιβυλλικά: ο Ομπάμα λέει “όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι”, ο Ρόμνεϊ “θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί”».
Τέλος, το ζήτημα της ενεργειακής αυτονομίας των ΗΠΑ είναι μία από τις βασικές προκλήσεις, καθώς και οι δύο υποψήφιοι υπόσχονται να μειώσουν τον βαθμό εξάρτησης από εισαγωγές πετρελαίου. Ωστόσο ο δρόμος προς την ενεργειακή αυτοδυναμία διαφέρει. «Ο Ομπάμα υποστηρίζει την έρευνα στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, ενώ ο Ρόμνεϊ τάσσεται υπέρ των ορυκτών καυσίμων» αναφέρει ο Μάγερ. Το μεγαλύτερο ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η αντιμαχία γύρω από τις άδειες εξόρυξης στη δημόσια ακίνητη περιουσία, καθώς «ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στις ΗΠΑ είναι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Κυρίως στη Δύση υπάρχουν αχανείς εκτάσεις που ανήκουν στο κράτος, πλούσιες σε ορυκτά. Για να εξορύξουν οι ιδιωτικές εταιρείες χρειάζονται άδειες και η χορήγησή τους αποτελεί ζήτημα-κλειδί για την αμερικανική οικονομία».

Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ντέιβιντ Κινγκ θεωρεί ότι οι εκλογές είναι κυρίως ένα δημοψήφισμα για την πολιτική του Ομπάμα
Οι μικρομεσαίοι θέλουν  να μοιάσουν στον Ρόμνεϊ

«Ο Ρόμνεϊ είπε στη μεσαία τάξη αυτό που ήθελε να ακούσει. Ειλικρινώς ή όχι, αδύνατον να γνωρίζουμε» λέει μιλώντας προς «Το Βήμα» ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Χάρβαρντ και συγγραφέας Ντέιβιντ Κινγκ. Και εκτιμά ότι ο μικρομεσαίος Αμερικανός «θέλει να γίνει σαν τον Ρόμνεϊ, πλούσιος».
Είναι ειλικρινής η στροφή του Ρόμνεϊ προς τη μεσαία τάξη;
«Στην αρχή της προεκλογικής του εκστρατείας ο Ρόμνεϊ ξεκίνησε ως πολύ Συντηρητικός, ελιτιστής και κυνικός και κατέληξε να προσπαθεί να φαίνεται πιο μετριοπαθής. Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε αν το άνοιγμά του προς τη μεσαία τάξη είναι προσχεδιασμένο ή αν πρόκειται για φυσική του εξέλιξη - και δεν θα το μάθουμε αν δεν εκλεγεί. Είναι όμως αυτό που έπρεπε να κάνει για να προσελκύσει τη μεσαία τάξη».
Ποια είναι η βασική υπόσχεσή του προς τον μέσο Αμερικανό;
«Ο Ρόμνεϊ είναι ένας άνθρωπος με πολύ μεγάλη προσωπική περιουσία και υποσχέθηκε στη μεσαία τάξη ότι κι εκείνη μπορεί να γίνει πλούσια. Στους Αμερικανούς δεν αρέσει να κοιτιούνται στον καθρέφτη και να λένε “είμαι προορισμένος να είμαι φτωχός ή να ανήκω στη μικρομεσαία ή στη μεσαία τάξη για την υπόλοιπη ζωή μου”. Θέλουν να φαντάζονται ότι η οικονομία θα γίνει αρκετά δυνατή ώστε να μπορούν να ζουν άνετα. Μπορεί ο Ρόμνεϊ να ανήκει σε μια μικρή ελίτ κροίσων, όμως οι περισσότεροι Αμερικανοί προσβλέπουν να γίνουν σαν κι εκείνον, πλούσιοι, αντί να συνεχίσουν να είναι αυτό που ο Ρόμνεϊ θεωρεί “πρόβλημα”».

Με ποια κριτήρια θα ψηφίσουν οι εκλογείς την Τρίτη;
«Οταν υπάρχει νυν πρόεδρος που ανανεώνει την υποψηφιότητά του, όπως τώρα, οι εκλογές μετατρέπονται σε δημοψήφισμα για τον ίδιο. Το θέμα δεν είναι ο Μιτ Ρόμνεϊ. Ο κόσμος θα κρίνει αν τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης του Ομπάμα ήταν αποδεκτά ή όχι. Τα κριτήρια γι’ αυτό είναι, με αξιολογική σειρά, πρώτον: πώς αντιμετώπισε την οικονομική κρίση. Σε αυτό οι περισσότεροι πιστεύουν ότι έχει κάνει μέτρια προς κακή δουλειά. Το δεύτερο αφορά την εξωτερική πολιτική και τον χειρισμό των ζητημάτων στη Μέση Ανατολή. Εδώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι έχει κάνει πολύ καλή δουλειά. Το τρίτο είναι οι κοινωνικές πολιτικές και κυρίως η μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας και ό,τι αφορά τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Εδώ οι απόψεις διίστανται».
Δημοσκόπηση
Οι Ελληνες στηρίζουν τον Ομπάμα
Υψηλό είναι το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινής γνώμης για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Οπως καταδεικνύει πανελλαδική έρευνα της Κάπα Research για «Το Βήμα», «πολύ» και «αρκετά» ενδιαφέρουν οι εκλογές το 54,8% των ερωτηθέντων. Οσο για τον νικητή, οι Ελληνες στηρίζουν «μονοκούκι» τον Μπαράκ Ομπάμα: σε ποσοστό 75,7% δηλώνουν ότι επιθυμούν να παραμείνει στον Λευκό Οίκο ο Δημοκρατικός νυν πρόεδρος για άλλη μία τετραετία.
Υποψήφιοι επί ματαίω…
Δεν έχουν ελπίδες, αλλά κόβουν κρίσιμες ψήφους

Αγωνίζονται για την τιμή των όπλων και δεν απειλούν άμεσα τον πανίσχυρο αμερικανικό δικομματισμό. Ομως οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι πρόεδροι των ΗΠΑ μπορούν να στερήσουν από τον Ομπάμα και τον Ρόμνεϊ λίγες αλλά κρίσιμες ψήφους σε μια τόσο αμφίρροπη αναμέτρηση όπως η εφετινή. Πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα ήταν η υποψηφιότητα του Ραλφ Νέιντερ, που το 2000 πήρε ποσοστό 2,7% στερώντας την προεδρία στον Δημοκρατικό Αλ Γκορ, από τον οποίο κυρίως «έκοψε» ψήφους.
Μεθαύριο αυτός που αναμένεται ότι θα χάσει ως και το 3% των δυνητικά ψηφοφόρων του από ανεξάρτητο υποψήφιο είναι ο Μιτ Ρόμνεϊ. Ο 59χρονος Νεοφιλελεύθερος ανεξάρτητος υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ Γκάρι Τζόνσον γνωρίζει καλά τον πολιτικό στίβο: υπήρξε κυβερνήτης στο Νέο Μεξικό και μέλος των Ρεπουμπλικανών και είναι γνωστός για τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του περί χαμηλής φορολογίας και για την εμμονή του σε θέματα προσωπικής υγείας, γυμναστικής και καλής φυσικής κατάστασης.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις περίπου 1% των ψήφων αναμένεται να πάρει η υποψήφια των αμερικανών Οικολόγων Πράσινων Τζιλ Στάιν. Την 62χρονη γιατρό και απόφοιτο του Χάρβαρντ στηρίζουν μεταξύ άλλων ο διάσημος γλωσσολόγος και πολιτικός ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι, καθώς και ο τιμημένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος Κρις Χέτζες. Η Στάιν πιστεύει στη δημιουργία θέσεων εργασίας στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για να αντιμετωπιστούν η ανεργία και η κλιματική αλλαγή.
Ο τρίτος ανεξάρτητος υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ προέρχεται από την Αριστερά. Ο 61χρονος δικηγόρος Ρόκι Αντερσον διετέλεσε δήμαρχος του Σολτ Λέικ Σίτι από το 2000 ως το 2008, περίοδος κατά την οποία έγινε διάσημος γιατί προσέλαβε μαζικά μειονοτικούς για δημοτικούς υπαλλήλους, ενίσχυσε τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και τα έβαλε με τις καπνοβιομηχανίες.  Τη φιλοδοξία να μετακομίσει στον Λευκό Οίκο έχει και ένας μάστορας της κομματικής «κωλοτούμπας». Ο Βέρτζιλ Γκούντι υπήρξε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων με τους Δημοκρατικούς (1997 – 2000) και έπειτα (ως το 2009) με τους Ρεπουμπλικανούς, εκλεγόμενος στην Πολιτεία της Βιρτζίνια. Κατά καιρούς, ο 66χρονος πολιτικός έχει προκαλέσει με τη χλιδάτη ζωή του, την απέχθειά του προς το Κοράνι, ενώ έχει καταγγελθεί για διαφθορά.
Ποιοι ψηφίζουν
Λιγότεροι λευκοί, λιγότεροι θρήσκοι, περισσότεροι αστοί

Τα τελευταία χρόνια μια ισχυρή αλληλουχία δημογραφικών δυνάμεων κινεί τις τεκτονικές πλάκες της αμερικανικής πολιτικής ζωής μετασχηματίζοντας το προφίλ του εκλογικού σώματος. Σύμφωνα με τις στατιστικές, οι ΗΠΑ έχουν πλέον λιγότερους λευκούς, λιγότερους θρήσκους και περισσότερους κατοίκους αστικών κέντρων. Παρατηρείται μάλιστα ρεύμα εσωτερικής μετανάστευσης προς τα νότια και τα δυτικά.
Μερικές από τις αλλαγές οφείλονται σε καθαρά δημογραφικούς παράγοντες. Για παράδειγμα, πέρυσι για πρώτη φορά η πλειονότητα των μωρών που γεννήθηκαν στην Αμερική δεν ήταν λευκά - προοιωνίζοντας έτσι ένα μέλλον στο οποίο οι λευκοί θα αποτελούν μειοψηφία.
Κάποιες αλλαγές συμβαίνουν πολύ γρήγορα: η αναλογία παιδιών που γεννήθηκαν εκτός γάμου στο διάστημα 2006-2010 ήταν διπλάσια από εκείνη των παιδιών που γεννήθηκαν το 2002, ενώ άλλες δεν είναι τόσο εμφανείς: στην ταχύτερα αυξανόμενη «θρησκευτική ομάδα» στις ΗΠΑ συγκαταλέγονται οι «άνευ θρησκεύματος» - που δεν σημαίνει αναγκαστικά «άθεοι». Το 1944 ήταν ένας στους 20, το 2004 ένας στους επτά και το 2024 αναμένεται να είναι ένας στους πέντε.
Φυσικά όλες αυτές οι αλλαγές έχουν τεράστιο πολιτικό αντίκτυπο. Παλαιότερα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στηριζόταν σχεδόν αποκλειστικά στην ψήφο των λευκών - αυτό είχε νόημα όταν οι λευκοί αποτελούσαν το 85% των ψηφοφόρων. Κατά τους τελευταίους τρεις εκλογικούς κύκλους όμως η ψήφος των λευκών έχει πέσει από το 80% το 2000 στο 74% το 2008. Με 50.000 νέους ισπανόφωνους να πληρούν κάθε μήνα τις προϋποθέσεις του εκλέγειν, η μακροπρόθεσμη τάση για τα ποσοστά της ψήφου των λευκών αναμένεται πτωτική. Ετσι, όσους περισσότερους μαύρους και ισπανόφωνους ψηφοφόρους αποξενώνουν οι Ρεπουμπλικανοί τόσο περισσότερους λευκούς θα χρειάζονται για να τους αντικαταστήσουν - και δεν υπάρχουν.  
Αρα προοδευτικά οι Ρεπουμπλικανοί θα αναγκαστούν είτε να πραγματοποιήσουν άνοιγμα προς την κοινωνία είτε να αποδεχτούν το γεγονός ότι το κόμμα τους θα είναι ολοένα και λιγότερο βιώσιμο.  

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση