Ποιον πραγματικά στηρίζουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι με τα δάνειά τους στην Ελλάδα;..

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης. Υπάρχει ένα πράγμα στο Μνημόνιο που δεν χρειάζεται να αναλυθεί παραπέρα. Είναι Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ συμφωνία...

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης.

Υπάρχει ένα πράγμα στο Μνημόνιο που δεν χρειάζεται να αναλυθεί παραπέρα.

Είναι Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ συμφωνία, ότι έχει τραγικές συνέπειες για την οικονομία και τη χώρα, και ότι ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΛΥΣΗ. Ακόμα και οι πιο ένθερμοι οπαδοί του Μνημονίου, το αποδέχονται υπό την αίρεση της επέλευσης της μελλοντικής σταδιακής του υποκατάστασης με μια πραγματική οικονομική ανάπτυξη, κι αυτό ανεξάρτητα από τη διαμάχη αν αυτό το «θείο» δώρο μπορεί να έρθει υπό καθεστώς Μνημονίου ή όχι, και ανεξάρτητα από τη διαμάχη, τι νόημα θα έχει αυτή η ανάπτυξη ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΙΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ –ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ-  ΝΑ ΚΑΤΡΑΚΥΛΗΣΕΙΣ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ. Αν υπάρχει μια εκτίμηση που καθίσταται βεβαιότητα, είναι πως όταν θα έχουμε φτάσει στο «μη περαιτέρω», ΤΟΤΕ θα είναι η στιγμή του θριάμβου της ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ. Τότε, που έχοντας φτάσει ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ της θάλασσας, ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ (ΕΞΩΓΕΝΩΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ) ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, όταν δεν θα μπορούμε να πατώσουμε κι άλλο, θ’ ανακράξει την μεγάλη της «επιτυχία» : «Επιτέλους, βάλαμε πάτο στο βαρέλι»! Θα εξυμνηθούν τότε, η «σημασία» της επιμονής τους στη θεωρία του μνημονιακού μονοδρόμου, των θυσιών του λαού, και ίσως ακόμα της «αλληλεγγύης των Ευρωπαίων εταίρων μας και του ΔΝΤ», και επίσης θα υποστηρίξουν ότι υπάρχει κι άλλος πάτος από κάτω που τον αποφύγαμε, κ.λπ., κ.λπ. Το χειρότερο όμως δεν θα είναι αυτό : θα είναι ότι θα υπάρχει πάντα ένα πρόθυμο ακροατήριο να επευφημήσει τέτοιες «λαμπρές» εξαγγελίες. Το τραγικό εδώ θα είναι αν αυτό το ακροατήριο θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι συνιστά μια πλειοψηφία και όχι μια ασήμαντη μειοψηφία.

Το ενδιαφέρον όμως κατά τη γνώμη μου είναι, να εξετάσει κανείς, αν το Μνημόνιο που τόσα δεινά φέρνει στην ελληνική οικονομία, αφήστε παράμερα τη κοινωνία, ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ.

Είναι προς το συμφέρον τους να μας προσφέρουν οικονομική «βοήθεια», που οδηγεί σε ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ της ελληνικής οικονομίας και συνεπώς την αύξηση της ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑΣ του λαβείν τους;

Κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι δεν το αντιλήφθηκαν από την αρχή, ότι δηλαδή η πολιτική τους που επιβάλουν στη χώρα, τελικά στρέφεται και εναντίον των δικών τους συμφερόντων, είναι δυνατό να μην το αντιλήφθηκαν στη πορεία, όταν επιμένουν το ίδιο έντονα να προβάλουν την «αναγκαιότητα» αυτής της πολιτικής;

Αν κανείς δεν αναζητά τις οικονομικές αλήθειες στα άστρα ή στα έγκατα της γης, νομίζω ότι κάποιος μπορεί να διαγνώσει με γυμνό οφθαλμό την απάντηση που αιωρείται όχι πολύ πάνω από το κεφάλι του.

Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ;

Είναι κάτι που δεν το βλέπουν;

Αμφιβάλλω.

Είναι κάτι που δεν το αντιλαμβάνονται;

Δεν το πιστεύω.

Αν λοιπόν βλέπουν και αντιλαμβάνονται το τι σημαίνει ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ η μνημονιακή πολιτική, τότε ΓΙΑΤΙ αρνούνται αυτή η πολιτική να υποκατασταθεί από μια άλλη πολιτική που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα βοηθούσε την Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θα βοηθήσει την Ελλάδα να αποφύγει την εξαθλίωση, διότι από μια οικονομία πεθαμένη και από μια κοινωνία εξαθλιωμένη ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι δεν πρόκειται να πάρουν ΤΙΠΟΤΑ;

Προς τι λοιπόν αυτή η επιμονή τους;

Αυτοί οι δανειστές ΠΟΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ;

Κατ’ αρχήν, ας προσπεράσουμε το επιχείρημα – ανέκδοτο, της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης μεταξύ εταίρων.

Ούτε αλληλεγγύη υπάρχει, ούτε εταίροι.

Υπάρχει δούναι και λαβείν μεταξύ ΣΥΝεταίρων.

Και το ερώτημα που μόλις θέσαμε παραπάνω, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, αν θυμηθούμε ότι οι δανειστές μας είναι άλλοι λαοί, άλλοι φορολογούμενοι άλλων κρατών της Ευρώπης.

(Για την οικονομία της συζήτησης, ας αφήσουμε γιατί ΤΕΛΙΚΩΣ υποκαταστάθηκαν οι αρχικοί ΙΔΙΩΤΕΣ δανειστές μας με ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ : νομίζω ότι καθένας μπορεί να «πονηρευτεί» την αιτία).

Αισθάνονται λοιπόν ΟΙ ΛΟΙΠΕΣ (ΠΛΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ) ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ – ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ότι ΕΝ ΤΕΛΕΙ διαχειρίζονται τα χρήματα των φορολογουμένων τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παίζοντας ΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ της Γερμανίας και της κυρίας Μέρκελ ή του κυρίου Σόϊμπλε, κάτι που τρεχόντως, όσο πλησιάζουμε προς τις γερμανικές εκλογές, αφού προηγούμενα παίχτηκε και η σκοπιμότητα των αμερικάνικων εκλογών, αυτά τα παιχνίδια δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα;

Ή μήπως ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥΣ πολίτες απλά έχουν μετατραπεί σε πιόνια της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του Βερολίνου, και καταβροχθίζουν αμάσητη την προπαγάνδα του Βερολίνου για το «ελληνικό πρόβλημα»;

Έχουν άραγε σκεφτεί ΟΙ (ΕΚΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ) ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ – ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, μήπως, λέω, μήπως, ΔΕΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΎΝ ΤΑ «ΕΞΟΔΑ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ» ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΕΝΤΙΟΝ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ, ΩΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΑΙΜΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΥΤΗΣ;

Η απάντηση είναι : ΔΕΝ χρηματοδοτείται κανένα χρέος και κανένα έλλειμμα της Ελλάδας.

Χρηματοδοτείτε, ΓΙ’ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ, το κόστος της αυτοκρατορικής επέκτασης της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Συνεπώς, οι κραυγές «αγανάκτησης» των κυβερνήσεων – δανειστών μας, είναι υποκριτικές, αν δεν έχουν αντιληφθεί ποιόν ακριβώς στηρίζουν.

Γιατί δέχονται ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ να αποτελεί και τη δική τους φωνή η φωνή της κυρίας Μέρκελ ή του κυρίου Σόϊμπλε;

Γιατί δέχονται ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ μια πολιτική που δεν επιτρέπει την ελληνική οικονομία να σταθεί στα πόδια της ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ τα χρήματά τους;

Οι κυβερνήσεις – δανειστές μας, ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ.

Φυσικά, mutatis mutandis, ΤΟ ΑΥΤΟ ισχύει και για τα δάνεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Διότι το ΔΝΤ διαχειρίζεται χρήματα ΚΡΑΤΩΝ, συνεπώς και άλλων φορολογούμενων πολιτών παγκοσμίως, εκτός των όσων ήδη μας δανείζουν.

Επομένως, οι έχοντες ύφος ογδόντα καρδιναλίων υπάλληλοι του ΔΝΤ στην Ελλάδα που μας επισκέπτονται και μας ελέγχουν, ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ, δεν θα πρέπει να ξεχνάνε, ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΚΑΜΙΑ «ΑΓΟΡΑ», και ότι θα πρέπει πάντα να μιλούν ΕΞ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ – ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΔΝΤ, εκ των πλέον ΥΠΕΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ, ανεξάρτητα τώρα, αν εξυπηρετεί τα συμφέροντα όχι ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, αλλά μάλλον των αγορών, στις οποίες, μέσω των πολιτικών του, υποτάσσουν ακριβώς αυτούς που χρηματοδοτούν την ύπαρξή του και τη λειτουργία του, και βεβαίως τις πλουσιοπάροχες αμοιβές των στελεχών του.

kafeneio-gr.blogspot.com