Του Θανάση Νικολαΐδη. ΣΥΝΟΔΕΙΑ υπευθύνων και…αρμοδίων η (νέα) λίστα Λαγκάρντ. Δεν μας τιμά, αλλά «στερνή μου γνώση» και «κάλλιο γαϊ...
ΣΥΝΟΔΕΙΑ υπευθύνων και…αρμοδίων η (νέα) λίστα Λαγκάρντ. Δεν μας τιμά, αλλά «στερνή μου γνώση» και «κάλλιο γαϊδουρόδενε…». Καθυστερεί η αντιπαραβολή της με την παλιά (κι ίσως έτσι πρέπει), αλλά το μυαλό μας πάει στο κακό. Όπως για τόσα σε τόσων χέρια και δεν εννοούμε την Ελληνική Δικαιοσύνη. Εννοούμε τα λοιπά βέβηλα χέρια με τους ανομολόγητους σκοπούς και τους προφανείς στόχους.
ΚΙ ύστερα; Πού καταλήγει η «Λίστα» για να βγάλουμε άκρη παλεύοντας με θεούς που αγαπούν την Ελλάδα και με δαίμονες που απεργάζονται τις τύχες μας, σημερινών και αυριανών, στην Ελλάδα της κομπίνας; Θα την παραλάβει η Βουλή για να της αλλάξει τα…φώτα;
ΔΕΣ τους πόσο το μάτι τους γυαλίζει. Την είδαν και αναστατώθηκαν. Ξύπνησε η αλληλεγγύη των πολιτικών μας για μερικούς(;), που αρπάζει φωτιά το σπίτι τους. Ωστόσο, είναι τόσο σίγουροι πως θα «μουντζουρωθούν» τα ονόματα των «ενδιαφερομένων», θα απαλειφθούν εκείνα των πολιτικών και, ξερή και αφυδατωμένη θα παραδοθεί στον…όχλο.
ΕΧΟΥΝ δώσει δείγματα κοινοβουλευτικής πρακτικής τα παλικάρι (και οι νιες). Σύστησαν επιτροπές (αμειβομένων) για Βατοπέδια και χάθηκαν στη ξερολιθιά τα ανιχνευτικά τους εργαλεία. Το ίδιο για “Siemens” και βούλιαξαν με τα υποβρύχια που γέρνουν. Κι ύστερα; Δεν τους βλέπεις πόσο…στοργικά γέρνουν στους «εργαζόμενους» της Βουλής μην έρθει και η σειρά τους; Κι αν τη γλυτώσαμε προσωρινά απ’ την αδηφαγία τους για κρυφά προνόμια, δεν τη γλυτώνουμε από τα…αναδρομικά παλιών για «δεδουλευμένα» τους κι είναι αυτά «δείγμα γραφής», πρακτικής και προθέσεων.
ΜΕ τέτοιο παρελθόν, προοιωνίζεται το μέλλον και έπεται συνέχεια. Κι εμείς, «πολλά ειδόντες, παθόντες και…πληρώσαντες» προειδοποιούμε τους εκλεγμένους και…μη εκλεκτούς μας: Μακράν της Λίστας τα χέρια σας και μόνο οι δικαστικοί έχουν τον λόγο. Κι ας μη φροντίσατε για τη δουλειά και την ασφάλειά τους. Ο δικαστικός με τη στοίβα των υποθέσεων, χωρίς προσωπικό και μέσα, αλλά ο/η βουλευτής με τους γραφιάδες και τη φύλαξή του. Με το…τζάμπα κομπιούτερ και αυτοκίνητο, με τον παιδικό σταθμό έξω απ’ τη Βουλή και τα…τζακούζια και γυμναστήρια σε (προσωρινή) αναστολή λειτουργίας.
ΤΟΥΣ βλέπεις έναν-έναν να δηλώνουν περήφανα πως «δεν έχουν κάτι να φοβηθούν» κι όλους μαζί να το’ χουν αποφασίσει, σιωπηρά και με νοήματα. Θα συμπιέσουν τι Λίστα σε «εξεταστικές», θα τη θάψουν με «ανακριτικές» και το πόρισμα θα βγει νεφελώδες. Είναι στο στην πρακτική των κοκορομάχων, που ξεσκεπάζουν διακομματικούς δεσμούς σκεπάζοντας (ενίοτε) και ενοχές.
Για τον Νίγηρα είπες για τα παιδιά του Νίγηρα της Ελλάδος Ν.Δ--ΠΑΣΟΚ--ΔΥ.ΜΑΡ τι γίνετε;;;;αι γαμηθείτε με της λίστες και της παρτούζες σας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον περασμένο Φεβρουάριο έκοψαν το αναπηρικό επίδομα στον 5χρονο Σπύρο καταδικάζοντας τον ίδιο και την οικογένειά του… που περιμένει πότε θα αποφασίσουν οι αρμόδιοι να συγκροτήσουν την Επιτροπή, για να αποφανθεί αν το παιδί είναι ή δεν είναι ανάπηρο!
Χρειάστηκε να δοθεί μεγάλος αγώνας για να αντιληφθεί τελικά η πολιτεία πως δεν είναι δυνατό να μη λειτουργήσει Κέντρο Πιστοποίησης Αναπήρων στην Αιτ/νία.
Ύστερα από κινητοποιήσεις των ίδιων των αναπήρων και σειρά παρεμβάσεων από θεσμικούς φορείς και πολιτικούς παράγοντες, ένα χρόνο πριν ανακοινώθηκε – μεγαλοπρεπέστατα – τελικά η ίδρυση και λειτουργία ΚΕΠΑ στο Αγρίνιο και στις διοικητικές υπηρεσίες του ΙΚΑ. Δυστυχώς όμως αυτό δεν έλυσε κανένα πρόβλημα.
Και είναι ενδεικτικό ότι μόλις πρόσφατα οι Σύλλογοι αναπήρων χρειάστηκε να προχωρήσουν σε νέα κινητοποίηση. Τα παράπονα δε και οι καταγγελίες που δεχόμαστε στη «Συνείδηση» για καθυστερήσεις και άλλα τινά, είναι σχεδόν καθημερινά.
Η περίπτωση του μικρού Σπύρου, όμως, ξεπερνά κάθε όριο…
Ο Σπύρος είναι ένα πανέμορφο αγοράκι 5,5 ετών. Καθηλωμένο στο αναπηρικό του καροτσάκι (πάσχει από σπαστική παραπληγία, αναπηρία σε ποσοστό 80%) πηγαίνει στο ειδικό νηπιαγωγείο της ΕΛΕΠΑΠ… και περιμένει απ’ τον περασμένο Φεβρουάριο να περάσει απ’ την Επιτροπή, η οποία και θα πρέπει να αποφανθεί για το προφανές, για το αν δηλαδή το νήπιο αυτό είναι ή όχι ανάπηρο, αν δικαιούται ή όχι του ειδικού βοηθήματος που η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να χορηγεί σε τέτοιες περιπτώσεις.
Σημειώνουμε ότι ο μικρός Σπύρος πρέπει κάθε 3 χρόνια να περνά απ’ την ίδια διαδικασία…
Όπως μας πληροφορεί η μητέρα του κα Χ., η τριετία έληξε πριν από 10 μήνες και μαζί, βέβαια, κόπηκε και το επίδομα του παιδιού. Πενιχρό επίδομα, αλλά απολύτως αναγκαίο για τη συντήρησή του, πόσο μάλλον όταν στην οικογένεια, όπου υπάρχει και δεύτερο παιδί, το μόνο εισόδημα είναι ο «συρρικνωμένος» πια μισθός του συζύγου.
Σύμφωνα με τη μητέρα του παιδιού, έγκαιρη ειδοποίηση για να περάσει ο Σπύρος απ’ τη διαδικασία του ΚΕΠΑ και της Επιτροπής δεν υπήρξε.
Ακόμη όμως και όταν μετά τη λήξη της τριετίας κλήθηκε να περάσει αυτή τη βάσανο, με τη δικαιολογία της έλλειψης νευρολόγου δεν συγκροτήθηκε ακόμη η Επιτροπή, με αποτέλεσμα όλο αυτό το διάστημα, ελλείψει του επιδόματος που δικαιούται το παιδί, για τις αυξημένες δικές του ανάγκες, να έχει δημιουργηθεί μια πραγματικά δύσκολη, ανυπόφορη κατάσταση που επηρεάζει όλη την οικογένεια.
Σημειώνουμε ότι την Επιτροπή συγκροτεί η κεντρική υπηρεσία στην Αθήνα, με τους εδώ υπευθύνους του ΚΕΠΑ να περιορίζονται στην παραλαβή και αποστολή των σχετικών χαρτιών και στο εξοργιστικό «…δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, …υπομονή».
Πόση υπομονή όμως να κάνει μια μητέρα που αδυνατεί να προσφέρει στο ανάπηρο παιδί της αυτό που έχει ανάγκη και που δικαιούται; Και για ποιον να κάνει υπομονή; Τι χρωστάει και σε ποιον το χρωστάει; Και εν τέλει: Ποιος θα απολογηθεί γι’ αυτή την κοινωνικά ανάλγητη, ηθικά απαράδεκτη και εντελώς απάνθρωπη συμπεριφορά σε βάρος του παιδιού; Ποιος θα ζητήσει «συγνώμη» και ποιος, απ’ όλους εκείνους (βουλευτές, περιφερειάρχες κ.τ.λ.) που ένα χρόνο πριν εξέδιδαν περισπούδαστες ανακοινώσεις για τη λειτουργία του ΚΕΠΑ, πανηγυρίζοντας για την κατόπιν ενεργειών τους εξέλιξη, θα εξηγήσει σ’ αυτή τη μητέρα, γιατί ένα χρόνο σχεδόν τώρα, οι πάσης φύσεως αρμόδιοι, παίζουν με τον πόνο της; Αν αυτό είναι το κράτος πρόνοιας, ας μας συγχωρέσουν, αλλά έτσι που το κατάντησαν… να το χαίρονται.
Είναι άλλωστε οι μόνοι που χαίρονται. Το λαό τον έχουν βυθίσει στην απόγνωση και στην κατάθλιψη.
Εφημερίδα "Συνείδηση"