(Ακρο)στοιχισμένη Βίκυ Σταμάτη

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης Β αβέλ το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης , με απανωτές αναβολές δικών και αμερικανικού τύπου σκηνοθ...

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης

Βαβέλ το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης, με απανωτές αναβολές δικών και αμερικανικού τύπου σκηνοθετημένες προσαγωγές πάλαι ποτέ μεγάλων των μικρών
Ιδέα ισοπολιτείας, τζούρα ισονομίας, μυτιά ισότητας, επιτηδευμένη από θέσεως υπηρέτες μιας Θέμιδας κι ενός θέματος (=ενδοτισμού στα θέλω αρχουσών τάξεων)
Κι όμως η κα της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η κατά τα λοιπά συνένοχη στην κακόγουστη φάρσα που βιώνεις, αυτή που αντέστρεψε το κοινωνικό ψέμα της πλαστικής ευημερίας με την τετελεσμένη πραγματικότητα ενός καμένου χάρτου στις ξυλόσομπες που επανεμφανίστηκαν, κάνοντας την ατμόσφαιρα ούτως ή αλλιώς αποπνικτική, η λάτρης της ευζωίας τιμωρείται σε πρώτο τηλεοπτικό χρόνο και σε δεύτερο ανθρώπινο
Υστερα από μια κράτηση άνευ όρων, περιοριστικών, διαπραγματευτικών, μητρότητας, αθωότητας μέχρι αποδείξεως του ξεχασμένου εναντίου, για λίγα διαδικτυακά λεπτά αποφυλακίστηκε η φερόμενη Σαλώμη

Σταχυολογώ τους λόγους που παραμένει (;) εσώκλειστη και μένω με τα χέρια άδεια, εν καιρώ πτωχώ κι ορφανό από ελπίδα (πέραν του ποθητού λογιστικού λάθους των εκτιμητριών λογιστικών εταιριών που ελέγχουν οικονομικά νούμερα για να ελέγχονται από πολιτικά νούμερα)
Τo κιτς τιμωρείται τελικά, αυτό το εκ παραδόσεως όνειρο μιας αρχοντοπούλας πριγκιπέσσας ποινικοποιείται όταν η υπογραφή της ελλείπει σε συμφωνίες κυρίων ή μήπως πληρώνει το διάβα της σ᾽ένα νεομπαρόκ ξενοδοχείο των Παρισίων που θρέφει μικροαστικά κατάλοιπα;
Αθώος κι ένοχος σ᾽ένα κλουβί αντάμα, ποιός ο κριτής ο άμεμπτος;
Μωραί παρθένοι όλοι οι μαζί χάφτοντες τα παραμύθια θεϊκής τίσεως και αδέκαστης ανθρώπινης τιμωρίας
Αθώα αν φωνάξουν απ᾽τα έδρανα, κανείς δεν θα το καταγράψει, θα έχει ξεχαστεί η υπόθεση στην αρένα της ανθρωποθυσίας
Την ίδια στιγμή ο παλαιός φίλος Socrates πλουσιώνεται μετά του Τίγρεως, ενόσω το πλήθος παρακολουθεί το κάδρο της κάμερας αλλού στραμμένο
Ημασταν προετοιμασμένοι για ένα τέλος (21/12/12), αλλά ούτε αυτό μας τίμησε εν τέλει. Το "πέρασμα" τελεί σε α(π)εργία.