ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος.    www.andrianopoulos.gr  Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να συμμερισθώ την σιγουριά και την συγκρατημένη αισι...

Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. 
 www.andrianopoulos.gr 

Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να συμμερισθώ την σιγουριά και την συγκρατημένη αισιοδοξία φίλων πολιτικών και σχολιαστών που βλέπουν διέξοδο σχετικά σύντομα από την κρίση, εφ’ όσον τηρηθούν οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει. Η απλή λογική οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα. Το χρέος συνέχεια μελώνει. Κάτω από το βάρος κρατικών υποχρεώσεων που ουδείς έχει το θάρρος να περικόψει, είμαστε υποχρεωμένοι να δανειζόμαστε όλο και περισσότερα. Ακόμα και η εξαγορά μέρους του χρέους μας πραγματοποιήθηκε με χρήματα που δανεισθήκαμε. Πως λοιπόν υπάρχει ελπίδα πρωτογενούς πλεονάσματος, όταν τα μέχρι τώρα «επιτεύγματα» οφείλονται στην άρνηση η στην καθυστέρηση εκπλήρωσης υποχρεώσεων του δημοσίου απέναντι σε τρίτους. Χώρια βέβαια από την «αυτόματη» περικοπή μισθών και συντάξεων που δεν προυποθέτει ιδιαίτερη ευφυία ούτε και κάποια σκληρή προσπάθεια.
Είναι βέβαια εξ’ ίσου εξωπραγματικοί οι ισχυρισμοί πως υπάρχουν κρυφές σκοπιμότητες που μας οδηγούν στην καταστροφή για να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία και να εξασφαλίσουν οι δανειστές άκοπο χρήμα. Στην μεν πρώτη περίπτωση είναι ακατανόητο το γιατί κάποιοι θα επέλεγαν την Ελλάδα σαν στόχο καταστροφής. Χώρια βέβαια πως παραγνωρίζεται το γεγονός πως, δανειζόμενοι για την άκοπη καλοπέρασή μας, οδηγηθήκαμε από μόνοι μας στην τωρινή μας χρεωκοπία. Οσο για το δεύτερο, καλό είναι να θυμόμαστε πως οι τόκοι που οι δανειστές μας εισπράττουν είναι κι’ αυτοί από χρήματα που αυτοί μας δανείζουν. Οσο για την είσπραξη στο μέλλον του κεφαλαίου τους, καλύτερα θα είναι να μην το συζητάμε…
Από κεί κι έπειτα καλό είναι να εξετάσει κάποιος πολύ προσεκτικά τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις ξένων φροεών και ιδρυμάτων. Αντί να βλέπουμε παντού εχθρούς και υπονομευτές θα ήταν προτιμότερο να διαβάζαμε πίσω από τις γραμμές και να καταλαβαίναμε τι ακριβώς επισημαίνουν. Οταν το ΔΝΤ ανακοινώνει τις θέσεις του για την Ελλάδα οι πάντες στην δική μας πολιτική σκηνή διαβλέπουν υπονομευτές που υπονομεύουν την εθνική μας κυριαρχία. Μυωπικά όμως αδυνατούν να διακρίνουν το πρφανές. Πως ομιλούν οι δανειστές που αγωνιούν για την τύχη των τοποθετήσεών τους. Ηδη η Βραζιλία, όπως και άλλες μεγάλες χώρες με λιγότερο προφανή τρόπο, ενοχλούνται από την ιδιαίτερη μεταχείριση της Ελλάδας. Που εισπράττει δανεικά, καθυστερεί εξοργιστικά τις όποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, και εξυβρίζει μέσω πολιτικών κομμάτων και ΜΜΕ τους δανειστές. Η έκθεση εξηγεί καθαρότατα πως τα νούμερα δεν βγαίνουν και πως κάτι πρέπει να γίνει. Οι δικοί μας φωστήρες αυτό το κάτι το βλέπουν στις φορολογικές επιδρομές, στην μείωση μισθών και συντάξεων και στην καινούργια ευφυή σύλληψη του φακελώματος των πάντων ηλεκτρονικά ώστε οι επιτήδειοι να μπορέσουν να θησαυρίσουν από τις σχετικές διαρρέουσες πληροφορίες. Στη κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών και στην διάλυση των ατομικών δικαιωμάτων φαίνεται να είμαστε πρώτοι. Στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να γίνουμε σοβαρό κράτος, τελευταίοι.
Ιδιωτικοποιήσεις δεν γίνονται, επαγγέλματα δεν απελευθερώνονται, άχρησετς δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί δεν καταργούνται, υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν χρειάζονται για την λειτουργία του ελληνικού κράτους δεν απολύονται. Κόμματα μάλιστα της συγκυβέρνησης υπερηφανεύονται πως χάριν σε αυτά δεν έχει τρωθεί ο δημόσιος τομέας. Δεν τους πειράζει όμως η διάλυση της ατομικής ιδιοκτησίας και η αποψίλωση των πολιτών από εισοδήματα και άλλους πόρους. Δεν μένει πλέον παρά να κινηθεί το κράτος ενάντια σε κάθε ιδιωτική οικονομική πρόσοδο του λαού για να είναι οι δήθεν φιλελεύθεροι κυβερνώντες ικανοποιημένοι. Και να ξιφουλκούν κατά των επερχόμενων «σοσιαλιστών»!! Τόλμησε κάτι να ψελλίσει για απολύσεις στον δημόσιο τομέα το ΔΝΤ κι έπεσαν όλοι να το κατασπαράξουν.
Που εδράζουν άραγε την αισιοδοξία τους οι αναλυτές των πετυχημένων υποτίθεται κυβερνητικών χειρισμών κι’ εκθειάζουν την επιτυχία του οικονομικού επιτελείου; Μου είναι σχετικά δύσκολο να το καταλάβω. Περιμένω ακόμη η σπάθα της βάναυσης κρατικής παρέμβασης να πέσει και επί των δικών τους κεφαλών για να καταλήξω σε κάποια οριστικά συμπεράσματα. Οσο για την γελοιότητα των επιχειρημάτων κάποιων περί νεοφιλελεύθερων δήθεν πολιτικών που μας φέρνουν σε απόγνωση, η βαναυσότητα του καταπιεστικού κρατισμού των μέτρων του οικονομικού επιτελείου είναι η καλύτερη αποστομωτική απάντηση. Ο κρατισμός κατέστρεψε την Ελλάδα. Ο κρατισμός την βυθίζει και τώρα στα αδιέξοδα και την παρακμή.