Ήρθε από την Αργεντινή, έμεινε άστεγος στην Ελλάδα...

Είναι από τους ανθρώπους που η τύχη τους γύρισε την πλάτη. Ο λόγος για τον Λάμπρο Μουστάκη, ο οποίος έζησε την χρεωκοπία στην Αργεντινή κ...

Είναι από τους ανθρώπους που η τύχη τους γύρισε την πλάτη. Ο λόγος για τον Λάμπρο Μουστάκη, ο οποίος έζησε την χρεωκοπία στην Αργεντινή και μία δεκαετία αργότερα χτυπήθηκε από την κρίση στην Ελλάδα. Έμεινε άνεργος, άστεγος και τώρα φιλοξενείται από το Δήμο Αθηναίων.
«Πες μου, τι λάθος έκανα κι έφτασα σ' αυτό το σημείο; Μια ζωή δούλευα, δεν μου έλειψε ποτέ κρεβάτι, ποτέ ένα ποτήρι νερό. Και τώρα...», μονολογούσε την πρώτη του βραδιά που βρέθηκε στους δρόμους της Αθήνας, σηκώνοντας το κεφάλι στον ουρανό.
Ο Λάμπρος, γεννημένος στη Βραζιλία από Έλληνες γονείς, να σπουδάσει δικηγόρος ήθελε, αλλά έγινε τεχνικός ελεγκτής ποιότητας κρεάτων. Από το Σάο Πάολο, στα σφαγεία της Αργεντινής. Έπειτα από δώδεκα χρόνια σκληρής δουλειάς, και καλής ζωής, η Αργεντινή χτυπιέται από την κρίση και όλα καταρρέουν. Επιστρέφει στη Βραζιλία. Κρίση κι εκεί, όμως δουλεύει. Με τη Βραζιλιάνα σύζυγό του αποκτούν δύο κορίτσια, τη Φερνάντα και τη Φαμπιάνα. Η κρίση βαθαίνει κι εκείνος μένει άνεργος. Η οικογένεια διαλύεται. Το 1997 αναζητά μια καλύτερη τύχη στην τότε εύπορη πατρίδα μας. Γνωρίζει και πέντε ξένες γλώσσες, κάτι θα βρει να κάνει.
Τελικά ξεκινά δουλειά σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας, όμως το 2009 η κρίση χτυπά και τη χώρα μας. Το ξενοδοχείο κλείνει και ο Λάμπρος μένει άνεργος. Για ένα χρόνο ζει με το επίδομα των 410 ευρώ. Πληρώνει ενοίκιο, ρεύμα, κοινόχρηστα, του μένουν και 150 ευρώ να ζήσει. Κάποια στιγμή, δεν μπορεί να πληρώσει τα ενοίκια που χρωστά και αναγκάζεται να φύγει από το σπίτι. Για λίγες μέρες έμεινε στο σπίτι ενός φίλου, μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει ξανά.
Πήγε στην πλατεία Βικτωρίας, όπου ένας γνωστός του είχε προποτζίδικο. Δεν μπορούσε να τον αφήνει να κοιμάται εκεί όμως το βράδυ. Έτσι πέρασε 20 νύχτες σε μία καρέκλα στο Σύνταγμα.
Μέχρι που κάποιος ενημέρωσε τις υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων και βρέθηκε θέση για τον Λάμπρο στον ξενώνα του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ).
Τον πρώτο καιρό έβγαζε κάνα μεροκάματο κάνοντας μεταφράσεις όπου τον έστελναν άνθρωποι του δήμου.  Εδώ και ένα χρόνο ζει για τη Θεατρική Ομάδα των Αστέγων, ενώ βοηθά εθελοντικά και στο συσσίτιο του Ιδρύματος.
Πηγή:Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία