Το άρθρο του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου, που ανήρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα, με τίτλο «Ο κίνδυνος ιστορικής παλινδρό...
«Η Ευρώπη ζει την απειλή μιας μεγάλης ιστορικής παλινδρόμησης. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα τίθεται υπό έντονη αμφισβήτηση και το ειρωνικό είναι ότι αυτό προέκυψε μέσα από τον συνδυασμό του πιο φιλόδοξου βήματος στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που είναι το ευρώ, και της αλληλοτροφοδοτούμενης χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης που αντιμετωπίζεται συμπτωματολογικά και σημειακά, αλλά όχι διαρθρωτικά.
Η αμφισβήτηση δεν αφορά μόνο στο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος στις διάφορες εκδοχές του, αλλά, σε πολλές πια χώρες, το επίπεδο απασχόλησης και εισοδημάτων, την αίσθηση ασφάλειας και ποιότητας ζωής, το μοντέλο ανάπτυξης, τα στοιχεία ανταγωνιστικότητας και τους μηχανισμούς αναδιανομής. Τίθεται πλέον πρόβλημα κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, πρόβλημα ανεκτικότητας, πολυφωνίας, ευρωπαϊκής ιστορικής μνήμης και συνείδησης, άρα πρόβλημα δημοκρατίας και κράτους δικαίου, μέσα από την άνοδο εκδοχών της ακροδεξιάς, απροκάλυπτα βίαιων και φιλοναζιστικών. Αυτό συμβαίνει κυρίως στις χώρες που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης και είναι εντεταγμένες σε προκυκλικά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής που επιτείνουν το πρόβλημα της ύφεσης και της ανεργίας. Όμως, όλο το ευρωπαϊκό οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον είναι υφεσιακό, απαισιόδοξο και ανασφαλές.
Η ιστορική αυτή οπισθοχώρηση της Ευρώπης οφείλεται βεβαίως σε μεγάλο βαθμό στους νέους παγκόσμιους οικονομικούς συσχετισμούς, στην ανάδειξη νέων παικτών και νέων κέντρων. Αλλά και στο ότι η Ευρώπη εξαρτήθηκε αφενός μεν από την χρηματοοικονομική σφαίρα της οικονομίας της που διογκώθηκε υπέρμετρα σε σχέση με τη σφαίρα της πραγματικής οικονομίας, αφετέρου δε από τις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίου μέσω του τεράστιου δημοσίου χρέους και άρα των εξίσου τεράστιων δανειακών αναγκών των ευρωπαϊκών κρατών. Παρότι αντίστοιχες παρατηρήσεις μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα και για την αμερικανική αλλά και για την ιαπωνική οικονομία, το ζήτημα της Ευρώπης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί οι εξελίξεις αυτές συνδέονται με εξίσου μεγάλες μεταβολές ιδεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα:
Η Ευρώπη του 20ού αιώνα ως ιστορική σύνθεση οφείλει πολλά στις ιδέες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, στην εφαρμογή κεϋνσιανών πολιτικών, στην ανάδειξη μεταπολεμικά όχι μόνο της σταθερότητας των τιμών αλλά και της πλήρους απασχόλησης και των πολιτικών αναδιανομής ως προσταγμάτων της κυρίαρχης πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και οικονομίες έφτασαν στο αξιοζήλευτο επίπεδο ανάπτυξης με το οποίο έκλεισαν τον 20ό και άνοιξαν τον 21ο αιώνα, υπό την ισχυρή επιρροή των αντιλήψεων της σοσιαλδημοκρατίας, σε τέτοιο βαθμό που να μπορούμε να πούμε ότι η Ευρώπη ως ήπειρος και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως ιστορικό εγχείρημα, είναι «σοσιαλδημοκρατικές». Όχι με την έννοια της υποτίμησης του ρόλου των συντηρητικών, λαϊκών και χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων ή της πίεσης των συνδικάτων ή της επιρροής των ιδεών της κομμουνιστικής αριστεράς υπό συνθήκες παγκόσμιου διπολισμού και Ψυχρού Πολέμου, αλλά με την έννοια του ιδιαίτερου χρώματος του ευρωπαϊκού μοντέλου ανάπτυξης σε σχέση κυρίως με το αμερικανικό. Με την έννοια, δηλαδή, μιας διεθνώς ανεπτυγμένης και ανταγωνιστικής οικονομίας που συνδυάζεται με τις εγγυήσεις του κοινωνικού κράτους και όλη την αλυσίδα των αντιλήψεων και πρακτικών που συνοπτικά θα τις ονομάζαμε «ευρωπαϊκό μοντέλο», ή ίσως ακόμη καλύτερα «ευρωπαϊκό ιστορικό και κοινωνικό συμβιβασμό», μέσα από τη λειτουργία της δημοκρατίας και την εναλλαγή των μεγάλων πολιτικών οικογενειών στην εξουσία ή τη συνεργασία τους, ανάλογα με τον πολιτικό και εκλογικό κύκλο κάθε χώρας και της Ευρώπης συνολικά.
Η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η ριζική αλλαγή στη μεγάλη γεωπολιτική εικόνα συμπίπτει ιστορικά, στις αρχές της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα, με την πολιτική απόφαση για επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και κυρίως για την συγκρότηση της νομισματικής ένωσης που βασίστηκε σε παραδοχές, οι οποίες κατά βάθος αμφισβητούσαν κρίσιμα αξιακά και οικονομικά προτάγματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας:
Η μακροοικονομική ισορροπία και η δημοσιονομική σταθερότητα του Μάαστριχτ δεν απέκλεισαν ρητορικά τους στόχους της λεγόμενης κοινωνικής Ευρώπης, ούτε τον στόχο της πλήρους απασχόλησης. Ως καταστατικός σκοπός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θεσπίστηκε όμως μονό η σταθερότητα των τιμών. Όλο δε αυτό το σύστημα, φτιαγμένο για ομαλές συνθήκες, τέθηκε υπό σκληρή δοκιμασία μετά το 2008 και το ξέσπασμα της διεθνούς χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης που βρήκε την Ευρώπη και ιδίως την Ευρωζώνη θεσμικά και επιχειρησιακά απροετοίμαστη και πιεσμένη, όχι μόνο από την επιθετικότητα των αγορών και την οικονομική συγκυρία, αλλά και από τους οικονομικούς εθνικισμούς που εμφανίστηκαν στις δημοσιονομικά υγιείς χώρες με την μορφή του άγχους της «μόλυνσης» από τις δημοσιονομικά άσωτες χώρες.
Η βασική ιδεολογική ήττα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ήταν η απομάκρυνση του κεϋνσιανισμού από το ακαδημαϊκό, χρηματοοικονομικό και τελικά πολιτικό προσκήνιο της Ευρώπης. Εξίσου βασική θεσμική ήττα ήταν η συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού συστήματος που υπό την πίεση της κρίσης και των αγορών θα παραδιδόταν αμαχητί στις νεοφιλελεύθερες οικονομικές αντιλήψεις και τις συντηρητικές πειθαρχημένες και πειθαρχικές πολιτικές. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν έπαψε να υπάρχει, εξαρτήθηκε όμως από πολύ αυστηρούς μακροοικονομικούς, δημοσιονομικούς, διαρθρωτικούς και τελικά ιδεολογικούς όρους.
Στο πλαίσιο αυτό τυχόν εναλλαγές κυβερνήσεων σε εθνικό επίπεδο, με εκλογικές καθόδους ή ανόδους των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, ασκούσαν και ασκούν πολύ μικρή επιρροή σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Φάνηκε πλέον καθαρά ότι οι κρίσιμοι συσχετισμοί είναι διακρατικοί και όχι ιδεολογικοπολιτικοί, όπως φάνηκε ότι λόγω των πολλών, συνεχών και τεμνόμενων εκλογικών κύκλων στις ευρωπαϊκές χώρες, τελικά υπάρχει ένας κυλιόμενος μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών οικογενειών: του ευρωπαϊκού λαϊκού και του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία βρέθηκε επίσης αντιμέτωπη και με όλες τις δυσκολίες, τις αμηχανίες, τις αντιφάσεις και τις υστερήσεις της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής: με το λεγόμενο δημοκρατικό και ιδίως το πολιτικό έλλειμμα της Ευρώπης.
Όταν αναφέρομαι στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, αναφέρομαι σε όλο το φάσμα που καλύπτει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και την ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά, εργατικά, δημοκρατικά κόμματα, ανάλογα με τις επιμέρους εθνικές ιδιομορφίες και παραδόσεις. Εννοώ όλο το φάσμα της μη κομμουνιστικής αριστεράς ή της κεντροαριστεράς, όπως λέμε στην Ελλάδα. Τα ονόματα έχουν πολύ μικρή σημασία, οι πραγματικές πολιτικές πολύ μεγάλη.
Έχει λοιπόν διαμορφωθεί μια ευρωπαϊκή κατάσταση -φάνηκε αυτό και στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τον πολυετή δημοσιονομικό προγραμματισμό 2014-2020- που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με τις τρέχουσες και συμβατικές μεθόδους πολιτικής σκέψης και δράσης, καθώς αυτές λειτουργούν πλέον μακροχρόνια και στρατηγικά σε βάρος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ακόμη και αν αυτή καταγράφει τοπικές ή εθνικές εκλογικές νίκες.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία οφείλει συνεπώς να δει ξανά τη μεγάλη ευρωπαϊκή εικόνα με όρους ιστορικούς και αξιακούς, δηλαδή βαθειά και ουσιαστικά πολιτικούς. Οφείλει να θυμηθεί τα σκληρά ιστορικά διδάγματα του ευρωπαϊκού μεσοπολέμου. Βρισκόμαστε άλλωστε σε ένα τέτοιο οικονομικό «μεσοπόλεμο» ανάμεσα στην κρίση που βιώσαμε και μια ενδεχόμενη δεύτερη πιο σκληρή φάση στη σύγκρουση κρατών (άρα και περιφερειακών οντοτήτων όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση κι η Ευρωζώνη) και αγορών, μάλιστα των θεσμικά αρρύθμιστων όψεων των αγορών καθώς απουσιάζουν επαρκείς θεσμοί παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Τα μεγάλα πολιτικά θέματα ήταν και είναι πάντοτε θέματα κυριαρχίας, όπως η σύγκρουση κρατών και αγορών.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πρέπει συνεπώς να υπερβεί τον ορίζοντα των εθνικών οικονομικών στρατηγικών και να θέσει ξανά, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τα θεμελιώδη ζητήματα της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, του πολιτικού φιλελευθερισμού, της ιστορικής συνείδησης, της προτεραιότητας της πολιτικής.
Βεβαίως, ο λόγος της σύγχρονης ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας για να είναι πειστικός, πρέπει να δίνει πρακτική απάντηση στα ζητήματα της διαχείρισης της χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης, με τρόπο όμως διορατικό σε σχέση με την πραγματική οικονομία, την ανάπτυξη και την απασχόληση. Οι μακροοικονομικές και δημοσιονομικές ισορροπίες μπορούν να βασιστούν στον μεγαλύτερο παρονομαστή (ΑΕΠ) και όχι στη μυωπική θεώρηση του αριθμητή. Έννοιες αναμφίβολα καθοριστικές, όπως η επιχειρηματικότητα και η ανταγωνιστικότητα, μπορούν να συνδυαστούν με την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη και ένα κοινωνικό κράτος που λειτουργεί το ίδιο αναπτυξιακά, ως κοίτασμα απασχόλησης και ως στοιχείο της συνολικής εθνικής και κοινωνικής ανταγωνιστικότητας μέσα από τον συνδυασμό φορολογικού και ασφαλιστικού συστήματος. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι πλέον πειστική μονό όταν μιλάει ταυτόχρονα για παραγωγή, ανταγωνιστικότητα, συνοχή και αναδιανομή.
Τα νέα καθήκοντα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας είναι βαριά και επιτακτικά γιατί θεμελιώδη προτάγματα, όπως η ανάσχεση της ύφεσης και της ανεργίας, η ανασυγκρότηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της Ευρώπης, η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, πρέπει να τεθούν ξανά, αλλά προσκρούουν σε διεθνείς συγκυριακές ανάγκες, σε εθνικές πολιτικές και εκλογικές σκοπιμότητες, σε νέα επιστημονικά στερεότυπα γύρω από τις «άριστες» μακροοικονομικές και δημοσιονομικές επιλογές, στον ρόλο που διεκδικούν θεσμοί όπως το ΔΝΤ και η ΕΚΤ.
Υπάρχουν όμως θέματα, όπως η προστασία της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και του κοινοβουλευτισμού, αλλά και η ενεργειακή, διατροφική και υδατική ασφάλεια και επάρκεια, που μπορούν να τεθούν στη δημόσια συζήτηση με λιγότερες αντιστάσεις.
Στο δε κρίσιμο πεδίο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες οφείλουν να κυριαρχήσουν με αλυσίδα προτάσεων που υπερβαίνουν την ευρωπαϊκή χρηματοοικονομική, δημοσιονομική, πολιτική και αναπτυξιακή αμηχανία, θέτοντας τα κράτη-μέλη αντιμέτωπα με τα ουσιώδη προβλήματα στρατηγικής που καμία προσωρινή διευθέτηση δεν λύνει. Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές πρέπει να τίθενται πάντοτε στην πρώτη γραμμή του μετώπου με τις δυνάμεις της ιστορικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής οπισθοδρόμησης ή με τις δυνάμεις του δήθεν προοδευτικού συντηρητισμού που επαγγέλλονται την ακινησία στο όνομα επιμέρους κεκτημένων.
Με αυτή την αντίληψη για τις αξίες και τα πολιτικά προτάγματα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών συνδέεται το ΠΑΣΟΚ. Αυτές θέλει να εκφράζει και να διεκδικεί, όντας πάντοτε ανοικτό, πολιτικά και οργανωτικά, σε όσους συμφωνούν. Με ιδεολογική και πολιτική σαφήνεια, αλλά χωρίς στείρους κομματικούς πατριωτισμούς. Το επικείμενο Συνέδριο είναι, από την άποψη αυτή, ένα μεγάλο forum διαλόγου που δεν τελειώνει με το Συνέδριο, αλλά ενισχύεται έντονα από τις αποφάσεις του και τη δυναμική που αυτές, είμαι βέβαιος ότι θα έχουν».
AMA ΔΕΝ ΛΕΙΨΟΥΝ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ,ΠΛΑΣΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ,ΠΛΑΣΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ,ΠΛΑΣΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΕΦΑΛΙ.ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΟΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΜΑ.
KOITAΞTE ΜΟΥΡΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΣΚΕΤΟΣ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΣ .ΑΜ Ο ΚΡΕΜΑΝΤΑΛΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΕΡΝΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ
ΣΚΕΤΟΥ ΛΥΚΟΥ.ΚΑΛΑ Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΤΟ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ ΑΣΕ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ ΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΑΡΑΓΕ ΣΤΗΝ ΝΔ ΤΟ1992 ΓΙΑ 1 ΔΙΣ 7ΟΟ.ΟΟΟ.ΟΟΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΠΟΣΟ. ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ ΒΡΕ ΟΥΣΤ.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν οικονομική.
Μετά την επέμβαση των χακί ΜΑΤ στο λιμάνι του Πειραιά έγινε επισήμως και στρατιωτική.
Δεν έγινε επίταξη υπαλλήλων του Δημοσίου.
Επιτάχθηκαν εργαζόμενοι που παράγουν πλούτο για εφοπλιστές.
Επιτάχθηκαν εργαζόμενοι που απεργούσαν επειδή είναι απλήρωτοι, επειδή πετιούνται στο δρόμο, επειδή τους στερούν κάθε εργασιακό δικαίωμα.
Έχουμε Χούντα.
Η ειρωνεία κατάμουτρα.
Την ίδια μέρα που η χουντική κυβέρνηση στέλνει τα χακί ΜΑΤ να επιβάλουν τον Νόμο και την Τάξη σπάζοντας την απεργία απλήρωτων εργαζόμενων, η Αllied Shipbroking ανακοινώνει ότι «Σημαντικά αύξησαν τις αγορές πλοίων οι Έλληνες εφοπλιστές τον πρώτο μήνα του 2013». Ανακοινώνει ότι «τον Ιανουάριο αγόρασαν 30 πλοία από 13 το αντίστοιχο διάστημα του 2012».
Ανακοινώνει ότι το κόστος ήταν «357,110 εκατ. δολάρια».
Το κράτος δείχνει εδώ και δεκαετίες την αδιαφορία του για τα νησιά της άγονης γραμμής. Δεν έπιασε ο καημός το σημερινό καθεστώς για την «ταλαιπωρία των νησιωτών από την απεργία των ναυτεργατών».
Ακόμη και μετά τη βίαιη λύση της απεργίας, ασθενείς θα συνεχίσουν να πεθαίνουν στα νησιά επειδή δεν υπάρχει πλοίο κι έγκυες θα γεννάνε μόνες τους επειδή κανείς εφοπλιστής δεν κάνει δρομολόγια εκεί που δε βγάζει υπερκέρδη.Εντολές εφοπλιστών εκτέλεσε η Χούντα.....
Εφοπλιστών που δε φορολογούνται.
Εφοπλιστών που έχουν κάνει τη σημαία μέθοδο εκβιασμού για να φοροδιαφεύγουν επισήμως.
Αν αύριο γίνει απεργία σε κάποιο εργοστάσιο με απλήρωτους εργαζόμενους, η Χούντα θα τους επιτάξει υπέρ του βιομήχανου και των κερδών του, χρησιμοποιώντας πάλι κάποια βλακώδη επιχειρήματα περί ενδιαφέροντος για την κοινωνία που κινδυνεύει να ξεμείνει από σάλτσες, σαμπουάν, αφρόλουτρο ή ότι άλλο παράγει ο εντολέας βιομήχανος.
Το επιχείρημα περί ύπαρξης κοινοβουλίου, που χρησιμοποιούν όσοι υπερασπίζονται τη «δημοκρατικότητα της σημερινής κυβέρνησης», το έχει καταργήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος αρνείται επίμονα να πατήσει το πόδι του στη Βουλή.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Η μόνιμη απουσία ενός πρωθυπουργού από τη Βουλή, συμβολίζει ξεκάθαρα την απαξίωσή της.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε.
Επειδή το Σύνταγμα αντικαταστάθηκε από πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Επειδή πάρθηκε η απόφαση από το τρικομματικό καθεστώς να μην περνάνε από τη Βουλή οι νόμοι για την επιβολή νέων μέτρων, αλλά τα μέτρα να επιβάλλονται αυτόματα με υπουργική απόφαση κατόπιν εντολής του Γερμανού επιτηρητή του.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε.
Επειδή οι αποφάσεις των δικαστών είναι πάντα οι αναμενόμενες, επειδή τα βασανιστήρια από την αστυνομία επιτρέπονται,
επειδή οι επιθέσεις παρακρατικών έχουν γίνει καθημερινότητα με επίσημη κάλυψη,
επειδή όποιος δημοσιογράφος προχωρήσει σε κάποια αντικαθεστωτική αποκάλυψη, θα δεχθεί αμέσως απειλές για τη ζωή του.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε. Επειδή όλοι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που συνεργάζονται με το καθεστώς έχουν δώσει εντολές στα ΜΜΕ που κατέχουν να χειραγωγούν τον κόσμο.
Να τον τρομοκρατούν.
Να του κρύβουν ειδήσεις.
Να δημιουργούν αντιπερισπασμούς.
Να εντείνουν το κλίμα εμφυλίου.
Να θάβουν κάθε αντίθετη άποψη.
Να κανιβαλίσουν επάνω σε όποιον τολμά να την εκφράσει.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε.
Επειδή αν πεις σε μπάτσο ότι πάρκαρε το μηχανάκι του στραβά πάνω στο πεζοδρόμιο, θα σε απειλήσει.
Επειδή αν υπερασπιστείς κάποιον πεσμένο στο δρόμο που τον ρημάζουν στις κλωτσιές οι μπάτσοι, θα συλληφθείς.
Επειδή αν κοιτάξεις στραβά έναν μπάτσο θα σε τραβολογάνε μέχρι να τους πείσεις ότι έχεις πρόβλημα και πάντα στραβά κοιτούσες.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε.
Επειδή όλοι οι φοροφυγάδες προστατεύονται.
Επειδή κανείς από τις τόσες λίστες φοροφυγάδων δεν ενοχλήθηκε.
Επειδή κανείς δεν τιμωρήθηκε γιατί έσβησε ονόματα φοροφυγάδων.
Επειδή εξαθλιώνουν εργαζόμενους, κλέβουν συνταξιούχους, διώχνουν κόσμο από την Ελλάδα για να ξενιτευτεί μήπως και βρει ένα κομμάτι ψωμί.
Ναι ρε, Χούντα έχουμε.
Και μην πεις ότι είναι βαριά η λέξη «Χούντα».
Να δεις πόσο βαριά κάθεται στο σβέρκο μου η μαλακία σου να υποστηρίζεις ότι έχουμε Δημοκρατία.
Και η Ντυμένη Αγελάδα της Θεσ/νίκης γιαλατζί μεταπτυχιακούς τίτλους έχει, τύπου λοβέρδου, παναγιωταρέα και των λοιπών πασοκο-καθηγητάδων. Έχουν όλοι τους μηδενικό ερευνητικό έργο και ούτε μία διεθνή αναφορά (citation) σε κάποια από τις εργασίες τους. Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσι ότι τα αγγλικά της Ντυμένης Αγελάδας είναι για χέσιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μη γελιόμαστε. Το Κράτος δεν αντιμετώπισε τους τέσσερις συλληφθέντες για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης ως ληστές, αλλά ως ιδεολογικούς αντιπάλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τους αντιμετώπιζε ως ληστές δε θα έβαζε σε λειτουργία όλο αυτόν τον μηχανισμό των πρόθυμων ΜΜΕ να προβάλουν το «θεάρεστο» έργο του.
Άλλωστε, δεν έπραξε το ίδιο για τον συλληφθέντα που είχε στην κατοχή του σφαίρες, στην κηδεία του Ντερτιλή. Εκείνος προστατεύθηκε δεόντως. Τόσο δεόντως που το θέμα ξεχάστηκε εν μία νυκτί.
Επίσης δε συνελήφθη κανείς από όσους πυροβολούσαν στην κηδεία του χουντικού.
Το Κράτος αντιμετωπίζει με ξεκαθαρίσματα τους πάσης φύσεως εχθρούς του.
Τους απεργούς του μετρό φρόντισε πρώτα να τους διαπομπεύσει με πλασματικά στοιχεία για τις αποδοχές τους και στη συνέχεια να τους «απενεργοποιήσει» με στρατιωτικούς νόμους.
Ήταν ένα μήνυμα του Κράτους, ότι σε συνεργασία με τη δικαιοσύνη, το έγκλημα της διεκδίκησης θα πατάσσεται άμεσα. Ήταν ένα μήνυμα του Κράτους ότι σε συνεργασία με τα ΜΜΕ θα διαπομπεύει όποιον «δεν κάθεται καλά». Γι’ αυτό άλλωστε οι «δαιμόνιοι ρεπόρτερς» ανακάλυψαν ότι ένας μουσικός είχε προσληφθεί στο μετρό ως υπεύθυνος σταθμού, ενώ ξέχασαν ότι προσλήφθηκε ένας καθηγητής ιππασίας στη Βουλή.
Το Κράτος σήμερα λέει στους πολίτες του: «Μπορείτε να μιλάτε και να γράφετε ελεύθερα, αλλά να ξέρετε ότι όσα λέτε και γράφετε θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σας».
Συνέβη με τον Τάσο Θεοφίλου όπου με αστραπιαία ταχύτητα κι εντελώς συμπτωματικά, όλα τα ΜΜΕ ανακάλυψαν το blog του και χρησιμοποίησαν τις αναρτήσεις του για να ετοιμάσουν ένα «προφίλ αδίστακτου δολοφόνου».
Το ίδιο έκαναν και με το λογαριασμό του στο twitter προσπαθώντας να δημιουργήσουν αίσθημα συνενοχής σε όσους τον ακολουθούσαν.
Συνέβη με τον «τοξοβόλο του Συντάγματος» – τα ΜΜΕ πρέπει να βρίσκουν εντυπωσιακούς χαρακτηρισμούς ώστε να γίνεται εύπεπτη η υπόλοιπη ρουφιανιά – του οποίου τις αναρτήσεις στο indymedia χρησιμοποίησαν πάλι για να δημιουργήσουν ένα «τέρας που αναστατώνει την κοινωνική γαλήνη».
Είναι εύκολα αντιληπτή η αδυναμία του Κράτους και των ΜΜΕ να σταθούν στη ληστεία μιας τράπεζας. Οι τράπεζες είναι ό,τι πιο μισητό ακόμη και για τους «συμπαθούντες το καθεστώς» πολίτες.
Δεν υπάρχει πλέον κανένα συλλογικό ανάθεμα για τους ληστές τραπεζών και τα επικοινωνιακά στρατηγεία το γνωρίζουν. Άλλωστε, πώς είναι δυνατόν ο ληστής ενός λαού να καταγγείλει τον ληστή μιας τράπεζας; Δεν στέκεται. Είναι αλλόκοτο.
Το Κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να τρομάξει τους πολίτες του. Τους εκφοβίζει φασιστικοποιώντας την καθημερινότητά του.
Οι δολοφονίες μεταναστών μένουν… ανεξιχνίαστες. Αύριο ίσως μείνουν και κάποιες άλλες που θα έχουν ως θύματα ανθρώπους «επικίνδυνους για την καθεστηκυία τάξη».
Το τέλος της ανοχής στη διαφορετικότητα, είναι ένας κατήφορος χωρίς σταματημό. Η ομοιομορφία ως προϋπόθεση επιβίωσης ισχύει και στο θέμα της σκέψης. Ο ανυπάκουος πολίτης, ο μη πρόθυμος να κάτσει στ’ αυγά του είναι στόχος.
Το Κράτος έδειξε το αληθινό του πρόσωπο στις φωτογραφίες των τεσσάρων συλληφθέντων.
Τα ΜΜΕ έδειξαν το πρόσωπό τους μέσα από τις «απόψεις» των υπαλλήλων τους για «μερικά χαστουκάκια που είναι λογικό να πέσουν σε ληστές τραπεζών».
Κάθε αποδοχή της βίας τους είναι καρφί που μπήγεται στον εγκέφαλό μας. Γινόμαστε όλο και πιο ανεκτικοί. Το Κράτος δεν αφήνει τίποτε ανεξέλεγκτο. Έφτασε στο σημείο να υπαγορεύει στα πολιτικά κόμματα τις ανακοινώσεις με τις οποίες καταδικάζουν τη βία των αμυνόμενων.
Αυτό που ζούμε δεν είναι παραμύθι και έχει δράκο. Εντός ολίγου θα διώκεται η πρόθεση για αντίδραση.
Η παραγωγή φιλήσυχων προβάτων αυξάνεται με σταθερούς ρυθμούς. Η καθημερινή μας συμπεριφορά έχει πλέον στοιχεία δήλωσης υποταγής. Το «ιδιώνυμο» είναι κοντά. Οι φωτογραφίες βασανισμένων έγιναν θέαμα.
Ο παράδεισος των φρόνιμων, η κόλασή μας.
Οπλισμένοι σαν αστακοί βρέθηκαν δύο μέλη της Χρυσής Αυγής, ένας 27χρονος και ένας 19χρονος, που συνελήφθησαν κατευθυνόμενοι προς Κόρινθο και συγκεκριμένα στην Ιερά Οδό τα μεσάνυχτα στις 5/2/2013 έπειτα από έλεγχο της Τροχαίας. Σύμφωνα με την Aστυνομία, στην κατοχή του 27χρονου βρέθηκαν ένα πιστόλι Zastava με τέσσερα φυσίγγια, ένα πτυσσόμενο κλομπ και ένας σουγιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ 19χρονος ήταν οπλισμένος με πτυσσόμενο σουγιά 13,5 εκατοστών, πτυσσόμενο κλομπ, ενώ είχε μαζί του μια κουκούλα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο οπλισμός που βρέθηκε ήταν πολύ βαρύτερος, ενώ μετά τη σύλληψή τους διαπιστώθηκε ότι... πράγματι πολιτικά συνδέονται με την τοπική οργάνωση της Χ.Α. στην Κόρινθο.
Οι ίδιες πληροφορίες επιμένουν ότι οι λόγοι της «διακριτικότητας» των αστυνομικών αρχών του τμήματος Χαϊδαρίου οφείλονται στις παραπέρα έρευνες για τυχόν εμπλοκή τους σε επιθέσεις και ειδικά σε καταυλισμούς Ρομά, αλλά και στο στρατόπεδο των μεταναστών της Κορίνθου. Στο ίδιο αυτοκίνητο επέβαινε και μία γυναίκα, η οποία αφέθηκε ελεύθερη καθώς δεν οπλοφορούσε. Αλλωστε είναι γνωστή η… αβρότητα της ΕΛΑΣ σε ζητήματα που αφορούν γυναίκες.
Τα ρεπορτάζ στο Διαδίκτυο και στις εφημερίδες επιμένουν φυσικά για πολύ συγκεκριμένα άτομα της Χ.Α., όμως δεδομένου ότι δεν έχει παραγγελθεί με εισαγγελική διάταξη η δημοσίευση ονομάτων και φωτογραφιών, οι συλληφθέντες παραμένουν προστατευμένοι από διατάξεις που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το ίδιο προστατευμένος είναι φυσικά και ο βομβιστής της Σπάρτης που παραμένει ασύλληπτος.
Το βέβαιο είναι ότι δεν θα χρειαστεί η ΕΛΑΣ photoshop μέχρι οι συλληφθέντες να οδηγηθούν στον εισαγγελέα, μια και δεν φαίνεται να τράκαραν οι συγκεκριμένοι με τις μπουνιές και τις κλοτσιές των αστυνομικών.
Θυμίζουμε ότι στο νομό Κορίνθου η Χρυσή Αυγή κατέγραψε στις τελευταίες εκλογές το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό της (9,99%).