Toυ Σταύρου Τασιόπουλου φωτο: Λαουρέτα Παπαθανασίου city-vibes.gr Βιώνουμε μια εποχή έντονης εμπορευματοποίησης των ανθρώπινων ...
Toυ Σταύρου Τασιόπουλου
φωτο: Λαουρέτα Παπαθανασίου
Βιώνουμε μια εποχή έντονης εμπορευματοποίησης των ανθρώπινων σχέσεων και δη των ερωτικών. Έχουν διατυπωθεί δυο κυρίαρχες τάσεις για την αντίληψη του φαινομένου της αλληλεπίδρασης της οικονομικής κρίσης με τις ερωτικές σχέσεις, ανδρών και γυναικών.
Από τη μια, ότι σε μια τέτοια εποχή ο έρωτας, το πάθος, το αγνό αίσθημα έχουν ξεχαστεί, αποτελώντας, ίσως, ‘’σπορ’’ κάποιων ιδιόρρυθμων μεγαλοαστών , καθώς έχουν κυριαρχήσει οι λογικές της πρόσκαιρης ηδονής άνευ δεσμεύσεων και της συμφεροντολογικής οικονομικά συνεύρεσης -συμβατικής σύμπραξης. Από την άλλη, πως λόγω της κρίσης αρκετοί προτιμούν να ζήσουν αληθινά ερωτικές καταστάσεις, μιας και δεν μένει πλέον κάτι περαιτέρω. Τουλάχιστον, αυτό το κομμάτι της ζωής να είναι αληθινό.
Και οι δύο παρατηρήσεις, κατά τη γνώμη μου, αλληλεπιδρούν και διαχέονται στους Έλληνες νέους. Δηλαδή, ναι μεν επανέρχεται ο συντηρητισμός των παλαιών συνοικεσίων, όπου μια σχέση λογίζεται μόνον ως σύμβαση, ισχυροποιείται, όμως, και η μεριά εκείνη που επιθυμεί τα ιδανικά του έρωτα, της αλήθειας και της καθαρότητας των συναισθημάτων.
Αυτό όμως που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι πως η πλειονότητα των νέων βρίσκεται σε σύγχυση: από το στάδιο του τι πρέπει ή δύναται να νιώσει συναισθηματικά μέχρι του πώς να διαχειριστεί τα αισθήματά της, τα πράγματα εμφανίζονται περίπλοκα. Αυτό εδράζεται στις χρόνιες παθογένειες της αγίας ελληνικής οικογένειας, αλλά και στην έλλειψη γενικότερα παιδείας στην κοινωνία μας.
Εν προκειμένω, λοιπόν, ένα νέο άτομο ακόμα και αν θέλει πραγματικά να εκμεταλλευτεί την ηλικία του και να κινηθεί ομαλά με μια ερωτική διάθεση, τα δεδομένα έλλειψης ακόμα και για τα στοιχειώδη ενός απλού ραντεβού απογειώνει τις αντιθέσεις μεταξύ των νεαρών μελών της κοινωνίας που ,σε συνδυασμό με τα παραπάνω δεδομένα, ακόμα και να θέλουν, τελικά δύσκολα μπορούν.
Άρα, σήμερα πλέον, θέλει αρκετή ειλικρίνεια, αυτοσεβασμό και όρεξη για να ερωτευτεί κανείς, και να μπορέσει να το διατηρήσει. Είναι ακόμα δυσκολότερο να γνωρίσει ένα άλλο άτομο που να έχει, αντίστοιχα, την ίδια αντίληψη. Εκτιμώ ότι ο έρωτας, αν και ποιοτικό χαρακτηριστικό μιας πραγματικά προοδευτικής και εξελιγμένης κοινωνίας, θα αργήσει να εμφανιστεί με την πραγματική του μορφή στην γενιά μας, αντιθέτως οι παραφυάδες, και οι ψευδεπίγραφες εκδοχές του, θα αυξάνουν με γοργούς ρυθμούς.
Έτσι οι αληθινά ερωτευμένοι έχουν μια ευθύνη προς όλη την κοινωνία: να αναδείξουν αυτή την προοπτική, μιας και η κατεύθυνση προς τα ιδανικά του έρωτα, θα ενεργοποιήσει και την κατεύθυνση για μια ριζική μεταμόρφωση των κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών καταστάσεων και θεσμών.
Από τη μια, ότι σε μια τέτοια εποχή ο έρωτας, το πάθος, το αγνό αίσθημα έχουν ξεχαστεί, αποτελώντας, ίσως, ‘’σπορ’’ κάποιων ιδιόρρυθμων μεγαλοαστών , καθώς έχουν κυριαρχήσει οι λογικές της πρόσκαιρης ηδονής άνευ δεσμεύσεων και της συμφεροντολογικής οικονομικά συνεύρεσης -συμβατικής σύμπραξης. Από την άλλη, πως λόγω της κρίσης αρκετοί προτιμούν να ζήσουν αληθινά ερωτικές καταστάσεις, μιας και δεν μένει πλέον κάτι περαιτέρω. Τουλάχιστον, αυτό το κομμάτι της ζωής να είναι αληθινό.
Και οι δύο παρατηρήσεις, κατά τη γνώμη μου, αλληλεπιδρούν και διαχέονται στους Έλληνες νέους. Δηλαδή, ναι μεν επανέρχεται ο συντηρητισμός των παλαιών συνοικεσίων, όπου μια σχέση λογίζεται μόνον ως σύμβαση, ισχυροποιείται, όμως, και η μεριά εκείνη που επιθυμεί τα ιδανικά του έρωτα, της αλήθειας και της καθαρότητας των συναισθημάτων.
Αυτό όμως που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι πως η πλειονότητα των νέων βρίσκεται σε σύγχυση: από το στάδιο του τι πρέπει ή δύναται να νιώσει συναισθηματικά μέχρι του πώς να διαχειριστεί τα αισθήματά της, τα πράγματα εμφανίζονται περίπλοκα. Αυτό εδράζεται στις χρόνιες παθογένειες της αγίας ελληνικής οικογένειας, αλλά και στην έλλειψη γενικότερα παιδείας στην κοινωνία μας.
Εν προκειμένω, λοιπόν, ένα νέο άτομο ακόμα και αν θέλει πραγματικά να εκμεταλλευτεί την ηλικία του και να κινηθεί ομαλά με μια ερωτική διάθεση, τα δεδομένα έλλειψης ακόμα και για τα στοιχειώδη ενός απλού ραντεβού απογειώνει τις αντιθέσεις μεταξύ των νεαρών μελών της κοινωνίας που ,σε συνδυασμό με τα παραπάνω δεδομένα, ακόμα και να θέλουν, τελικά δύσκολα μπορούν.
Άρα, σήμερα πλέον, θέλει αρκετή ειλικρίνεια, αυτοσεβασμό και όρεξη για να ερωτευτεί κανείς, και να μπορέσει να το διατηρήσει. Είναι ακόμα δυσκολότερο να γνωρίσει ένα άλλο άτομο που να έχει, αντίστοιχα, την ίδια αντίληψη. Εκτιμώ ότι ο έρωτας, αν και ποιοτικό χαρακτηριστικό μιας πραγματικά προοδευτικής και εξελιγμένης κοινωνίας, θα αργήσει να εμφανιστεί με την πραγματική του μορφή στην γενιά μας, αντιθέτως οι παραφυάδες, και οι ψευδεπίγραφες εκδοχές του, θα αυξάνουν με γοργούς ρυθμούς.
Έτσι οι αληθινά ερωτευμένοι έχουν μια ευθύνη προς όλη την κοινωνία: να αναδείξουν αυτή την προοπτική, μιας και η κατεύθυνση προς τα ιδανικά του έρωτα, θα ενεργοποιήσει και την κατεύθυνση για μια ριζική μεταμόρφωση των κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών καταστάσεων και θεσμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση