Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ...

Από τον  Johnny K . Η εντός έδρας ήττας του Ολυμπιακού απέναντι στην Μπαρτσελόνα έβαλε οριστικό τέλος στις (λιγοστές είναι η αλή...

Από τον Johnny K.

Η εντός έδρας ήττας του Ολυμπιακού απέναντι στην Μπαρτσελόνα έβαλε οριστικό τέλος στις (λιγοστές είναι η αλήθεια) ελπίδες της ομάδας για την πρώτη θέση του ομίλου, ενώ ψαλίδισε τις αντίστοιχες για την κατάληψη της δεύτερης θέσης. Στην πραγματικότητα όμως σήμαινε αρκετά περισσότερα από μια βαθμολογική απώλεια, καθώς φανέρωσε χωρίς κανένα ρετουσάρισμα τις φετινές αδυναμίες των πρωταθλητών Ευρώπης.

Το μεγαλύτερο αρνητικό της φετινής σεζόν για τους ερυθρολεύκους είναι η ανεξήγητα κακή κατάσταση των περισσοτέρων παικτών. Έχουμε τονίσει και στο παρελθόν ότι λίγοι πραγματοποιούν αντίστοιχες εμφανίσεις με την περυσινή, μαγική χρονιά, ενώ ακόμη λιγότεροι εμφανίζονται βελτιωμένοι. Οι Σπανούλης και Law εμφανίζονται περίπου στο ίδιο επίπεδο, ενώ μόνο ο Κώστας Σλούκας και – όσο πρόλαβε να αγωνιστεί – ο Βαγγέλης Μάντζαρης έχουν μια σεζόν όπου παρουσιάζουν πρόοδο στην απόδοσή τους. Από εκεί και πέρα το χάος: ο Παπανικολάου αποτελεί σκιά του εαυτού του, το ίδιο και ο Antic, ενώ Hines και Πρίντεζης έχουν σποραδικές εκλάμψεις. Ακόμη και κατά τη διάρκειά τους, δύσκολα πλησιάζουν το περυσινό τους επίπεδο. Επιπλέον, ο Περπέρογλου δεν έχει προσφέρει σε καμία περίπτωση τα αναμενόμενα, ενώ ο Powell δεν είναι πλήρης. Παρατηρήσατε κάτι; Οι μοναδικές θέσεις που υπάρχει αντίστοιχη απόδοση με πέρυσι είναι οι περιφερειακές. Με αυτές μόνο φυσικά δεν πάμε μπροστά…

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που ήταν εμφανές από την αρχή σχεδόν της σεζόν ήταν αυτό των ψηλών. Η αποχώρηση του Joey Dorsey ήταν επιβεβλημένη, όμως εξασθένησε απίστευτα τη ρακέτα του Ολυμπιακού.

Έχουμε και λέμε: ο Kyle Hines αντιμετωπίζει τα γνωστά προβλήματα με το ύψος του, τα οποία του στερούν τη δυνατότητα να ανταποκριθεί σε υψηλό επίπεδο. Ότι και να λένε κάποιοι, ακόμη και πέρυσι που ο Ολυμπιακός στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης και βοήθησε σημαντικά, το έκανε «στηριζόμενος» στις πλάτες του Dorsey. Παραμένει καλός και χρήσιμος παίκτης, δεν μπορεί να ανταποκριθεί όμως ως ο βασικός σέντερ ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό. Ο Pero Antic τείνει να εξελιχθεί στον μοναδικό ψηλό παγκοσμίως που έχει αλλεργία στη ρακέτα. Μπορεί να απειλήσει μόνο από απόσταση, ενώ αμυντικά δεν τον λες και… ογκόλιθο. Ο Γιώργος Πρίντεζης αποτελεί τον πιο αποδοτικό ψηλό της ομάδας, είναι όμως χαρακτηριστικά ασταθής. Ο Giorgi Shermadini ξεκίνησε καλά, στη συνέχεια όμως «έπεσε» απότομα. Επιπλέον, δεν έχει προσαρμοστεί εντελώς ακόμη και θα είναι άδικο να κριθεί ομοίως με τους υπολοίπους. Τέλος, ο Josh Powell είναι ξεχωριστή περίπτωση. Όπως λέει κι ο λαός, μπροστά τα πάει καλά, αλλά πίσω… μπαίνουν τρένα. Σε απλή μετάφραση, όσους πόντους και να βάλει στην επίθεση, είναι δεδομένο ότι θα δεχτεί περισσότερους στην άμυνα.

Η αδυναμία των ψηλών έγινε κόντρα στην Μπαρτσελόνα πιο εμφανής από ποτέ. Οι Kαταλανοί που διαθέτουν δυο σούπερ ποιοτικούς ψηλούς (Tomic, Lorbek), έναν μέτριο (Jawai) και έναν μετριότατο ημίψηλο παίκτη (CJ Wallace) έκαναν πάρτι στις ρακέτες. Ότι θετικό έκαναν στην επίθεση Πρίντεζης και Powell, το ανταπέδιδαν οι Καταλανοί στην άλλη μεριά του γηπέδου. Μέχρι αυτό το επίπεδο, η περιφέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά. Στο κορυφαίο επίπεδο όμως που πρέπει να στοχεύει ο Ολυμπιακός, αυτές οι ελλείψεις δεν συγχωρούνται. Σκεφτείτε απλά τους ψηλούς που διαθέτουν Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης που είναι φαβορί για το Final 4 και τους ψηλούς των ερυθρολεύκων.

Τελευταία μεγάλη αδυναμία είναι η αυτοπεποίθηση, η οποία πολλές φορές φτάνει σε σημείο αλαζονείας. Και η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Οι παίκτες του πιθανώς νομίζουν πως η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου τους έχει μετατρέψει σε υπερομάδα, δεν αντιλαμβάνονται όμως πως δεν έχουν ακόμη το «ειδικό βάρος» ομάδων όπως η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ή ακόμη και ο μέτριος φετινός Παναθηναϊκός. Ως αποτέλεσμα, δεν προσπαθούν όσο πρέπει και δεν «βγάζουν» στο γήπεδο την κατακλυσμική ενέργεια της περασμένης χρονιάς. Πολλές φορές θεωρούν πως με τη φανέλα και μόνο θα κερδίσουν κι επιδεικνύουν υπεροψία, με αποτέλεσμα κάζα τύπου Σιέννα, Κάχα Λαμποράλ κλπ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας υποστήριξε πριν τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα ότι δεν είχε προσέξει το εντυπωσιακό ρεκόρ 17-2 που είχαν οι αντίπαλοι και πως αν οι Μπλαουγκράνα χάσουν κάπου, θα είναι στο ΣΕΦ. Η εικόνα του αγώνα και η εύκολη νίκη της Μπαρτσελόνα τον άφησαν εντελώς εκτεθειμένο λίγες μόλις ώρες αργότερα.

Ο Ολυμπιακός ως Πρωταθλητής Ευρώπης πρέπει να έχει ως στόχο την υπεράσπιση του τίτλου του. Η άποψη αυτή ενισχύεται αν αναλογιστούμε πως σχεδόν όλοι οι περυσινοί διεκδικητές του τίτλου έχουν αποδυναμωθεί σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό (ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα), ενώ ο ίδιος διατήρησε σχεδόν τον ίδιο κορμό. Επομένως ξεκίνησε τη σεζόν με σαφές πλεονέκτημα. Με αυτά τα δεδομένα, την εικόνα και τη δυναμική όλων των ομάδων της φετινής διοργάνωσης εντός της σεζόν, η δεύτερη θέση θα έπρεπε να είναι το χειρότερο σενάριο σε αυτό τον όμιλο. Αντ’ αυτού, οι ερυθρόλευκοι μάχονται για την εξασφάλισή της, απέναντι στη Σιέννα και την Κίμκι. Αν αυτό θεωρείται επιτυχία, οι υπεύθυνοι της ομάδας μπορούν να ξαναδούν άλλη μια φορά τους αγώνες της περυσινής διοργάνωσης. Ίσως τότε αλλάξουν γνώμη.

Εφόσον ο Ολυμπιακός καταφέρει να προκριθεί με πλεονέκτημα έδρας στον επόμενο γύρο ο δρόμος θα παραμείνει ανοικτός. Σε αντίθετη περίπτωση, στενεύει επικίνδυνα. Με λίγη σοβαρότητα από εδώ και στο εξής, ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί. Οι ερυθρόλευκοι είναι πολλές κλάσεις καλύτεροι από τη Σιέννα, ενώ έχουν και αρκετά πιο εύκολο πρόγραμμα μέχρι το τέλος. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την ύστατη στιγμή οι παίκτες της ομάδας θα αποδώσουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.

http://mpalanalyseto.wordpress.com/