O Δρ. Ιωάννης Γ. Μάλλιαρης απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ...

( Επιμέλεια: Αντώνης-Mάριος Παπαγιώτης ) Είναι κλινικός ψυχολόγος , με ειδίκευση στη διάγνωση και θεραπεία της διπολικής διαταραχής ( ...

(Επιμέλεια: Αντώνης-Mάριος Παπαγιώτης)

Είναι κλινικός ψυχολόγος, με ειδίκευση στη διάγνωση και θεραπεία της διπολικής διαταραχής (μανιοκατάθλιψη) και την κατάθλιψη. Εκπόνησε τις βασικές του σπουδές στη Ψυχολογία (1995-1999) στα πανεπιστήμια του Stirling της Σκωτίας και του UCLA της Αμερικής, όπου και αποφοίτησε με αριστεία και τη διδακτορική του διατριβή στην κλινική ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Institute of Psychiatry, King's College London), όπου και εργάστηκε σε εξειδικευμένες κλινικές για πολλά χρόνια και ανέπτυξε το ερευνητικό και κλινικό του έργο (2002 - 2010). Το 2011 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου και πλέον συνεχίζει το έργο και δουλειά του μαζί με τους συνεργάτες του. Είναι ιδρυτής και πρόεδρος της Ελληνικής Διπολικής Οργάνωσης (ΕΔΟ), της πρώτης εταιρείας στήριξης για τη διπολική διαταραχή και την κατάθλιψη στην Ελλάδα. Την ΕΔΟ την ίδρυσε στη μνήμη του πατέρα του Γεώργιου Μάλλιαρη. Περισσότερα για το βιογραφικό του μπορείτε να βρείτε ΕΔΟ: http://www.drmalliaris.com

  

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να βλέπω έναν διπολικό (μανιοκαταθλιπτικό) ασθενή μου να γίνεται και να παραμένει καλά και να προχωράει τη ζωή του όπως του αξίζει με την διπολική του διαταραχή σύντροφο και βοηθό και όχι εχθρό.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Η ΕΔΟ και η Ιανώ μου.
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Όταν μου είπε ένας διπολικός ασθενής μου ότι με λένε Μάλλιαρη επειδή μαλιάζει η γλώσσα μου για να μιλάω για τα θέματα της διπολικής διαταραχής και όταν επίσης μου είπε ότι με τόσους διπολικούς ασθενείς θα κολλήσω και εγώ διπολική διαταραχή (χαχα).
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Υπομονή και επιμονή.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Ο εγωισμός μου.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε όλα όσα δεν έχουν κακή πρόθεση και κίνητρο.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Όταν έφυγε και με άφησε μία πολύ αγαπητή μου φίλη, το καλοκαίρι που μας πέρασε. Η μονόδρομη αγάπη πονάει και η αμφίδρομη θεραπεύει, αλλά -όπως και να έχει- καλό είναι πάντα να υπάρχει στη ζωή μας.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Μου αρέσει να ζω στο παρόν (και λίγο στο μέλλον) αλλά εάν επιμένετε με τον παππού μου και κάποιους καθηγητές μου θα έλεγα.
Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα; 
Οι ασθενείς μου και τα παιδιά τους.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών. Ίσως πιο πολύ, επειδή την συσχέτισα και αργότερα με την καλή μου μετάβαση και πορεία στην Αγγλία, που γενικότερα με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και να προχωρήσω τη ζωή μου. Καθώς επίσης και με τον καθηγητή των Αγγλικών μου Daniel Gorney που πήρε το ρόλο του πατέρα και ψυχοθεραπευτή μου όταν η ασθένεια του πατέρα μου δεν του επέτρεψε να είναι δίπλα μας όπως πάντα αγαπούσε και επιθυμούσε.

Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Το πρώτο μου ταξίδι στην Αγγλία στο Portsmouth, σε ένα summer school στα 13 μου.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Hermann Hesse, Aldus Huxley, B.F. Skinner
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Θάρρος και ντομπροσύνη. Να μπορεί να είναι σταθερός.
…Και σε μια γυναίκα;
Θηλυκότητα και συμπόνια. Να μπορεί να αγαπάει.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Είμαι οπτικός τύπος - δεν τα πολυπάω καλά με τα ηχητικά.

Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Προτιμώ να ακούω και να νοιώθω το ζεστό νερό που με ξυπνάει πρωί, πρωί.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Brave New World (Huxley), Brave New World 2 (Skinner)
An Unquiet Mind: A Memoir of Moods and Madness (Jamison)
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Όπως είπαμε μου αρέσει να ζω στο παρόν - αυτό το διάστημα είμαι ενθουσιασμένος με τη δουλειά της Χριστίνας Τσέβης - aka Crosti (https://www.facebook.com/christina.tsevis) - μίας μικρής αλλά πολύ ταλαντούχας Ελληνίδας illustrator.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Πορτοκαλί (το χρώμα της υπομανίας)

Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Ότι μπορώ και δουλεύω όσο καλά ήθελα και ονειρευόμουν από μικρός με τους διπολικούς μου ασθενείς και ότι πλέον μπορώ και ζω από τη δουλειά μου με αυτούς (το κατά δύναμιν πάντα). Επίσης, ότι τα τελευταία δύο χρόνια κλινικής δουλειάς μας στην Ελλάδα δεν έχει αναγκαστεί να νοσηλεύσουμε κανέναν διπολικό ασθενή μας και έχουμε προλάβει τις περισσότερες υποτροπές τους. Εάν και γενικά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να αρχίσουμε να μιλάμε για επιτυχίες.
Το αγαπημένο σου ποτό;
Ούζο (και Baileys) εάν και γενικότερα δεν τα πάω καλά με το αλκοόλ.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Που δεν κατάφερα να σταθώ στον πατέρα μου και να του προσφέρω ότι παρέχουμε σήμερα στους διπολικούς ασθενείς μας.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την υποκρισία, το ψέμα και την μικρότητα. Την ιατρική διαφθορά και ανυπόστατη υπεροψία που δεν γνώρισα ευτυχώς ποτέ στην Αγγλία, αλλά ακόμα εδώ δυστυχώς καλά κρατεί.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Τα ραντεβού με τους ασθενείς μου, τα μαθήματα με τους μαθητές μου, οι βόλτες με την Ιανώ μου και η ενασχόληση με τα apple gadget μου...και πιο πρόσφατα ο μικρός και φοβερός ανιψιός μου!
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Ότι δεν θα προλάβω να κάνω όλα όσα χρειάζεται να γίνουν για τους διπολικούς μας ασθενείς ή ότι τουλάχιστον δεν θα έχω βάλει τις σωστές βάσεις ώστε να τα συνεχίσουν και να τα τελειώσουν οι μαθητές μου.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Όταν ίσως μία μικρή και παραποιημένη αλήθεια βοηθάει τον ασθενή. Όταν ήμουν μικρός μία τελευταία φορά που είχα πάει τον πατέρα μου σε κλινική ήταν με την πρόφαση ότι θέλανε να με δούνε για συνέντευξη (προτού αρχίσω να δουλεύω σαν ψυχολόγος) και ότι τον χρειαζόμουν για να πει ένα καλό λόγο για μένα και να δώσει προφορική συστατική επιστολή. Μέσα στο μανιακό του παραλήρημα και στην αγάπη του για μένα το πίστεψε και ήρθε με μεγάλη χαρά. Ήταν από τις πιο όμορφες ψυχιατρικές νοσηλείες που έχω κάνει ποτέ σε διπολικό ασθενή που δεν καταλαβαίνει ότι χρειάζεται να νοσηλευτεί. Εάν και τις περισσότερες φορές επιλέγω να τους λέω τις αλήθειες που πολλές φορές δεν θέλουν να ακούσουν με αποτέλεσμα να ακούω και εγώ διάφορα, αλλά αυτό πάντα γίνεται σε μία βάση θεραπευτικής εμπιστοσύνης, αλληλοεκτίμησης και σεβασμού.
Ποιο είναι το μότο σου;
Fake it until you make it. (προσωπικό)
Είμαστε ΕΔΟ. (ομαδικό)
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Στην αγκαλιά της μέλλουσας γυναίκας και παιδιών μου.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Με τους διπολικούς στο παράδεισο και στην κόλαση τι θα κάνουμε;
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Υπομονιακό κρεσέντο 2