Στ. Μαλέλης στο tf: "Θεωρώ ότι τα ισόβια στον Παπαγεωργόπουλο είναι απόφαση για άρτον και θεάματα"

Συνέντευξη στη Φιλία Νομικού thinkfree.gr Ο Σταμάτης Μαλέλης, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Το τέρας και εγώ» στη Θεσσαλον...

Συνέντευξη στη Φιλία Νομικού

thinkfree.gr

Ο Σταμάτης Μαλέλης, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Το τέρας και εγώ» στη Θεσσαλονίκη, μιλά για την κατάθλιψη, για την τηλεόραση και για τα ισόβια Παπαγεωργόπουλου.

Κύριε Μαλέλη, πως ξεκίνησε η σκέψη να γράψετε το βιβλίο;
Ήτανε δύο οι λόγοι που ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο. Ο πρώτος λόγος ήταν η ανάγκη να λυτρωθώ, να αυτοθεραπευτώ, να κάνω μία ψυχανάλυση παράλληλα με την διαδικασία που ακολουθούσα με τους επιστήμονες. O δεύτερος και ο πιο σημαντικός λόγος ήταν όταν κατάλαβα ότι γύρω μου υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που υπέφεραν από κατάθλιψη και επειδή αρχίσαμε να συζητάμε κατάλαβα ότι κάτι πρέπει να γίνει, ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι ένα επιφανειακό φαινόμενο, είναι μία πραγματική νόσος που έχει αποκτήσει διαστάσεις πανδημίας τουλάχιστον στην Ελλάδα και βέβαια σε όλη την Ευρώπη. Το έκανα λοιπόν για δύο διαφορετικούς λόγους και για να προσφέρω γιατί θεωρώ ότι έχω βάλει ένα λιθαράκι στο να αντιμετωπιστεί αυτή η νόσος με την έννοια ότι έριξα τα ταμπού, ότι ο άλλος δεν ντρέπεται να πει ότι είμαι καταθλιπτικός, δεν ντρέπεται να πει ότι έχω ψυχικό πρόβλημα να πάει στο γιατρό που είναι σημαντικό και το δεύτερο, έκανα καλό στον ίδιο μου τον εαυτό γιατί γράφοντας για όλα αυτά τα πράγματα από τα οποία υπέφερα λυτρώθηκα.

Υπάρχει κάποιο κεφάλαιο που για εσάς είναι ιδιαίτερο;
Ένα κεφάλαιο δεν είναι. Το σημείο που θα μπορούσα να ξεχωρίσω είναι όταν μπήκα στο νοσοκομείο για άλλο λόγο -και για πρώτη φορά μπήκα στο νοσοκομείο- και τότε πίστεψα ότι δε θα το αντέξω να μείνω εκεί, ήμουν ένας καταθλιπτικός που εκφραζόμουν πιο πολύ με φοβίες. Το ότι άντεξα το νοσοκομείο μου φάνηκε ότι είχα πετύχει μία πολύ σημαντική νίκη. Το θεωρώ, λοιπόν, ιδιαίτερο κεφάλαιο στον αγώνα μου κατά της κατάθλιψης και για να στο συνδυάσω και μ’ αυτό που ζω τώρα είναι ότι μετά το έμφραγμα που έπαθα πριν από λίγο καιρό και ήμουν στην εντατική για 15 ημέρες από την ημέρα που βγήκα δεν ξαναπαίρνω αντικαταθλιπτικά γιατί δεν φοβάμαι το θάνατο, άρα οι δύο αυτές περιπέτειες μου με βοήθησαν πάρα πολύ. Θα μπορούσα να έχω πεθάνει και να έχει τελειώσει η κατάθλιψη στο λέω και λίγο γελώντας αλλά τέλος πάντων ότι έφτασα σε άκρα με βοήθησε πάρα πολύ και τα θεωρώ δύο σημαντικούς σταθμούς για τη ζωή μου.

Πως βλέπεται αυτό τον καιρό τα μέσα ενημέρωσης;
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται σε αδιέξοδο. Νομίζω ότι έχουν χτυπηθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τομέα από την κρίση. Η διαφήμιση από το 2008 μέχρι και σήμερα έχει πέσει περίπου 80%. Στηρίζονται χάρη στην επιμονή κάποιων μετόχων να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Εύχομαι να περάσει γρήγορα η κρίση γιατί θα δούμε δυστυχώς συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, θα δούμε περικοπές, θα δούμε κι άλλα πράγματα που μόνο ευχάριστα δεν είναι αντίθετα είναι πολύ δυσάρεστα.

Στους νέους δημοσιογράφους στα παιδιά που βγαίνουν τώρα με τι τα συμβουλεύεται να εξοπλιστούν;
To πιο βασικό είναι να μάθουν καλά τη δημοσιογραφία να μάθουν τι χρειάζεται για να πουν την είδηση σωστά. Αυτό για να γίνει χρειάζεται να έχουν επαρκή γνώση του γεγονότος, για να έχεις επαρκή γνώση του γεγονότος θα πρέπει να έχεις και επάρκεια γνώσεων γενικά δηλαδή να έχεις και μία παιδεία και μία κουλτούρα. Το δεύτερο που νομίζω ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν πιστά οι νέοι δημοσιογράφοι είναι το ήθος. Είναι κάτι που μένει στο τέλος της ημέρας και το θυμούνται όλοι. Ο ηθικός άνθρωπος ξεχωρίζει από τον ανήθικο και αυτό είναι το δια ταύτα στο τέλος της μέρας.

Όπως και η πολιτική, έχει απαξιωθεί από πολύ κόσμο και η δημοσιογραφία. Πρέπει να βγουν μπροστά νέοι δημοσιογράφοι;
Πρέπει να βγουν νέοι δημοσιογράφοι και να γίνει με τη μορφή εισβολής. Οι νέοι δημοσιογράφοι πρέπει να εισβάλουν και να διώξουν τα λαμόγια από τις διάφορες θέσεις που βρίσκονται, δυστυχώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν γεμίσει από λαμόγια, δηλαδή το ήθος εκλείπει, έχουμε γεμίσει τα μέσα ενημέρωσης με ανθρώπους που θέλουν το χρήμα και τη δόξα. Επειδή δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος με τέτοια ιδανικά και τέτοιες αρχές, το έχει αποδείξει η ίδια μου η ζωή, γιατί όλοι από εκεί κρινόμαστε και όχι από ότι λέμε, νομίζω ότι πρέπει να τελειώνουν και να αποχωρούν σιγά – σιγά και να δώσουν τη θέση τους σε νέους ανθρώπους που βγαίνουν από σχολές και πανεπιστήμια καλλιεργημένοι και είναι έτοιμοι να προσφέρουν νέο ήθος και νέες αρχές στην τηλεόραση. Να προσφέρουν τη νέα τηλεόραση ίσως με μια μικρή καθοδήγηση δική μας και όχι για πολύ στην αρχή θα τον βρουν το δρόμο τους.
Εάν όμως αυτοί παραμείνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα χαλάσουν και την επόμενη γενιά αλλά εγώ πιστεύω ότι είμαστε ακριβώς στο μεταίχμιο που τελειώσανε αυτοί και αρχίζει το καινούριο, θα γίνουν όλα καινούρια. Η κρίση είναι σαρωτική για τον παλιό δεν μπορεί να αφήσει τίποτα όρθιο. Το μέλλον ανήκει στην έκπληξη και οι νέοι μόνο μπορούν να φέρουν την έκπληξη, οι παλιοί ότι ήταν να δώσουν το δώσανε, καλό ή κακό θα το κρίνει η ιστορία πια ούτε καν οι τηλεκριτικοί ούτε καν οι κοινωνίες. Θα το κρίνει η ιστορία όπως θα κρίνει τους πολιτικούς όπως και τους πολίτες αυτής της χώρας όλους όσους υπάρχουν σε μία κοινωνία και ο καθένας μπορεί να ρίξει στον άλλον τη μπάλα, να φύγει η μπάλα από μένα και να τη ρίξουμε μετά όλοι μαζί στην εξέδρα, φταίει ο Χατζηπετρής που λέει και το τραγούδι . Ναι νομίζω ότι το μέλλον ανήκει στους νέους η τηλεόραση πρέπει να δοθεί τώρα στους νέους, με εμπιστοσύνη μάλιστα.

Πως σχολιάζεται την απόφαση του δικαστηρίου για τον κ. Παπαγεωργόπουλο;
Εγώ τον Παπαγεωργόπουλο δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου, δεν μου άρεσε και σαν δήμαρχος δεν θα τον ψήφιζα ποτέ μου. Μ’ αρέσει ο Μπουτάρης θα ψήφιζα πάντα τον αντίπαλο του Παπαγεωγόπουλου, δεν μου κάνει σαν τύπος. Θεωρώ αρένα όμως αυτό που έγινε θέλω να μαι πάντα στη ζωή μου δίκαιος άνθρωπος, θεωρώ ότι η απόφαση αυτή είναι απόφαση για άρτον και θεάματα, είναι απόφαση αρένας, είναι απόφαση για να ικανοποιήσει κάποια χαμηλά ένστικτα. Όχι, το ισόβια το θεωρώ υπερβολικό και ξαναλέω για άλλη μία φορά δεν έχω συναντήσει ποτέ μου τον Παπαγεωργόπουλο, δεν τον ξέρω και δεν θα τον ψήφιζα και ποτέ μου, δεν μου πάει πολιτικά αλλά δεν θεωρώ σωστές αυτές τις τιμωρίες, δηλαδή να τον εκτελέσουμε να τελειώνουμε.