Τελευταίο αντίο στον Παναγιώτη Κυρίκο...

Το Σάββατο 6 Απριλίου στο Μαυρομάτι Θηβών είπαμε το τελευταίο αντίο σε ένα καλό φίλο, τον Παναγιώτη Κυρίκο. Η μάνα του, η γυναίκα του, ο ...

Το Σάββατο 6 Απριλίου στο Μαυρομάτι Θηβών είπαμε το τελευταίο αντίο σε ένα καλό φίλο, τον Παναγιώτη Κυρίκο. Η μάνα του, η γυναίκα του, ο αδελφός του ο Γιάννης, οι οικογένειες τους ,συγγενείς και φίλοι, συνοδέψαμε τον Παναγιώτη στην τελευταία του κατοικία. Μαζί μας ο θρήνος και τα δάκρυα. Δάκρυα που τα βλέπεις και δάκρυα που δεν φαίνονται, δάκρυα λύπης γνήσια πύρινα. Ο πόνος δεν μοιράζεται, βιώνεται. Και ο καθένας παίρνει το δικό του μερτικό, αυτό που του αναλογεί.
Ο Παναγιώτης στην πορεία της ζωής του είχε σύμμαχό του την αισιοδοξία και το γέλιο. Όταν αρρώστησε δεν το έβαλε κάτω. Εσφιξε τα δόντια, το πάλεψε. Ο αδελφός ο Γιάννης έφερε τους καλύτερους γιατρούς. ΄Ομως η επιστήμη ηττήθηκε.
Πόσο εύκολα μπορείς να δεχτείς ότι δεν θα τον ξαναδείς. ΄Οτι το κουδούνισμα του τηλεφώνου δεν θα είναι από εκείνον. Και αν αποδεχτείς τον θάνατό του ,το κενό που αφήνει αρνείσαι να το γεμίσεις. Είχε τη θέση του .Κανείς δεν θα την πάρει. Είναι μακρύς ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε, και είμαστε ακόμα στην αρχή. Τώρα δεν μας πονούν και δεν μας πληγώνουν όσα πριν το θάνατό του μας πείραζαν. Ανατράπηκαν τα δεδομένα, άλλαξαν οι ιεραρχήσεις.
Παρηγοριά ότι η οικογένεια του τις λίγες μέρες της μάχης μπόρεσε να δείξει στον Παναγιώτη πόσο τον αγαπούσε και πόσο πίστευε σε εκείνον.
Τώρα μας χαμογελά η φωτογραφία του. Δεν έχουμε ανάγκη το Νεκροταφείο. Εκεί βρίσκεται το σώμα που τον εγκατέλειψε. Και αυτό το προδομένο σώμα δεν είναι πια ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ που ξέραμε Εκείνος ήταν πολλά περισσότερα. ΄Αξιζε που έζησε….
΄Αλλωστε ζωή και θάνατος πάνε παρέα. Και οι νεκροί πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε….
Καλό ταξίδι φίλε Παναγιώτη
Νίκος Ποταμιάς, Δικηγόρος